[Review] Detective Pikachu Returns – Langdradige cozy game zonder uitdaging

Het heeft wat jaren geduurd, maar Detective Pikachu Returns is eindelijk beschikbaar op de Switch. Deze game is een direct vervolg op de 3DS-game en laat Ryme City zien die mentaal aan het herstellen is van de gebeurtenissen uit de 3DS-game. De eerste game was redelijk ontvangen en kreeg erna zelfs een film, maar kan deze game kwalitatief het evenaren of kun je hem beter overslaan.

Laat me die case nu eens oplossen

Het spel speelt zich dus net als het originele spel af in de stad Ryme City. De stad is net gered door het duo van Tim en Pikachu. Met het R-incident nog fris in het geheugen wordt de Pokémon Protection Bureau (PPB) opgericht om de veiligheid van mensen en Pokémon te garanderen. Echter, al snel blijkt er een nieuwe dreiging. Ditmaal doen Pokémon met mysterieuze kubussen op hun rug allerlei vreemde acties. Zoals het stelen van een bijzonder kristal, de Aurora Gem. Het is aan Tim en Pikachu om dit te onderzoeken en ondertussen ook de zoektocht naar Tim’s vader, Harry, verder te zetten.

In het begin werkt de gameplay nog lekker. Je komt een beetje op gang en denkt dat het goede introductie is. Helaas is het echt enorm vanzelfsprekend. Je moet praten met bijna alles en iedereen in je omgeving en vragen stellen tot je er bij neer valt. Wanneer je alle informatie hebt van een persoon, kun je pas het gesprek beëindigen. Je kunt dus geen informatie missen in het spel. Er is geen uitdaging om echt goed op zoek te gaan. Wanneer je dan informatie hebt om het antwoord te herleiden, is het vaak een antwoord dat je al van mijlenver zag aankomen. Het voelt als een game waarvan je na een half uur het hele verhaal kunt gaan voorspellen.

Nu heb je af en toe wel wat gameplay-variatie doordat je met Pikachu samen kunt werken met andere Pokémon zoals een Growlithe, Pangoro en Luxray. Deze Pokémon gebruiken hun speciale vaardigheden om Pikachu en Tim te helpen. Zo kan Luxray door muren kijken en kun je met Growlithe geursporen volgen. Hoewel het een welkome variatie is, is het niet genoeg voor het spel om echt boeiend te worden.

Geen reden om extra side quests te voltooien

Ryme City is bezaaid met mensen en Pokémon die je hulp willen. Deze zijn te herkennen aan blauwe tekstballonnen boven hun hoofden. Iedere keer dat je ze ziet, zal je een verhaal aan moeten horen. Een Cleffa die drie andere Cleffa kwijt is, een café-eigenaar die een potje niet openkrijgt. Het voltooien van deze side quests neemt redelijk wat tijd in beslag aangezien je constant alleen maar heen en weer moet lopen en weer moet praten. Er is geen uitdaging, maar ook geen beloning. Er is dus absoluut geen reden om deze opdrachten uit te voeren. Er is geen boeiende achtergrond die naar voren komt, geen andere beloning, helemaal niets.

Grafisch weer flink ondermaats

Hoewel ik het in mijn score niet al te zwaar meeneem vanwege de doelgroep van de game, wil ik wel even de aandacht vestigen op de grafische kant. Hoewel de stijl een enorm levendige en mooie stijl kan zijn, doet de statische kant daar enorm aan af. De personages lijken als ze praten net buikspreekpoppen en zeker in gesproken cutscenes valt dat enorm op.

Het lijkt wel alsof de ontwikkelaars dat zelf ook wel door hebben gehad, want de gesproken cutscenes zijn vaak enorm kort en bestaan meestal uit enkele zinnen. Daarna gaat het weer door naar een gesprek met tekstballonnen. Wat zonde is want Ryme City heeft op zich dankzij de muziek best een goede sfeer neer kunnen zetten. Ook het feit dat Pokémon en mensen natuurlijk met elkaar leven draagt hier goed aan bij. Het had daarom zo veel meer kunnen zijn.

Conclusie

Detective Pikachu Returns is op veel vlakken geen goede game. Hoewel grafisch zeker ondermaats is, is het op zich te doen voor de doelgroep. Het probleem ligt echter het complete gebrek aan uitdaging. Iedere zaak is enorm langdradig en laat je vooral heen en weer rennen met lange gesprekken. Dit terwijl het alleen duidelijk moet zijn wat er aan de hand is. Voor de jongere spelers is het net wat minder makkelijk, maar de traagheid zal ook hun aandacht niet lang bij het spel kunnen houden. Toch heeft het op momenten zijn charme door humor en de sfeer van de game. Jammer alleen dat de gameplay dat niet evenaart.

DN-score: 6,0