Eerlijk, ik begon verkeerd aan Elderand. Ik hield de game al een tijdje in de gaten, vooral vanwege zijn goed uitziende pixelstijl en lovecraftian achtergrond. Toen ik de game echter ging spelen, had ik niet verwacht dat deze zo afstraffend zou zijn. Het heeft tijden geduurd voordat ik door het eerste gebied heen was, waarbij ik mijn vele fouten afschoof op de game. Het frustreerde me mateloos en ik had hem bijna weggelegd tot iemand me erop wees dat de game geïnspireerd was door Castlevania. Ik moest meer geduld hebben, letten op timing en even wat andere speelstijlen proberen. Schoorvoetend begon ik aan een tweede poging, maar wat ben ik blij dat ik dat gedaan heb. Toen ik uiteindelijk mijn vechtstijl vond, kwam er namelijk een interessante game tevoorschijn. Eén die juist goed nadacht over de gameplay en dit combineerde met een interessant verhaal, terwijl het er ook nog eens prachtig uitzag.
Actie-RPG met metroidvania-elementen
Allereerst die gameplay. Elderand is een retro-geïnspireerde action-RPG met metroidvania-elementen. Dat betekent dat je een enorme wereld doorloopt die is onderverdeeld in “kamers” en dat sommige kamers zijn afgesloten totdat je later in de game items of krachten tegenkomt die die kunnen openen. In tegenstelling tot andere metroidvania’s, waar je het vooral van je eigen vaardigheden en speciale krachten moet hebben (denk bijvoorbeeld aan Hollow Knight of Metroid), zit in Elderand ook een level systeem. Je krijgt EXP door vijanden te verslaan, en elke level geeft je één punt om in één van de vier attributen te steken. Deze zijn simpel maar werken uitstekend om je personage een richting mee te geven. Focus je je meer op health en pure strenght of ga je voor een duo snelle wapens en een beetje magie?
De game zit daarnaast vol met wapens, uitrustingen en potions welke ook daadwerkelijk je speelstijl aanpassen. Zo hebben de wapens hun eigen snelheid en is de afstand waarmee je iets raakt ook anders. Denk bijvoorbeeld aan messen, zwaarden, zwepen, gooi wapens en bogen. De meeste vind je in kisten of koop je, maar na een voorwerp voor iemand gevonden te hebben kun je die ook zelf maken. Er zit namelijk ook een craft systeem in, waar je met gevonden resources wapens kunt maken of upgraden. Maar wees gerust, je hoeft niet echt een build te “kiezen”. Er zit een quick swap in, maar zelfs tijdens boss-battles kun je op pauze drukken om je equipment aan te passen.
Timing en geduld zijn je vriend
Het spelen zelf is vloeiend, al kan het bij vlagen behoorlijk frustrerend zijn. De game liegt niet wanneer het zegt geïnspireerd te zijn door retrogames: verwacht hier geen simpele metroidvania waar je zo doorheen vliegt. Levels en vijanden zijn gemaakt om voorzichtig te benaderen. Het is daarbij vooral een spelletje van geduld: de meeste vijanden kun je één of twee keer slaan voordat je moet terugtrekken om niet geraakt te worden. En alhoewel dat misschien vervelend klinkt, gaat de game hier goed mee om. Vijanden geven duidelijke tekens, waarbij animaties laten zien welke aanval het gaat doen. Hierdoor kun je met een beetje geduld de meesten vijanden wel lezen. Zelfs eindbazen werken door middel van dit principe. Als je dus ook de rust neemt om deze te leren zijn ze zeker uitdagend, maar niet moeilijk.
Goed uitgewerkte game en wereld
De wereld van Elderand is daarnaast goed uitgewerkt, op alle fronten. Gameplay-technisch zit het sowieso wel snor (al heeft het wel dat Castlevania-geintje dat vijanden precies aanvallen op het moment dat jij wilt springen), maar ook grafisch en verhalend zit het goed in elkaar. Grappig is dat de game bijvoorbeeld niet zozeer om het verhaal draait, maar dat het zeker aanwezig is om de vele omgevingen en gebeurtenissen te verklaren. Zo verzamel je tijdens het spelen teksten van o.a. geleerden, onderzoekers en andere personen. Zij vertellen wat ze hebben meegemaakt en geven hints en achtergrondinformatie over de omgevingen, bazen van het gebied en zelfs geheimen. Het is zeker de moeite waard om deze te lezen. Je gaat hierdoor de relaties tussen gebieden, personages en de personages onderling beter begrijpen, wat voor mij de game in ieder geval tien keer zo interessant maakte!
