Tijdens de Nintendo Direct van afgelopen juni gebeurde er een klein wonder. Er werden namelijk een aantal fighting-games aangekondigd die al jaren niet meer te krijgen zijn. Normaal zou dat misschien niet zo interessant zijn, maar de community om deze games heen schreeuwt al jaren om zo’n heruitgave. Het is zelfs zo erg dat in 2021 de campagne #FREEMVC2 in het leven werd geroepen, oftwel ‘Free Marvel vs. Capcom 2.” Er zijn een heleboel trouwe fans van deze van oorsprong arcadegame, en iedereen wilde een nieuwe port. Maar het mocht niet zo zijn. Er waren berichten dat Capcom de rechten van de vele personages niet voor elkaar kon krijgen, en dat de games als verloren moesten worden beschouwt. Maar niets bleek minder waar. Want tijdens de Nintendo Direct werd niet alleen Marvel vs Capcom 2 ‘vrijgelaten’, maar ook al hun voorgaande collab games!
De Marvel vs. Capcom Fighting Collection: Arcade Classics is een verzameling van zeven oude games. Omdat het als een viering van de Marvel vs. Capcom-serie voelt, lijkt het me niet meer dan logisch om alle games even langs te gaan. Hieronder volgt dus een kleine rondleiding door de geschiedenis van deze fighting-games.
Het begin van een franchise
We beginnen bij X-men: Children of the Atom (1994). Dit is de eerste in deze reeks van spellen, waarin superhelden en schurken uit de X-men-serie het tegen elkaar opnemen. Hoewel de game gebaseerd is op Street Fighter 2 voegt het veel toe aan de formule zoals super jumps, vliegende karakters en meer vrijheid in het combo-systeem.
Marvel Super Heroes (1996) is het vervolg op Children of the Atom. Deze game, gebaseerd op de Infinity Gauntlet-strip, is een crossover van helden uit andere Marvel-hoeken die we inmiddels kennen van The Avengers. Met een nieuw systeem rondom het verzamelen van Infinity Gems en een focus op air-combo’s zien we hier duidelijke stappen richting de latere games.
Tegelijkertijd verscheen ook X-men vs. Street Fighter (1996), de eerste echte crossover game tussen Marvel en Capcom. Hier werd het 2-tegen-2-systeem waar de serie om bekend staat geïntroduceerd. Met groter roster aan karakters en tag-partner combinatie-aanvallen was dit een waanzinnige beleving. Ik ben dan ook hevig jaloers op de spelers die in 1996 voor het eerst met Ryu en Cyclops tegen M.Bison en Magneto konden strijden.
Marvel Super Heroes vs. Street Fighter (1997) is de dan weer opvolger van de vorige twee games. Net als bij de vorige Marvel Super Heroes voegen de Avengers karakters zich bij de X-men. In deze game verscheen het assist-systeem dat inmiddels in talloze vechtspellen voorkomt voor het eerst.
Dit allemaal leidt tot:
Volg je het allemaal nog? Want alhoewel deze games stuk voor stuk goed werken voelen ze een beetje aan als experimenten. Een manier om te kijken hoe personages van verschillende franchise samenwerken. Het is ontzettend leuk om te zien hoe de mechanieken over de jaren heen worden aangepast en verbeterd, en uiteindelijk leiden al deze experimenten naar de eerste Marvel vs. Capcom (1998). Voor het eerst zien we hier karakters uit het brede universum van Capcom en Marvel op het toneel verschijnen. Denk aan Mega-Man, Strider Hiryu, Captain Commando en Morrigan die het opnemen tegen (of samen werken met) Venom, Gambit en War Machine. Het 2-tegen-2-systeem keert terug met ditmaal de optie om je beide karakters tegelijk aan te laten vallen voor extra hyperactieve hypercombo-chaos.
