Desolatium begon ruim drie jaar geleden als een crowdfundproject van Spaanse indiestudio Superlumen voor een VR en pc point-and-click-game. Inmiddels is de indiestudio aangekocht door Nederlandse uitgever SOEDESCO en hoewel de VR en pc-versies van Desolatium nog even op zich laten wachten, zijn er wel consoleversies uitgekomen. Wat vond ik van deze langverwachte game? Je leest het hier!
Desolatium is een point-and-click-game. Voor wie daar niet bekend mee is: in dit soort games zoek je in omgevingen naar informatie en voorwerpen. Door op objecten te klikken, bewaar je ze in een inventory. Door spullen te combineren met elkaar en je omgeving, kun je puzzels oplossen en verder komen in het spel. De meeste mensen zullen wel eens een point-and-click hebben gespeeld. Ken je bijvoorbeeld de klassiekers Freddy Fish en Putt-Putt nog? Schoolvoorbeelden van het point-and-click-genre!
Weinig impactvol
In Desolatium speel je vanuit het perspectief van vier verschillende personen die allemaal betrokken raken bij een mysterieuze cult. Deze personen hebben verschillende rollen, zoals een universitair docent en een journalist. Desondanks vond ik ze in de praktijk niet interessant en wisten ze me niet te pakken. Ondanks het feit dat de game volledig is ingesproken en de hoofdpersonen commentaar leveren op wat ze in hun omgeving zien, vond ik hun persoonlijkheden weinig onderscheidend. En omdat ik niet met ze meeleefde, hadden ook bepaalde stukken in het plot helaas nauwelijks impact op me.
Ook van de gameplay was ik niet onder de indruk. Ik heb het spel in zo’n drie uur uitgespeeld. Er zijn drie verschillende eindes afhankelijk van wat je allemaal vindt. Ik vond het aantal puzzels nogal tegenvallen, en de obstakels die je tegenkwam waren zelden uitdagend. Dit had vooral te maken met het feit dat je weinig voorwerpen vindt: hierdoor is het geen verrassing meer wat je op welk moment moet combineren en gebruiken. Wat je wel veel tegenkomt, zijn teksten zoals boeken en krantenartikelen. Dit is natuurlijk een mooie manier om wat achtergrond aan het verhaal te geven, maar ik vond het simpelweg te veel. Natuurlijk hoeven games niet realistisch te zijn, maar dat mensen zoveel relevante informatie laten slingeren, vond ik op een gegeven moment lastig te verkroppen. Hierdoor blijft al snel weinig mysterie over.
Midden in het verhaal staan
Het unieke van dit spel is dat je in een (meestal) realistisch ogende 360°-omgeving speelt. De makers hebben op verschillende locaties omgevingsfoto’s gemaakt en deze ietwat aangepast naar de spelwereld vertaald. Je beweegt niet binnen deze omgevingen, maar staat op een vast punt in het midden vanwaar je om je heen kijkt. Door op deuren en paden te klikken beweeg je naar een andere omgeving. Dit zorgt ervoor dat je echt het gevoel hebt dat je in een stad of gebouw staat, maar hierdoor vallen toegevoegde elementen soms extra uit de toon. Zo waren er twee scènes, eentje met brand en een met een monster, die bijna (onbedoeld?) komisch aanvoelden.
Soms zijn de realistische settings ook onoverzichtelijk. Waar je in ‘zelfgemaakte’ point-and-click-omgevingen duidelijker kunt maken welke routes de speler kan nemen en welke voorwerpen relevant zijn, vond ik hier soms niet helemaal duidelijk waar je heen moest en wat je moest doen. En terwijl je op de pc makkelijk met je muis over de omgeving kan hoveren om te kijken wanneer je cursor aangeeft dat je iets kan aanklikken, werkte dat op de Switch wat minder soepel. Dit leverde soms frustrerende momenten op waarin ik van omgeving naar omgeving klikte zonder te weten naar wat ik op zoek was, om daarna te ontdekken dat ik de cursor eerder niet op precies de goede plek had gehouden.
Naast de realistische plekken is ook de door stripboeken geïnspireerde stijl opvallend. Dit zie je terug aan het begin van elk hoofdstuk, de dialogen en de cutscenes. Ik vond vooral de posters van de personages die je terug ziet komen erg tof.
Conclusie
Kort samengevat vind ik Desolatium geen aanrader, en al helemaal niet voor € 26,99. Ik merkte dat ik met tegenzin speelde voor deze review en dat vind ik jammer, want het had wel potentie. Om me een beter beeld te vormen heb ik na de Switch-game ook de proloog en demo voor de pc gespeeld. Die werkten wel iets soepeler. Ik kan me voorstellen dat de omgevingen in VR heel indrukwekkend zijn en dat dat de hele spelbeleving verandert. Voor de Switch-spelers zou ik op zijn minst wachten op een aanbieding.
+ Realistisch ogende omgevingen die je in 360° kunt bewonderen
+ Bijzondere stripboek-stijl
+ Geen interessant plot of personages
+ Geen uitdagende gameplay
DN-score: 5
