[REVIEW] Hey! Pikmin

De kleine wezens maken hun debuut op de handheld en wijken af van de hoofdserie. Een geslaagde zet? Je leest het in de beoordeling van Hey! Pikmin.

De Pikmin-serie bestaat al vijftien jaar, maar van veel uitgebrachte titels is geen sprake. De plantachtige wezens maakten hun debuut op de Nintendo GameCube en kregen uiteindelijk een derde deel op de Wii U. De serie onderscheid zich door de strategische benadering. Met een kleine leger kan je in real-time de Pikmin opdrachten geven om vijanden te verslaan of bruggen te bouwen. Ondanks dat een vierde deel voor de Nintendo Switch aanstaande lijkt, is recentelijk een spinoff-titel voor de Nintendo 3DS verschenen. Deze titel wijkt af van het originele concept en probeert iets nieuws toe te voegen aan de serie. Een verademing of een mislukking?

Het verhaal

Tijdens een routineklus wordt het ruimteschip van Captain Olimar getroffen door een meteoriet, waardoor een noodlanding op een onbekende planeet onvermijdelijk is. Ondanks een onrustige landing lijkt het ruimteschip intact, maar al snel komt hij erachter dat de broodnodige brandstof in vorm van Sparklium ontbreekt. Het is dan aan Olimar om zo spoedig mogelijk brandstof te vinden en zijn reis naar zijn thuisplaneet voort te zetten. In totaal zal de geliefde astronaut 30.000 Sparklium-deeltjes moeten vinden en dat lijkt op voorhand al een grote klus. Gelukkig staat hij er niet alleen voor, want de kleurrijke Pikmin schieten hem als vanouds te hulp.

Hoewel het verhaal flinterdun is, zorgen de charismatische personages voor humor en herkenning, waardoor je als fan van de serie in een warm bad komt. Het is wel jammer dat het verhaal ook bij dit blijft, waardoor diepgang ontbreekt. Aan de andere kant is het dan ook de vraag in hoeverre diepgang bij een titel als deze gepast zou zijn, want uiteindelijk gaat het om de gameplay.

Gameplay

De grootste wijzigingen die Hey! Pikmin met zich meebrengt zijn terug te vinden in de gameplay. Als eerst is het genre volledig veranderd van een realtime-strategy naar een sidescrolling platform-titel is. Dit houdt in dat je van links naar rechts beweegt en niet meer in de rondte kunt bewegen. Dit houdt ook in dat je de plantachtige wezens niet meer kan kweken en uit de grond kan trekken, maar dat je ze op verschillende plaatsen in een level tegen zal komen. Hierdoor is de basis van de serie volledig weg en probeert daardoor toegankelijker te zijn voor een groter publiek.

De wijziging in genre wordt ondersteund door gebruik te maken van beide schermen. Beide schermen vormen een onderdeel van het totale zichtveld, waardoor je als speler regelmatig moet wisselen van scherm om vijanden te verslaan, Pikmin te roepen en om schatten te vinden. Hoewel deze functie eerder terug te vinden is in diverse Wii U-titels, voelt dit in tegenstelling tot deze titels niet onnatuurlijk aan. Sterker nog, door eveneens een efficiënte besturingssysteem voelt het geheel aan als een unieke presentatie. Het besturingssysteem zal ondanks de unieke presentatie het meest gebruikt worden. De touchscreen is van belang om Pikmin te gooien en dat kan door gebruik van de stylus op een zeer nauwkeurige wijze en dat is in het verleden weleens anders geweest.

Als laatst kan worden gezegd dat Captain Olimar en zijn bemanning een aantal nieuwe features hebben gekregen. Ditmaal is het mogelijk om te duiken in water en kan Olimar gedragen worden door vliegende Pikmin. Om het platform-gehalte compleet te maken is Olimar ook voorzien van een jetpack, waardoor voorheen onhaalbare locaties tot de mogelijkheden behoren. Deze elementen voegen daadwerkelijk iets toe aan de serie en zouden niet misstaan in een aankomend avontuur.

Veranderingen zijn niet altijd even goed

Helaas staat voor sommige wijzigingen of veranderingen een groter nadeel tegenover. De wijziging in genre leek op voorhand een slimme zet, maar valt behoorlijk tegen. De levels zijn te gemakkelijk en verlopen traag waardoor het echte platform-gevoel zelden wordt gehaald. Dit komt mede door gebrek aan uitdaging en een variërend aanbod in levels, waardoor het geheel als herhalend en saai overkomt.

Daar bovenop komt dat de game geen Pikmin-ervaring aanbied. Alles wat de Pikmin-serie zo uniek en geweldig maakt, is niet terug te vinden in de spinoff-titel, waardoor ik betwijfel of het wel raadzaam is om dit als eerste Pikmin-titel te spelen. Het gevoel van teleurstelling overheerst dan ook sterk, want Pikmin in vorm van een platform-titel heeft wel degelijk potentie.

Wie zich, ondanks de sterk aanwezige minpunten, naar de credits toewerkt, zal na een kleine acht uur de namen van het ontwikkelteam op scherm zien verschijnen. Ik heb persoonlijk ervaren dat door gebrek aan uitdaging en eerder benoemde minpunten een vermoeiende doelstelling was. Wie echter geen genoeg kan krijgen, kan terug naar de levels om alle schatten te verzamelen en levels te volbrengen zonder een Pikmin te verliezen om de game op 100% uit te spelen.

Conclusie

Met pijn in mijn grote Pikmin-hart kan ik niet anders concluderen dat Hey! Pikmin een teleurstellende titel is geworden, die ondanks de minpunten interessante toevoegingen heeft voor de serie. De interessante toevoegingen krijgen vorm door optimalisatie van beide schermen en nieuwe mogelijkheden voor Olimar en zijn bemanning. Denk aan het duiken en het gedragen worden door Pikmin. Helaas zorgt de wijziging in genre ervoor dat dit alles behalve een Pikmin-game is geworden en biedt eveneens een teleurstellende ervaring op gebied van platform-games. Wie niet eerder een Pikmin-game heeft gespeeld adviseer ik om een eerder deel te kopen of te wachten op het aankomende deel die hopelijk spoedig voor de Nintendo Switch wordt uitgebracht.

+ Unieke presentatie
+ Hoge replaywaarde
+ Vernieuwende gameplay binnen de serie…

– …helaas niet altijd even geslaagd
– Geen Pikmin-waardige game
– Saai leveldesign
– Gemakkelijk
– Repetitief

Cijfer: 4,9

Tip: Koop de game gemakkelijk digitaal via StartSelect