Met games als Bayonetta, Devil May Cry, Deadcells en de Hyrule Warriors-games hebben we op de Switch al van allerlei soorten hack-and-slash-games kunnen genieten. Nu kunnen we met Krut: The Mythic Wings, van ontwikkelaar GoodJob Multimedia, dan ook een hack-and-slash-game in 2D aan dit rijtje toevoegen. Maar weet Krut ook dezelfde legendarische status te behalen? Of is het meer iets voor de digitale prullenbak? Je leest het in deze review.
Elementen verzamelen voor de Mythic Wings
Het verhaal van Krut: The Mythic Wings is gebaseerd op een CG-animatiefilm uit 2018 genaamd Krut: The Himmaphan Warriors, die zelf weer gebaseerd is op Zuidoost Aziatische mythologie. De game vertelt een verhaal over een groot gevecht tussen de Oggre’s en de Geruda krijgers. In dit gevecht zijn de meeste Geruda krijgers om het leven gekomen. In de game speel jij met de laatst overgebleven krijger genaamd Veera, die gewond is beland op het eiland Himmaphan. Hier ontmoet hij een vreemde man, die hem de titulaire Mythic Wings geeft. Deze bijzondere vleugels bieden Veera de sleutel om de oorlog te kunnen overwinnen.
Hij zal echter eerst zes verschillende werelden moeten verkennen waar de elementen voor deze vleugels zich schuilhouden om de oorlog te kunnen stoppen. Aan het eind van ieder van deze zes werelden bevindt zich een baas. Weet je deze te verslaan dan wordt zijn of haar element toegevoegd aan de Myhtic Wings. Althans dit laatste is wat het verhaal je vertelt. In de game zelf merk je niks van al deze elementen wanneer je de Mythic Wings activeert.
Show, don’t tell
Het verhaal van Krut The Mythic Wings klinkt op papier misschien interessant, maar gaat bijna net zo hard ten onder als de hoofdpersoon in de eerste 5 minuten van de game. Dit komt door de ontzettend generieke en emotieloze manier waarop dit wordt verteld. Het spel dompelt je namelijk onder in vele regels tekst die het verhaal over deze oorlog en de hoofdpersoon vertellen, maar laten hier vervolgens helemaal niks van zien. Dit heeft als gevolg dat je als speler op geen enkel moment een binding krijgt met de personages en de eerdergenoemde gebeurtenissen, waardoor het totaal niet weet te boeien. Sterker nog, op een gegeven moment wordt het zelfs irritant.
Zodra het verhaal op gang is gekomen en de jacht op de elementen begint, zijn er binnen de levels regelmatig momenten waarop de gameplay even op pauze gaat omdat de eindbaas van het level je zo nodig moet aanspreken. Ook vlak voor een baasgevecht of direct nadat je een baas hebt verslagen verschijnen dit soort cutscenes, die vrijwel altijd op hetzelfde neerkomen. Hierdoor voelen ze vaak compleet onnodig. Ze hadden bijna net zo goed één tekst kunnen schrijven en die vervolgens een keer of tien kunnen copy-pasten. Dezelfde details worden steeds op een net iets andere manier verteld en je moet iedere keer wanneer je game-over gaat al die regels aan tekst weer opnieuw doorklikken….
Kleurrijke levels met een lineaire structuur
De verschillende levels van Krut zijn prachtig vormgegeven en hebben vaak een kleurrijke uitstraling. Ze variëren van groene bossen tot zanderige woestijnen en grote oeroude kastelen. Deze levels hebben allemaal een eenvoudige lineaire levelstructuur. Hierin loop en spring je in 2D door verschillende side-scrolling platform-levels van A naar B. Ondertussen kom je diverse vijanden tegen. Wanneer je deze verslaat word je hiervoor beloond met groene orbs welke je vervolgens kunt spenderen aan upgrades voor je personage of om verderop checkpoints te kopen. In ieder van de zes verschillende levels zitten twee checkpoints, hierna bevinden zich dan ook twee eindbaasgevechten. Versla je de tweede eindbaas helemaal aan het eind van een bepaald level dan ga je verder naar het volgende level. De levelstructuur werkt grotendeels prima; alleen zijn de platformgedeeltes wel heel erg simpel, zeker wanneer je de vijanden compleet negeert.
