Zullen we Final Fantasy Explorers eens doorzoeken?
Door de jaren heen zijn er een heleboel Final Fantasy-games verschenen. Het is ondertussen alweer 30 jaar geleden dat de eerste Final Fantasy naar de NES kwam en in de tussentijd heeft deze game een heleboel vervolgen gekend, zijn er vele spinoffs gemaakt en kent ondertussen ook een groot deel van de titels een remake in HD-variant of andere variant. Met een hudge fanbase achter zich kwam ook deze nieuwe Final Fantasy-game op de markt.
Je eerste stap in Amostra
Je zet al snel je eerste stap binnen de wereld van Amostra, wanneer je personage plots wordt lastiggevallen door een enorm beest. Het monster is te sterk voor jou, en het is niet slim om het te bevechten. Op aanraden van iemand anders ren je naar buiten, weg van het monster, recht op het avontuur af dat Final Fantasy Explorers weet te bieden. Een avontuur dat verder een splinterdun verhaal kent. Een van de sleutelwoorden van de game is namelijk het woord Crystal. In het verhaal moet jij op zoek naar verschillende kristallen die de brandstof zullen vormen van de huidige technologieën in de wereld van Amostra. Snapte je dat? Mooi, eigenlijk heb ik dan al zo’n beetje het gros van het verhaal gespoiled.
Missies voltooien
Een ander cruciaal woordje is Missions. In deze game kan het eigenlijk niet missen: alles draait om het accepteren van missies, het voltooien van missies en het uiteindelijk accepteren van weer moeilijkere missies. Tijdens deze missies vecht je tegen monsters of moet je bepaalde items verzamelen. Met één missie in het achterhoofd, met daarnaast later de keuze uit verschillende subquests, doorzoek je een grote open wereld, om zo uiteindelijk aan de eisen te voldoen.
Tussen de missies wordt je goed uitgedaagd door een opbouwende moeilijkheidsgraad. In het begin zul je enkele makkelijke missies krijgen waarbij je gewoon simpele vijanden massaal moet afmaken, maar al snel zul je tegen bazen vechten die veel sterker lijken dan jou, en die niet zomaar met een paar spreuken of melee-attacks aan de grond gelijk kunnen worden gemaakt. Wat jammer is, dat heel veel missies wel het principe kennen dat je een bepaald aantal monsters af moet maken, of juist één groot beest. Je zult vele gevaren trotseren, maar het gaat wel om wat eentonige gevaren.
Maar wat moet ik dan onderzoeken?
Eigenlijk dan moet worden gezegd dat die open wereld een stuk minder divers is dan we zouden verwachten. In tegenstelling tot de Final Fantasy-mainreeks is de ‘explorer’ in de titel een beetje vreemd, aangezien je meer vecht dan je ontdekt. Het is niet dat je, zoals in Final Fantasy III, jezelf zodanig verkleind dat je opeens in een heel klein dorpje terecht komt, die je anders nooit had kunnen bereiken.
In tegenstelling tot de normale Final Fantasy-games doorloop je niet een verhaal dat steeds spannender wordt, en waarbij je steeds weer nieuwe werelddelen ontdekt. In plaats daarvan is Final Fantasy Explorers meer een grindgame waarin de oppervlakten vrij kaal zijn en omgevingen al snel op elkaar lijken. Op de monsters na, missen sommige omgevingen toch wel de ‘fantasy’ uit de titel zijn naam.
Dit voelt heel anders aan
Final Fantasy Explorers voelt daarnaast ook op andere vlakken niet aan als een ‘gewone’ Final Fantasy-game. De turnbased elementen die ik ken van enkele eerdere mainreeks-delen zijn vervangen door actievolle openveld gevechten. Er zit wel wat herkenning in, zo zul je zoveel mogelijk combo’s probeert te maken met bekende magische spreuken en melee-attacks, om zo de vijand meer schade toe te richten. Toch is deze manier van spelen toch even wennen als je net een eerder Final Fantasy deel hebt gespeeld. Final Fantasy Explorer oogt namelijk niet als een traditionele Final Fantay-game. Soms lijkt het net alsof je in de wereld van Monster Hunter bent gestapt.
Samenwerken
Maar soms is verandering wel eens fijn. Dit merk je dan ook in de multiplayer-opties. Deze Final Fantasy game zorgt ook voor de mogelijkheid om het spel met maximaal 3 andere spelers te spelen. Dit kan in zowel lokale als online co-op. Tijdens deze samenwerking de wereld van Final Fantasy Explorers te doorlopen en zo samen missies te voltooien, of samen op monsters los te hakken. De communicatie verloopt hierin echter toch enigszins stroef doordat je dit moet doen via van tevoren geprogrammeerde zinnetjes die je kunt aantikken. Het spel leent zich perfect voor samenspel, en daar zit dan ook een groot deel van de kracht van het spel. Juist door samen te spelen, weet het spel meer te variëren.
Solo-play
Mocht je het spel echter toch solistisch willen spelen, dan kun je in plaats van de eerdere maximale 3 andere spelers er ook voor kiezen om monsters te rekruteren en die aan jouw zijde te laten vechten. Het gaat hier dan om monsters die je eerder in het wild bent tegengekomen. De monsters zijn in het begin erg zwak, en vrij dom vergeleken met echte spelers. Toch is het wel een simpel alternatief. Het wordt pas echt interessant als je gerekruteerde monsters gaat fuseren om zo krachtigere monsters te creëren. Op die manier kun je toch een redelijk krachtig team samenstellen voor je missies.
Conclusie
Geweldig is de titel sowieso niet. Je kunt je er mee vermaken, maar het gaat hier echt om heel andere koek dan andere delen. De titel doet een beetje denken aan Monster Hunter, en het doet minder aan Final Fantasy denken. Herkenningspunten zijn voornamelijk de monsters, jobs die je kunt leren en de vaardigheden die je opdoet. Daarentegen voelt de wereld anders aan dan je gewend bent, waardoor het enigszins kan tegenvallen. Als je niet al te hoge verwachtingen hebt, kun je dit spel uren (online) spelen. Anders is het misschien niet jouw game.
– Niet echt een interessant, uitgebreid verhaal
– De missies zijn redelijk veel van hetzelfde soort
– De openwereld mist de ‘fantasy’ van de titel ‘final fantasy’
+ Een herkenning in monsters, jobs en vaardigheden
+ Leuke Co-op mogelijkheden
+ Zeker leuk als je van Monster Hunter-achtige games houdt
Cijfer: 6.0