Grafisch prachtig en goede muziek
Om deze wereld weer te geven gebruikt Elderand een zeer gedetaileerde pixelstijl die precies weet hoe het een donkere wereld neer moet zetten zonder aan kleur te verliezen. Het ziet er allemaal prachtig uit en ook de vijanden en vele bosses zijn veelal uniek. Dat wil niet zeggen dat Elderand geen knipogen naar oude games maakt: het probeert zijn voorliefde aan retrogames zeker te laten zien. Zo zit er bijvoorbeeld een level in die wel erg veel op Castlevania leek, inclusief een soort van vampier boss die haar glass kapot gooide. Maar ook de muziek en de vele geluidseffecten verdienen een pluim. Van de rustig sombere muziek die het eerste level weergeeft tot de intense gitaarsolo’s in het vampieren kasteel, het klinkt allemaal goed. Maar ook de vele squishy geluiden als je weer eens een slijmerig monster kapot slaat laten zien dat er veel denkwerk en liefde in het geheel is gestoken.
Waar voor je geld
Daarnaast moet gezegd worden dat je voor Elderand waar voor je geld krijgt. Het leek wel of de game maar bleef gaan, elke keer als ik dacht dat ik het einde van een omgeving was, zag ik op de kaart dat ik toch enkele kamers vergeten was. Het was zelfs zo: de teksten en eindbazen die ik versloeg hadden het constant over een bepaald “persoon”. Ik ging ervanuit dat dit de leider van de cult was en wellicht de end-boss van deze game. Toen ik hem echter tegenkwam had ik nog maar 60% van de game gezien. Niet alleen maakte me dat meteen nieuwsgierig (Was er nog meer? Had ik zoveel gemist?), maar ook betekent het dat je de game op je eigen manier kunt spelen. Net zoals bijvoorbeeld Metroid kun je er zoveel plezier uit halen als je wilt. Ga je voor een speedrun waarin je de game binnen enkele uren uitspeelt of verken je elk hoekje en gaatje om zo sterk mogelijk te worden?
Waarom moet je handmatig saven?
Maar goed, ook Elderand is niet zonder fouten. Zo is het save systeem onnodig “ouderwets”. Vertel, wat is de laatste keer dat je handmatig hebt moeten saven in een game? Elderand werkt met save spaces, een kamer met kampvuur waar je uit kunt rusten. Hier krijg je al je HP terug, kun je fast travelen en je levels resetten (als je daarvoor de juiste voorwerpen hebt), maar moet je ook handmatig saven. De game auto-saved niets. En wanneer je doodgaat, ben je ook echt dood. Hier geen souls-achtige mechaniek waarbij je je EXP of items terug gaat halen, nee, je wordt gewoon teruggezet naar je laatste savepoint. Het is dus maar te hopen dat je elke keer bij een kampvuur savet, want als je dat vergeet, word je wellicht een stuk verder teruggezet dan je zou willen. Daarnaast heeft de game momenteel nog last van wat glitches en bugs. Zo heeft de muziek wel eens last van vertragingen, (vooral tijdens het gebruik van magische items), kun je af en toe tekst niet scrollen, liep de Arena telkens vast, miste ik wat frames en één keer flipte mijn kaart zo erg dat het de game deed crashen.
Conclusie
Elderand is een goed uitgewerkte game, die zijn liefde voor retrogames duidelijk laat zien. Niet alleen door middel van knipogen, maar ook de gameplay doet erg denken aan games van vroeger. De combinatie van metroidvania-achtige elementen gecombineerd met het RPG-systeem werkt goed, beter dan ik gedacht had. Het levelsysteem geeft de mogelijkheid om een build te maken, en alhoewel dit simpel is zorgt het er voor dat je mogelijkheden hebt om de game te spelen op jou manier. Hoewel de gameplay bij vlagen wat frustrerend kan zijn is het vooral een kwestie van geduld, en als je dat in het achterhoofd houdt is de game zeker uitdagend, maar nooit moeilijk. Al met al krijg je voor een prijskaartje van nog geen €20,- een zwaar solide game.
+ Vloeiende gameplay
+ Goed uitgewerkte wereld met een interessant verhaal (als je ernaar op zoek gaat)
+ Levelsysteem en RPG-elementen werken goed in combinatie met de metroidvania-elementen
+ Fantastisch uitziende pixelstijl, goede muziek
+ Goede game voor een zachte prijs
– Handmatig saven is vervelend en onnodig “ouderwets”
– Nog aardig wat bugs en glitches aanwezig.
DN-score: 8