Een gewichtsloze dood
Een ander nadeel met de structuur van de game zit hem in het progressiesysteem. Hoewel je minder orbs krijgt als je bovengenoemde vijanden compleet negeert en je zo minder snel upgrades kunt kopen, maakt dit echter niet veel uit. Want mochten de bazen tussen de platformgedeeltes te moeilijk zijn, dan kun je ook alle vijanden in de platformsecties verslaan, welke je vervolgens meerdere malen opnieuw speelt. In tegenstelling tot de checkpoints die je uiteraard kwijtraakt wanneer je game-over gaat mag je de upgrades en de orbs wel altijd houden. Dit is ergens prettig, want je kunt op deze manier zo lang door blijven grinden dat je op den duur zo sterk wordt dat je ze makkelijk verslaat. Aan de andere kant heeft doodgaan hierdoor weinig gewicht en ontbreekt er een risk/reward-systeem. Dit had er wel in gezeten als alle upgrades en orbs werden gereset wanneer je game over gaat.
De upgrades zelf bestaan uit dingen als: meer gezondheid, sterkere normale of zware aanvallen en nog meer verschillende combo’s. Deze upgrades zijn zeker later in de game van essentieel belang. Je komt dan namelijk tegenover bazen te staan die jou in twee of drie klappen kunnen doodmaken. Dat extra beetje gezondheid of uitgedeelde schade kan dan net het verschil maken om toch te winnen.
Te simpel combatsysteem
De combat met vijanden en eindbaasgevechten in Krut The Mystic Wings werkt als volgt. Je gebruikt de Y-knop voor je lichte aanvallen en de X-knop voor zware aanvallen. Daarnaast kun je nog ontwijken met de A-knop en springen met de B-knop. Ook zit er nog een blauwe magiemeter in de game. De magie bouw je op door allemaal rake klappen uit te delen. De opgebouwde magie kun je vervolgens spenderen aan zware aanvallen met de X-knop of aan combo’s. Deze combo’s activeer je door een bepaald aantal keer op Y te drukken, gevolgd door de X-knop. Is je magie metertje vol, dan kun je ook de Mythic Wings activeren.
Hiermee vliegt Veera in de lucht en is hij in staat om allemaal sterke aanvallen uit te voeren, terwijl die tegelijkertijd tijdelijk ook wordt genezen. Er zitten helaas echter ook nadelen aan de Mythic Wings. Zo kun je niet meer ontwijken en loop je nog steeds evenveel schade op als in de normale vorm. Soms word je zelfs makkelijker geraakt tijdens het gebruiken van de Mythic Wings, dan wanneer je op de normale manier blijft vechten. Het is dan verstandiger om je magie te besteden aan zware of combo-aanvallen. Verder dan dit gaat het combatsysteem niet. Het is ontzettend basic. Eerlijk toegegeven, in 2D is er uiteraard minder mogelijk dan in 3D, maar een paar ontwijkaanvallen, de mogelijkheid om inkomende aanvallen te blokkeren of te pareren of wat extra combo’s voor in de lucht hadden deze game toch net dat kleine beetje diepgang gegeven dat nu ontbreekt.
Voorspelbare vijanden
In de game zul je tegenover tientallen verschillende vijanden komen te staan. Denk hierbij aan muggen, krijgers, vissen, schorpioenen en ander ongedierte. Deze vijanden en hun aanvallen zijn allemaal op een mooie, cartooneske manier vormgegeven en geanimeerd. Wat echter wel opvalt, is dat de meeste vijanden allemaal een soortgelijk aanvalspatroon hebben. Zo krijg je negen van de tien keer de ruimte om twee lichte aanvallen te doen voordat de desbetreffende vijand zelf besluit een lichte of zware aanval uit te voeren. De game lijkt zich hier op sommige momenten zelfs van bewust te zijn. Zo maken bepaalde eindbazen richting het einde van de game misbruik van jouw opgebouwde musclememory. Het is erg jammer dat het gedrag van de meeste vijanden bijna hetzelfde is. Dit maakt ze namelijk heel voorspelbaar.
De enige vijanden die van dit patroon afwijken zijn de vliegende vijanden. Alleen gaan de meesten hiervan in slechts twee klappen dood. De kracht van de vijanden in de game zit hem daarom ook meer in de hoeveelheid waarmee ze op je afkomen dan in de complexiteit van de individuele vijanden zelf.
