Wist je dat Chocobo GP niet het enige racespel is waarin het gele vogeltje de hoofdrol heeft gekregen? Heel wat jaren terug verscheen Chocobo Racing namelijk op de originele PlayStation in 1999. Inmiddels zijn we 23 jaar verder en is kortgeleden het vervolg van die game te spelen op Nintendo’s hybride console. Echter is dit niet zonder reden aangezien de Final Fantasy-serie dit jaar haar 35ste verjaardag viert. Zal Chocobo GP een goede titel zijn om het 35-jarige bestaan van Final Fantasy te vieren? Je leest het in deze review.
Ontmoet Chocobo, Camilla en Camilla’s pa (en de rest!)
Chocobo GP heeft een verhaalmodus waarin je kennis maakt met alle personages en racebanen uit het spel. Het verhaal is net zoals in andere vergelijkbare racegames niet heel speciaal, maar toch is deze best wel geinig om te volgen. Bovendien leer je ook nog eens de basis van het racen waardoor je als beginneling niet meteen in het diepe wordt gegooid. De allereerste track is trouwens erg vriendelijk voor nieuwkomers van racegames aangezien het een eivormige racebaan is. Ook wordt er tot in de puntjes uitgelegd hoe je gas moet geven, moet sturen en moet driften. Ondanks dat ik de eerste twee bochten even aan de manier van driften moest wennen, zijn er nog geen obstakels op dit circuit aanwezig waardoor de eerste keer winnen van het personage Gilgamesh niet heel ingewikkeld is.
Bovendien wordt het verhaal op een originele manier vormgegeven. Het wordt namelijk als een soort levend fotoalbum gepresenteerd waarin de personages met elkaar gesprekken voeren. Deze gesprekken hoor je ook echt, omdat elk personage is ingesproken door een stemacteur. Stapje voor stapje komen alle personages bijeen, omdat er racetoernooi plaatsvindt waarbij een mooie prijs te winnen valt. Zonder al te veel weg te geven wat er precies gebeurt, kost het uitspelen van de verhaalmodus niet al te lang. Ondanks dat is het zeker de de moeite waard om deze uit te speen. Tijdens deze modus en na het verhaal ontgrendel je namelijk aardig wat leuke extra’s, zoals personages en racebanen waarop je dan vervolgens kunt racen in de Time Attack-modus. Deze Time Attack-modus is trouwens best moeilijk.
Het verhaal is verder dus niet heel bijzonder, maar het is wel leuk om op deze manier kennis te maken met alle personages. Zo ben ik bijvoorbeeld fan geworden van Vivi, omdat hij op een lieve manier praat en in een geweldig voertuigje rijdt. In plaats van dat je een personage op basis van uiterlijk en vaardigheden kiest, kies je na het uitspelen van de verhaalmodus een personage, omdat je zijn of haar personaliteit en karakter leuk vindt.
Niet veel banen om van te genieten
Zonder er al te veel omheen te draaien kan ik maar beter meteen zeggen dat Chocobo GP niet heel veel circuits heeft. In totaal zijn er namelijk maar negen verschillende omgevingen. Ik zeg omgevingen, omdat elk gebied meerdere varianten van racebanen heeft. Dan nog is de selectie banen matig, maar het idee van meerdere circuits hebben in één omgeving is wel leuk verzonnen. Voor de prijs van vijftig euro die dit racespel kost, had ik graag meer banen gezien, maar wellicht bestaat er een kans dat er nog gratis banen worden toegevoegd. Er is momenteel namelijk ook een seizoenspas te koop, waarover later meer, die ervoor zorgt dat je een extra personage kunt ontgrendelen. Ik vertel wel dat de moeilijkheidsgraad van de banen goed verdeeld is. Sommige bochten voelen wel wat ongemakkelijk aan, maar na geoefend te hebben gaat het echt wel lukken om fatsoenlijk door die bochten te gaan.
Een racespel zoals deze kun je eigenlijk geen racespel noemen als er geen power-ups op de racebaan te vinden zou zijn, maar natuurlijk zijn deze gewoon aanwezig. In plaats van vraagteken doosjes bij Mario Kart heeft Chocobo GP rijen Magicite op de circuits geplaatst. Deze items bezitten over magische krachten die jou power-ups kunnen geven. In totaal zijn er drie kleuren Magicite: brons, zilver en goud. Het maakt niet zoveel uit welke je oppakt, maar als je dezelfde kleur pakt als die keer daarvoor dan heb je de kans om je power-up nog krachtiger te maken. Hier zit dus ook een stukje techniek in verwerkt, want je gaat toch even nadenken of je de power-up niet iets langer wilt bewaren voor een later moment. De power-ups variëren van vuurballen tot beschermende schilden, aardbevingen en meer. Mijn favoriete power-up, die is ook meteen mijn vijand is, is de zogenoemde warp gate. Deze portalen laten je een deel van de racebaan overslaan waardoor je verder vooraan wordt geplaatst. Echter is het ook mogelijk om door het uiteinde te gaan waardoor je verder naar achteren wordt geplaatst.
Omdat je ook ziet welke items andere personages hebben, is het handig om daarop te letten. Je kan op die manier bijvoorbeeld achter iemand blijven rijden als je ziet dat diegene een portaal in bezit heeft. Want niet iedereen kan door elkaars items geraakt worden, maar ze kunnen ook op die manier gebruik maken van elkaars items. Bij sommige power-ups duurt het best lang voordat je weer verder kunt rijden, maar misschien is dat een soort variant op het blauwe schild.
