Eerlijk is eerlijk, ik heb eigenlijk niet zo heel veel van die “2.5D RPG’s met een papieren thema” gespeeld. Ik weet dat die trend begonnen is met Paper Mario en dat de eerste titels daarvan worden beschouwd als de beste uit de serie. Ik weet ook dat Nintendo daar inmiddels iets compleet anders mee doet, en tegen de tijd dat ik een Paper Mario-game speelde er niets meer over was van het RPG-gedeelte. Mensen zijn daar best wel pissig om, zo pissig dat sommige indie-developers hebben besloten om zelf maar een game te maken. Zoals bijvoorbeeld Born of Bread. Toen ik de trailer zag, was ik meteen verkocht door de prachtige animaties en het enigszins absurde plot, en ik had wel weer eens zin in een traditionele RPG. Maar komt dit brood een beetje goed uit de oven?
En toen was er brood
Het verhaal van Born of Bread begint in ieder geval in een vreemd en donker stuk bos. Een stel verstrooide professors staan op het punt een vijftal sarcofagen te openen gemarkeerd met tekens van een verloren beschaving. Er wordt nog wat gegrapt over oude vloeken en wanneer de sarcofagen open gaan blijkt dat gedeeltelijk waar: er stappen namelijk vijf tieners uit. Deze tieners waren er van op de hoogte dat hun koninkrijk vernietigd zou worden, want ze gaan meteen aan de slag om het weer terug te krijgen. Om dat te doen hebben ze bepaalde stenen nodig, stenen die door het hele land verspreid liggen. Wat er ook gebeurd, zij moeten en zullen die stenen hebben!
Het verhaal gaat daarna verder in een nabije stad. Papa bakker is hier momenteel een heerlijke maaltijd voor de koningin aan het voorbereiden, maar wordt gestoord door een onbekend individu. Dit individu geeft aan dat de koningin brood bij haar maaltijd wil, maar niet zomaar brood. Brood dat bereid is op de manier dat in dit vreemde boek staat. Raar, maar omdat papa bakker wel houd van een uitdaging gaat hij er vrolijk mee aan de slag. Tenminste, tot er op een gegeven moment een levend broodjongetje uit de oven springt. Enigszins in paniek gaat hij de situatie uitleggen aan de koningin, mede omdat hij nu geen brood heeft om te serveren. Daar zijn de tieners echter al aanwezig omdat ze bij de koningin zo’n steen hebben gevonden. Na een kleine schermutseling ontploft er iets, waardoor Papa Bakker en zijn nieuwbakken zoon het bos in worden geslingerd.
Zoveel brood grappen
Het verhaal is verder niet extreem diepgaand, maar het is wel leuk. Van de worldbuilding tot de personages en hun dialogen, alles is doordrenkt met een bepaalde soort humor die de game een heerlijke luchtigheid meegeeft. Van de honderden brood gerelateerde zinspelingen tot de vele verwijzingen naar de popcultuur, het zijn onderdelen die je meer dan eens hardop doen grinniken. Mijn favoriet is bijvoorbeeld dat je Loaf uitsluitend kunt laten praten in broodgrappen. Welke vraag ze ook stellen, ik kies steevast de reactie waarin het woord brood minimaal een keer voorkomt. Nooit geweten dat er zoveel grappen met brood te maken waren.
Turn-based gevechten met QTE
De gameplay is verder hevig geïnspireerd door Paper Mario-titels. Gevechten zijn turn-based, waarbij je party altijd bestaat uit Loaf en de compagnon die je op dat moment bij je hebt. Aanvallen selecteer je door middel van een kaart, welke de acties van aanvallen, verdedigen, speciale aanvallen of vluchten representeren. Net zoals in Paper Mario is een aanval echter niet klaar simpelweg omdat je hem selecteert, je zult een kleine QTE moeten doen om hem goed uit te voeren. En daar zijn behoorlijk wat variaties van, van het simpelweg op A drukken wanneer een metertje in het groen staat tot bepaalde knoppen achtereen indrukken. Aan de ene kant is het fijn om tijdens gevechten wat te doen te hebben, aan de andere kant is het lastig omdat je altijd moet opletten. Zelfs de allersimpelste gevechten hebben je aandacht nodig, want mis je een QTE dan doet je aanval geen schade.
Health, WP & RP
Tijdens gevechten heb je daarnaast een aantal statistieken die je in de gaten wilt houden. Iedereen heeft sterke en zwakke punten, en de elementen van de aanvallen sluiten hierop aan. Verder heb je natuurlijk je stats: je health, WP en RP. WP betaal je als je aanvallen wilt doen, terwijl RP specifiek voor special attacks is. WP en RP zijn overigens niet aan een personage gekoppeld maar aan je party. Dit zorgt ervoor dat je niet helemaal los kunt gaan. De aanvallen zijn over het algemeen behoorlijk krachtig, maar als je Loaf teveel grote aanvallen laat doen, heeft de ander geen WP meer. Grappig is verder dat de vijanden niet willekeurig iemand aanvallen, maar altijd diegene die jij vooraan hebt gezet. Je kunt dus ook enigszins tactisch bepalen wie de klappen gaat opvangen.
