[Review] Death’s Door – Een echte must play voor Zelda- en Soulsborne-fans

Death’s Door kwam eerder dit jaar op 20 juni al uit op de PC en de Xbox. De game werd toen met veel lof ontvangen. Nu is deze isometrische action-adventure game dan ook speelbaar op Nintendo’s hybride console. Zou die daarop net zo goed zijn als op andere consoles? Dat lees je in deze review.

Giantsouls verzamelen

In Death’s Door speel je als een kleine kraai die als reaper werkt voor de Reaping Commision Headquarters. Vanuit een groot grijs kantoor krijg jij de taak om de zielen te verzamelen van wezens waarvan de houdbaarheidsdatum is verlopen. De Reaping Commision Headquarters dient dan ook als de hubworld van de game en je zult er regelmatig naar terugkeren om te fast-travellen via verschillende deuren en om je vaardigheden te upgraden.

Aan het begin van de game krijg je de taak om een wezen te verslaan die niet moedwillig uit het leven wil stappen. Na het verslaan van deze vijand met behulp van een zwaard en pijl en boog wordt zijn ziel meegenomen door een grote grijze kraai. Deze vertelt jou dat hij gelooft dat er een mogelijk complot is met betrekking tot de verdwijning van andere kraaien. Hij zegt dat je drie dungeons moet gaan verkennen om drie zogenaamde giantsouls te verzamelen. Hiermee zul je de Death’s Door kunnen openen om het mysterie te ontrafelen.

Zelda-like

Met dungeons, wapens als een zwaard en pijl en boog en objecten die verzameld moeten worden is de vergelijking met Nintendo’s Zelda-franchise natuurlijk onvermijdelijk. En als de Zelda-like een officieel genre zou zijn, dan zou Death’s Door er absoluut één zijn! Maar waar Zelda de nadruk vooral op de puzzels legt, focust Death’s Door zich juist meer op de combat.

Iedere klap kan fataal zijn

De combat in Death’s Door is simpel van opzet. Je hebt een zwaard waarmee je maximaal drie keer kan slaan, je zult vijanden moeten ontwijken en je hebt diverse magische vaardigheden. Denk hierbij aan een pijl en boog en het kunnen schieten van vuur. Magische aanvallen kun je maar maximaal 4 tot 6 keer inzetten en moet je weer opladen door je zwaard te gebruiken. Ondanks de simpele opzet zijn de gevechten wel erg uitdagend. Dit komt niet omdat de individuele vijanden een pittig patroon hebben, maar door de hoeveelheid verschillende soorten vijanden die op je af komen.

Daarnaast is de reaper ook heel nietig. Je kunt maar maximaal 4 tot 6 keer geraakt worden voor je doodgaat en healing-potions zijn hier niet van de partij. Je kunt je wel genezen met behulp van planten, die je kunt laten bloeien met zaadjes die je in de wereld vindt. Maar dat kan lang niet overal. Dit zorgt voor gevechten waarbij je constant op het puntje van je stoel zit, omdat golven vijanden blijven komen en iedere klap fataal kan zijn. Death’s Door is wat dat betreft zeker geen makkelijke game, maar de game voelt gelukkig nooit oneerlijk. Het geeft een heerlijk voldaan gevoel wanneer het je wel lukt om door een lastig gebied te komen. Door het vele ontwijken en toeslaan voelt het soms net als een isometrische Fromsoftware game, vooral tijdens de eindbaasgevechten.

Ontwijken, toeslaan en weer ontwijken

Vergeleken met de normale vijanden hebben de bazen in Death’s Door wel een ingewikkeld aanvalspatroon. De baasgevechten voelen een beetje als een dans, waarbij je iedere aanval op het juiste moment moet ontwijken om wanneer het kan toe te kunnen slaan. En bij dat toeslaan moet je niet te overmoedig worden. Als je twee keer slaan net redt, ga het dan vooral niet drie keer proberen. Zo raak je misschien één van je kostbare levens kwijt.

In tegenstelling tot de games van Fromsoftware vond ik de normale gevechten in Death’s Door moeilijker dan de eindbaasgevechten. Dit komt omdat je maar één vijand hebt om op te focussen. Daarnaast hebben ze vaak ook een kleine opening in één van hun aanvallen zitten. Als je eenmaal weet waar die zit, dan kun je hier met gebruik van een magische aanval op inspelen. Zo kan je ze tijdelijk uitschakelen en veel schade aanrichten. Dit wil niet zeggen dat de baasgevechten in Death’s Door allemaal makkelijk zijn, zeker niet. Sommige bazen hebben extreem vlotte aanvallen en kun je niet tijdelijk uitschakelen. Ook zijn ze allemaal heel creatief verzonnen en het blijft leuk om zo’n gevechtspatroon uit je hoofd te leren en je hierop aan te passen. Toch zijn de gevechten met grote groepen vijanden gemiddeld lastiger dan de eindbaasgevechten.

