Cozy games hebben al vele harten veroverd. De ontspannende gameplay met een heerlijk cozy gevoel weten de juiste snaar te raken bij mensen die weg willen van alle drukte. Fireside is een nieuwe game in dit genre en is recent verschenen op de Nintendo Switch. In deze review nemen wij de game onder de loep en bespreken we of dit cozy avontuur de moeite waard is.
Gestrand op een onbekende plek
Wanneer Knick aanspoelt op een onbekende plek, weet hij niet meer wat er precies is gebeurd. Ja, hij heeft schipbreuk geleden, maar verder? Het zijn een hoop vraagtekens. Wel weet hij nog dat hij veel verkoopwaar had om te ruilen. Costa, de persoon die hem had gevonden, brengt hem op het idee om die ruilhandel hier voort te zetten. Om dat te bewerkstelligen zal hij voorwerpen moeten bemachtigen en slim ruilen. Elke dag kan hij naar een nieuwe plek lopen. Daar bevindt zich een kampvuur met de bijbehorende gezelligheid. Wezens, ja het zijn niet alleen mensen, kunnen daar opduiken met de gekste verzoeken. Denk aan bepaald eten of een voorwerp. Ze willen van alles. Knick zal door slim te ruilen iedereen een goed gevoel moeten geven. Wie wordt nou niet blij, als diegene het gewenste item krijgt? En dat is gelijk de boodschap van Fireside.
Eten zal je zelf nog moeten koken. Dit kan bij elk kampvuur, maar je hebt dan wel een recept en de benodigde ingrediënten nodig. Zo heb je voor gesuikerd fruit natuurlijk een fruitsoort en suiker nodig. Deze recepten verzamel je door met wezens te praten. Maar let op, je hebt maar vijf beurten per kampvuur. Ruilen, koken, praten, alles kost een beurt. Zelfs als de ruil mislukt, omdat de ander zijn waar meer waard vindt, kost een beurt. Je kan er wel beurten bij krijgen, maar je blijft bezig met het bedenken wat je nu het slimste kan doen. Hierdoor is het de eerste uren best wel overweldigend. Gelukkig is er geen tijdsdruk en blijft de game cozy aanvoelen.
Op ontdekkingstocht
In het begin is er slechts een klein deel van de kaart vrijgespeeld. Door quests te voltooien kom je steeds een stukje verder en ontdek je meer van het verhaal. Het verhaal krijgt al snel een andere draai als Knick een ‘shrine’ aanraakt. Daardoor wordt hij getransporteerd naar de geestenwereld. Om de zo veel dagen keer je daar terug en mag je slechts een enkel voorwerp van je ruilhandel meenemen. Hierdoor verlies je weer het meeste van wat je had verzameld. Desondanks voelt het niet oneerlijk. Je krijgt snel genoeg weer nieuwe items en je hebt steeds meer de tijd om nuttige dingen te verzamelen. Of je stuurt via een shrine gewoon wat items richting de geestenwereld. Er zijn meer dan genoeg mogelijkheden om spullen te verzamelen. Bepaalde materialen komen vervolgens in de geestenwereld van pas om daar alles te upgraden.
Naast items verzamel je door goed te doen ook ‘soul energy’. Dat heb je nodig voor upgrades en vele andere dingen. Door constant die meter in beeld te zien word je met je neus op de feiten gedrukt. Het gaat er niet om dat je mensen aflegt of spullen aftroggelt. Het belangrijkste in het leven is om mensen blij te maken en goed te doen. Een klein gebaar kan zomaar het verschil zijn voor iemand. Tijdens de gesprekken met de wezens ontdek je de verhalen van ze. Deze zijn aangrijpend en weten je te raken.
De stijl is heerlijk cozy. De handgetekende stijl met de prachtige platen weten de game perfect weer te geven. Als de gameplay je nog niet geheel de game in trok, dan doet dit het wel. Het enige wat ik echt hinderlijk vond, was dat je niet kon opslaan wanneer je zelf wilde. Als je een tijd bezig bent met een kampvuur en vervolgens afsluit, dan kan je zo een heel stuk missen. Persoonlijk had ik het graag gezien dat je zelf kon kiezen wanneer je op kon slaan. Dat werkt toch net wat prettiger met een cozy game.