Slangen, olifanten en stenenmonsters
De eindbazen zijn leuk gedaan! Een goede eindbaas in een hack-and-slash-game heeft een complex aanvalspatroon waarvan de aanvallen bestaan uit kleine puzzeltjes die je moet zien op te lossen door op het juiste moment te ontwijken of te counteren. Hierna is het vervolgens jouw beurt om aan te vallen. De meeste bazen in Krut volgen deze regel gelukkig goed op en zijn vermakelijk om tegen te vechten. Ze beginnen rustig met weinig aanvallen en geven je ongeveer evenveel tijd als normale vijanden om toe te slaan. Wanneer je over de helft van de levensbalk bent begint hun gedrag te veranderen. Ze gaan dan meerdere aanvallen in korte tijd achter elkaar gebruiken en geven jou als speler minder ruimte om te ontwijken. Je zult aanvallen en ontwijken dan goed moeten timen. Zeker in het begin wanneer je weinig health hebt gaat Veera snel dood.
Willekeurige aanvalspatronen
De bazen zijn qua design niet super creatief. Slangen, olifanten, bomen en stenenmonsters hebben we natuurlijk ook al in talloze andere games bevochten. Desalniettemin zijn de meeste baasgevechten ook in deze game wel vermakelijk. Helaas geldt dit niet voor alle bazen. Richting het eind van de game kom je ook tegenover bazen te staan waarvan de aanvallen en de volgorde waarop ze worden uitgevoerd compleet willekeurig lijken te zijn. Je kunt dan niet goed anticiperen op wat er gaat komen en loopt zo soms voor niks schade op. Op andere momenten kun je het pas op het allerlaatste moment zien, maar dan is het al te laat om te reageren.
Dit zorgt ervoor dat je soms voor niks zult sterven en daarbij komt dan uiteindelijk ook een matig gevoel van voldoening. Je hebt in principe namelijk niet echt moeten leren om ze te verslaan, het was een kwestie van geluk. Gelukkig gaat hier wel om uitzonderingen en zijn de meeste eindbazen wel vermakelijk om tegen te vechten.
Framedrops en technische problemen
In de levels van de game treden af en toe technische problemen op. Met name framedrops komen regelmatig voor. Ieder level heeft minimaal drie vaste locaties, waarop er standaard één opduikt. Ongeacht of je de game op de TV of in handheldstijl speelt. Gek genoeg gaat het hier wel alleen om allemaal vaste momenten in de platformgedeeltes. Tijdens de baasgevechten had ik hier geen last van. Een ander probleem waar ik tijdens het spelen tegenaan liep was dat de Switch midden in een baasgevecht de connectie met de Joy-Con verloor. Dit werd ook tijdens het spelen op het scherm aangegeven. De game nam vervolgens niet de moeite om de gameplay automatisch op pauze te zetten. Hierdoor werd ik doodgeslagen door een eindbaas en mocht ik het hele level weer opnieuw doen. Ja, dat is erg goed game-design….
Conclusie – Style over substance
Krut: The Mythic Wings is een uitstekend voorbeeld van style over substance. De game is grafisch gezien prachtig, maar blinkt verder nergens echt in uit. En hoewel de game niks dramatisch slecht doet, doet het ook niks heel erg goed. De combat, de voorspelbare patronen van de vijanden en het progressiesysteem zijn allemaal heel middelmatig uitgevoerd. Het beste aspect van de game (buiten de graphics) zijn de baasgevechten, maar ook op dit front slaan ze de plank af en toe flink mis. Daarnaast weten framedrops en willekeurige momenten waarop het verhaal naar voren komt je soms helemaal uit de flow van de game te halen en de pret te bederven. De game is voor een prijs van €9,99 dan misschien erg goedkoop, maar binnen ditzelfde prijssegment kun je betere alternatieven vinden.
+ Werelden zijn allemaal heel kleurrijk en gedetailleerd vormgegeven
+ De meeste eindbazen hebben een uitgebreid aanvalspatroon en zijn leuk om tegen te vechten
– Framedrops en technische problemen
– Combat is te simpel
– Veel vijanden hebben hetzelfde voorspelbare aanvalspatroon
– Verhaalvertelling
– Sommige eindbazen hebben een willekeurig aanvalspatroon en geven je te weinig tijd om te reageren
DN-Score: 5,0