En tot slot komen we dan bij Marvel vs. Capcom 2 (2000). Dit is waar de serie echt ontploft in de waanzin waar deze franchise bekend om staat. Met een enorm roster van 56 karakters uit alle hoeken van de Marvel en Capcom werelden maakt deze game een enorme sprong ten opzichte van zijn voorgangers. Ook spelen we inmiddels met 3 karakters per team en heeft elk karakters toegang tot meerdere assist moves. Dit geeft het spel meerdere nieuwe tactische lagen met duizenden mogelijkheden bij het bouwen van je team. En dan bedoel ik duizenden. Er zijn tot op de dag van vandaag nog steeds mensen die zich verdiepen in dit spel, en die vinden nog steeds nieuwe dingen. Na 20 jaar!
Wat doet The Punisher hier?
Maar wacht even. Hoe zit het dan met The Punisher? The Punisher (1993) lijkt als side-scrolling beat-em-up helemaal niet in dit rijtje thuis te passen. Maar niets is minder waar. Deze game was namelijk het resultaat van de eerste samenwerking tussen Marvel en Capcom. Hierin vecht je als Frank Castle of Nick Fury door de straten van New York om het op te nemen tegen de bendes die de stad terroriseren onder leiding van Kingpin. Hoewel deze game op zichzelf niet veel bijzonders toevoegt aan de andere beat-em-ups van Capcom is dit wel een leuke extra kers op de taart van deze collectie.
Wat deze collectie echter zo bijzonder maakt, is dat veel van deze games al jaren niet of niet meer online verkrijgbaar zijn. Hoewel een aantal van deze games na 20+ jaar nog steeds een community met actieve spelers hebben, spelen zij vooral emulatie en creatieve omwegen om online te kunnen spelen. Er bestaan nog wel fysieke versies voor een aantal van deze games, maar dan praten we over retro-hardware zoals de Dreamcast, zonder online functies en prijskaartjes van inmiddels €300+. Veel fans hadden de hoop op een heruitgave of nieuwe toevoeging aan deze serie al lang opgegeven. Voor hen voelt het verschijnen van deze collectie als een klein wonder.
Wat is er nieuw?
Al deze games hebben daarnaast onlinefuncties en een training mode met extra functies gekregen. In deze training mode kun je dankzij een handjevol instellingen elk gewenst scenario oefenen. Daarnaast kun je voor elke game de snelheid, taal, moeilijkheidsgraad van de AI en andere arcade-instellingen aanpassen. En voor de oude bekenden: de geheime karakters zijn ook toegankelijk. Ook zijn er een aantal oude bugs/glitches verwijderd die nog in de oude versies zaten, waardoor er voor de oude garde weer een verandering in het speelveld komt. Dat er in zo’n oude game na al die tijd weer nieuwe combo’s te ontdekken zijn voelt wel heel bijzonder.
Voor iedereen die moeite heeft met het uitvoeren van de special moves is er de optie om deze moves met een enkele knop te gebruiken. Dat neemt overigens niet weg er nog steeds een enorm hoog plafond is wanneer het gaat om het leren van deze games. Het is gewoon ontzettend lastig om zulke games goed te leren beheersen, waarbij de nieuwe training mode een zeer gewenste toevoeging is. Als laatste bevat de collectie een digitaal museum waarin je van de muziek en artwork van elke game kunt genieten. Capcom staat bekend om zijn fantastische character design en game-muziek, iets wat ook hier weer duidelijk naar voren komt. Het prijskaartje van €50 is wel aan de hoge kant voor een collectie van oude spellen, maar gezien de tijd en moeite die er hier is gestopt in het updaten en toevoegen van extra functies voelt dit zeker niet onrechtvaardig.
Is deze collectie de moeite waard?
Deze collectie voelt als een duik in het iconische arcade-verleden van Marvel vs. Capcom. Het brengt ons een toegankelijke en online speelbare versie van geliefde games die al jaren niet meer te krijgen zijn. Al met al is dit een perfect voorbeeld van hoe een collectie van oude games opnieuw uitgebracht kan worden. Van de updates en extra functies tot het museum, aan alles is gedacht en je kunt zien dat de makers hier veel liefde in hebben gestoken. In deze 7 games kun je je gemakkelijk honderden uren vermaken met het ontdekken, uittesten en online toepassen van een eindeloze hoeveelheid combo’s, truckjes en strategieën. Of je nu voor het eerst in deze wereld duikt of er al jaren in leeft, dit is een top collectie voor iedereen die van fighting-games houdt!