Verzamel van alles om mee te winkelen
Na een aantal uurtjes ben je in principe wel een beetje uitgekeken op de verschillende racebanen, maar ondanks dat blijft het wel leuk om te racen. Er zijn namelijk ontzettend veel dingen die je kunt kopen met tickets, gil en mythril. Uit mijn ervaring blijkt dat tickets het makkelijkste te verzamelen is. Deze krijg je namelijk al door de verhaalmodus te spelen en door kristallen te verzamelen op de racebanen. Met deze tickets zijn ook meteen de meeste dingen te kopen, want je kunt de kaartjes inleveren tegen personages, voertuigen, kleuren voor de voertuigen van personages, stickers en achtergronden. Met de gil-munten zijn hetzelfde soort spullen te koop, alleen zijn deze dingen na een tijdje niet meer beschikbaar. Momenteel kun je bijvoorbeeld het personage Squall kopen voor 3000 munten, waar ik dus flink voor aan het sparen ben.
Mythril blijft als laatste nog over, maar ik weet niet zo goed hoe ik me daarbij voel. Deze soort edelstenen zijn namelijk vrijwel alleen te verkrijgen als je echt geld in het spel stopt. Dat betekent dat je bovenop de vijftig euro nogmaals extra geld moet spenderen om bepaalde dingen te krijgen. Bij gratis spellen is het enigszins normaal dat je dingen met echt geld kunt kopen, maar ik vind het bij een spel van vijftig euro een beetje bijzonder. Op dit moment is er een seizoenspas te koop die ervoor zorgt dat je meteen naar level 60 gaat en daarbij meteen het personage Cloud ontgrendelt. Zelf naar level 60 gaan is ook mogelijk, maar dat gaat een enorm lange tijd duren en dan nog heb je zonder die seizoenspas geen recht op dit personage. Ik begrijp natuurlijk ook wel dat het niet verplicht is om extra geld uit te geven, maar naar mijn idee had het beter geweest als ook dit personage gekocht kon worden met de gil-munten.
Weet jij de top te bereiken?
Hoewel het in Chocobo GP ook mogelijk is om aan de slag te gaan met cups, losse races en de Time Attack-modus, welke trouwens best wel uitdagend is, is er één modus die er wat mij betreft bovenuit springt. In de online modus, genaamd Chocobo GP, kun je in totaal met 64 spelers tegen elkaar racen. In eerste instantie dacht ik dat je met alle 63 andere spelers op één baan zou racen, maar alle gamers zijn verdeeld over groepjes van acht. Gelukkig hoef je niet lang te wachten tot het spektakel gaat beginnen want meestal vond ik binnen een mum van tijd voldoende deelnemers. Misschien is het op een positieve manier online lekker druk, omdat je met de gratis lite-versie ook met deze modus aan de slag kan gaan. Zoals je misschien wel kunt begrijpen voel je steeds meer druk naarmate er steeds minder mensen overblijven omdat je graag eerste wilt worden. Elke keer als ik een internetverbinding had, was ik steeds bij deze modus te vinden. Dit komt mede door de dagelijkse en wekelijkse missies die je kunt behalen. Deze uitdagingen variëren van het behalen van een bepaald aantal kristallen, het gebruiken van Magicite, een aantal keer in de top drie eindigen en nog veel meer.
Soepele, energieke en kleurrijke ritjes
Zoals je eerder hebt kunnen lezen heeft Chocobo GP dus niet heel veel banen om op te racen, maar ik moet wel zeggen dat er enorm veel aandacht in is gestopt. De kleuren springen niet alleen van het scherm af, maar er is ongelofelijk veel te zien op de circuits. Bovendien draait het spel ook hartstikke soepel op de Nintendo Switch en dit geldt zelfs als je in handheld speelt. De laadtijden zijn ook vrij kort en al met al heb ik niks aan te merken over het visuele aspect.
De geluidseffecten in Chocobo GP zijn gewoon prima en doen wat ze moeten doen, maar over de muziek en het uiterlijk ben ik pas echt te spreken. Zo viel mij zonder dat ik ook nog maar iets van Chocobo GP gespeeld had tijdens het openingsfilmpje en in het menu al meteen op dat het spel heerlijke energieke en vrolijke muziek heeft. Gelukkig stelde de rest van de muziek op de circuits mij ook niet teleur.
Conclusie
Chocobo GP is een meer dan prima racespelletje waar je aardig wat in kunt doen. Ondanks dat het aantal racebanen wat schaars is valt er genoeg te verzamelen waarmee je allerlei dingen kunt kopen. De game bevat netjes een een Time Attack-modus en cups en alle banen zijn uiteraard ook los te spelen. De Chocobo GP-modus heeft indruk op mij gemaakt omdat het erg leuk is om goed je best te doen en alle dagelijke en wekelijkse missies te behalen. De prijs is aan de hoge kant, maar je zal zeker genoeg plezier uit deze titel halen.
+ Chocobo GP-modus is zeer vermakelijk
+ Genoeg te koop en dus ook om te verzamelen
+ Audiovisueel dik in orde
– Het aantal circuits en daardoor de prijs
DN-Score: 7,3
Ieder zijn mening natuurlijk, maar een systeem dat ruikt naar pay to win bij een game van 50e is wat mij betreft echt ultiem lelijk. Dat had voor mij echt wel bij de minpunten gemogen.
Demo overtuigt nou niet echt zoveel uit te geven en daarnaast ga ik vrijdag lekker aan de slag met MK dlc!
Leuke review, misschien ooit als mee pakker als die een stuk goedkoper is.