Vreemde skilltree
Nieuwe aanvallen leren je compagnons door middel van een skill tree. Je kunt daar skills unlocken door er een aantal punten in te steken, maar die punten krijg je niet zomaar. Daarvoor zul je hagedissen moeten vinden en terugberengen naar de vrouw die ze kwijt is. Grappig, maar ik vraag me af of dat wel handig is. Omdat je moet zoeken is het geen garantie dat je die punten krijgt. De hagedissen zitten op de vreemdste plekken verstopt en alhoewel je met een beetje verkenning wel één of twee vind weet je dus niet wanneer je je compagnon kunt verbeteren. Grappig is dat de aanvallen van Loaf niet gelinkt zijn aan een skilltree, hij gebruikt gewoon wapens. Er zijn verschillende wapens te verkrijgen, en zolang je ze mee hebt in je rugtas, kun je er mee aanvallen.
Hoe werkt de chat?
De enige mechaniek die ik niet helemaal onder de knie krijg is het publiek. Net als in Super Paper Mario heb je een publiek dat meekijkt, wat gebruikt kan worden voor willekeurige buffs en debuffs. In plaats van een theater is het hier digitaal, je live-streamt je gevechten op het internet. Niet het echt internet natuurlijk, maar in-game, compleet met chat die je constant vertelt wat ze van je technieken vinden. Maak je het publiek blij zul je meer kijkers en volgers krijgen, waarbij ze ook wat WP schenken (er zijn zelfs “donaties” mogelijk, waarbij je een simpele opdracht moet uitvoeren om WP te krijgen). Het geeft wederom een extra laag aan gevechten, maar wat precies het publiek blij maakt snap ik alleen niet helemaal. Ik dacht dat het misschien het uitbuiten van zwaktes of specifieke aanvallen waren, maar tot op heden heb ik nog geen patroon hierin kunnen vinden.
Prachtige game met fantastische animaties
De game ziet er daarnaast uit om daar een ringetje te halen. De animaties zijn handgetekent en goed geanimeerd, met dezelfde soort humor. Het gebruikt die Paper Mario-stijl (2D-personages in een 3D-wereld) die niet alleen goed werkt om de twee apart te houden, maar ook om de sterke kanten van het medium te benutten. Van donkere bossen tot sneeuw bedekte bergen, de 3D-omgevingen zien er goed uit en het 3D-aspect wordt gebruikt om geheimen aan het zicht te onttrekken. Het design van de 2D-personages is daarnaast sterk, met unieke personage en charmante animaties. Het geheel is een genot om naar te kijken, en dat is maar goed ook. Gebieden zijn namelijk best aan de grote kan en de route erdoorheen is niet altijd even duidelijk. Het is niet ongewoon dat je plekken drie of vier keer doorloopt voordat je doorhebt waar je heen moet, dus dan is het in ieder geval fijn dat het er leuk uitziet.
Technische mankementjes
Het enige probleem is dat het op technische gebied niet altijd even goed in elkaar zit. Zo zijn er verschillende punten tijdens de game dat je jezelf kunt softlocken en zitten er bugs in die ronduit vervelend zijn. Maar ook andere aspecten zijn niet altijd even lekker geprogrammeerd. Eén groot probleem waar ik tegen aanliep was dat de game soms platforming puzzels naar je hoofd gooit. Nu is dat in een 2.5D-omgeving al niet zo accuraat, maar mocht je er afvallen krijg je schade en teleporteer je naar het punt waar je net viel. Mocht je echter net op een bewegend platform staan (dat inmiddels weer weg is) dan blijft de game je ernaartoe teleporteren. Ook werken de skills van je compagnon in de overworld niet altijd.
Conclusie
Born of Bread is een charmante 2.5D-Paper RPG. Het ziet er fantastisch uit en de humor die ze neer proberen te zetten komt goed tot zijn recht. Gevechten zijn vermakelijk, en alhoewel je misschien aan sommige keuzes kunt twijfelen (WP dat gedeeld wordt of de manier van skills vrijspelen), werkt het over het algemeen prima. Het enige grote probleem zijn de technische mankementen. Het voelt bijna aan alsof dit broodje iets langer in de oven had gemoeten, om even sommige programeerfoutjes weg te werken. De negatieve punten halen het echter niet bij de positieve, en vooral als je een fan bent van oude Paper Mario-games is dit zeker niet een game die je wilt laten liggen.
+ Ziet er fantastisch uit, mooie 3D-omgevingen en unieke personages
+ Heerlijke humor. Zoveel brood gerelateerde grappen.
+ Gevechten zijn vermakelijk
+ Leuk en luchtig verhaal
– Gebieden zijn aan de grote kant en onduidelijk
– Technische mankementen, aardig wat bugs
DN-Score: 7,9