Naast de normale eindbazen zitten er ook nog vier optionele eindbazen in de wereld verstopt. Wanneer je zo’n baas verslaat ontgrendel je een upgrade voor één van je magische aanvallen. Denk aan langdurige vuurschade op vijanden die je hebt geraakt met de vuurkracht. Deze upgrades zijn niet allemaal even waardevol, maar als je ze tegenkomt zijn ze zeker de moeite waard. Want tijdens de gevechten komen alle kleine beetjes die jouw personage sterker maken van pas.

Geheimen ontdekken

In Death’s Door verken je verschillende gebieden, waaronder een rotsachtig-gebied en een bosrijke omgeving. Deze gebieden zijn allemaal heel mooi en kleurrijk vormgegeven! Buiten het bevechten van vijanden, het oplossen van puzzels en het verkennen van de dungeons kun je ook veel geheimen vinden in deze gebieden. Denk aan sterkere wapens, collectibles, shortcuts en speciale shrines. Er zitten zestien shrines in de game en wanneer je vier gezondheid/magie shrines hebt gevonden, krijg je hiermee een extra streepje gezondheid of kun je een extra magie aanval uitvoeren. Het verkennen van de wereld wordt dus in alle tijden beloond.

Uitvogelen

De volgorde waarop je de verschillende gebieden in Death’s Door bezoekt staat altijd vast en de game is daardoor redelijk lineair. Helaas laat de navigatie in de wereld nog weleens wat ter wensen over. De game geeft je namelijk geen kaart die laat zien waar je bent en waar je heen moet.  En hoewel je soms te horen krijgt dat een locatie zich aan de oost- of de noordkant van de deur bevindt, geeft de game je ook geen kompas. In dit geval bevinden de gebieden zich niet aan de boven- of rechterkant van het centrale gebied, waardoor je veel tijd kwijt bent aan uitvogelen waar je heen moet. Dit is erg frustrerend, want je zult hierdoor vaak rondjes lopen en plekken bezoeken waar je al bent geweest terwijl je eigenlijk door wilt gaan.

Vrolijk, relaxt en somber

De game heeft een heel charmant cartoonstijltje en de muziek die je hoort is meestal relaxt. Wat ergens best ironisch is aangezien de game soms frustrerend is. Naast de mooie, vrolijke en rustgevende sfeer die de wereld en muziek meebrengen zijn ook de personages zeker het vermelden waard. Sommige NPC’s kom je meerdere keren tegen en hebben hun eigen kijk op het leven, de dood en het hiernamaals. De dialogen van deze NPC’s zijn vaak somber, maar soms ook humoristisch geschreven. Ze zorgen ervoor dat de wereld van Death’s Door wat meer tot leven komt. De soundtrack van de game die grotendeels bestaat uit allerlei piano melodieën en fluittonen is ook echt een waar genot om naar te luisteren. Hij zal ook nog lang na het rollen van de aftiteling in je hoofd blijven zitten.

Framerate-issues

Death’s Door is een prachtige game en draait altijd stabiel in 1080P en in 30 frames per seconde in TV-modus. In handheld-modes draait die over het algemeen ook prima, maar heeft die af en toe wel last van framedrops, wanneer er veel vijanden tegelijk op scherm zijn, daarnaast is de game bij mij één keer gecrasht. Deze problemen zijn absoluut niet game breaking, maar wel noemenswaardig om ze even uit te lichten.

Dungeons en puzzels

In de game zitten drie grote dungeons. Hierin is het de bedoeling om meerdere groepen vijanden te verslaan en zo vier of vijf grote zielen te verzamelen. Wanneer je dit hebt gedaan krijg je toegang tot een grote deur. Deze leidt je naar een gevecht met nog een grote groep vijanden. Nadat je deze hebt verslagen krijg je een item, waarmee je weer nieuwe gedeeltes van de wereld kan verkennen. Daarnaast zul je ze ook nodig hebben in gevechten en bij het oplossen van puzzels.

De puzzels in Death’s Door zijn helaas niet om over naar huis te schrijven. Het gaat grotendeels om puzzels die je binnen een korte tijd moet oplossen. Zoals het raken van een X-aantal doelen met je pijl en boog. Deze zijn irritant en halen het tempo uit het spel. Echte hersenkrakers waar je hard over na moet denken om ze op te lossen zitten er niet in. Gelukkig zitten er dan ook weinig puzzels in de game.  

Optimale inzet van andermans ideeën

Death’s Door is een uitstekende game met een fantastische art-stijl en soundtrack! De game doet misschien niets echt nieuws, maar meestert de genres en spelelementen waar het inspiratie uit haalt. De combat is misschien simplistisch van opzet, maar geeft veel voldoening. En hoewel de game uitdagend is voelt het nooit echt oneerlijk aan. De navigatie van de game is dan misschien wel wat onoverzichtelijk en de game heeft af en toe last van technische problemen, maar dat mag de pret niet drukken. Death’s Door is een echte must play voor mensen die 2D Zelda-games of Soulsborne-games een warm hart toe dragen!

+ Een voldoenend combatsysteem

+ Super gave creatieve bossfights

+ heerlijke soundtrack!

+ Super mooie art-stijl

+ Het verkennen van de wereld wordt goed beloond!

– Technische problemen in handheld-modes

– Navigatie door de wereld is erg slecht

DN-score: 8,7