[Review] Norn9: Last Era – Een goede fandisc

Op 31 augustus 2023 zal Norn9: Last Era voor de Nintendo Switch verschijnen. Deze game is een fandisc en bestaat daarom uit een berg losse verhalen. Het is de bedoeling dat je de game pas speelt als je Norn9: Var Commons hebt gespeeld. Var Commons is namelijk een otome waarin je drie vrouwelijke protagonisten hebt en negen mannen om mee te daten. Voor degenen onder ons die niet weten wat een otome is. Een otome kan je zien als een soort visual novel dat voornamelijk gericht is op vrouwen en draait om een goed verhaal met romantiek. Last Era biedt in de verhalen vervolgen op de routes uit Var Commons en andere extra’s.

Normaal gesproken verwacht je in een fandisc een hoop ‘fluffy’ content en romantiek. Dat is de voornaamste reden om een fandisc te spelen. Zeker als je helemaal fan bent van een man, dan geeft een fandisc de gewenste romantische momenten. Daarnaast bleven er in Var Commons een aantal dingen onbeantwoord, waarop ik graag antwoorden zou willen krijgen. Of Last Era dat weet te bieden, lees je in onze review.

Ik ga er in deze review vanuit dat je Var Commons gespeeld hebt. Ik ga dus niet specifieke dingen over het verhaal uit Var Commons uitleggen, maar er kunnen wel kleine spoilers over Var Commons voorkomen. Mocht je over deze game nadenken, speel dan eerst Var Commons als je dat nog niet hebt gedaan.

Losse verhalen

Norn9: Last Era biedt geen samenvatting van Var Commons voor je met de game start. De game gaat er vanuit dat je nog weet wat er is gebeurd. Het kan geen kwaad om Var Commons opnieuw te spelen, als het een tijd geleden is geweest dat je hem hebt gespeeld.

Last Era bevat vier type verhalen: Prelude, Concerto, Fugue en Fantasia. Om Concerto, Fugue en Fantasia vrij te spelen moet je eerst alle verhalen uit Prelude spelen. Persoonlijk had ik graag gelijk toegang gehad tot alle verhalen. Zeker in een fandisc heb ik graag de keuze om te spelen wat ik wil. Ik wil niet verplicht zijn het verhaal van een man te spelen die ik niet zo leuk vond. Gelukkig heb je de verhalen uit Prelude snel uitgespeeld en kan je daarna wel zelf kiezen welk verhaal je speelt.

Prelude

Prelude bestaat uit negen verhalen; elk uit het perspectief van een van de negen mannen uit Var Commons. Zo vertelt elke man hoe hij op de Norn is gekomen. Daarnaast geeft het je een klein beetje inzicht in de achtergrond van de man. Heel bijzonder zijn de verhalen niet, maar het is een mooie kennismaking met ze. Wat wel mooi gedaan is, is hoe de verhalen in elkaar overlopen. Het is dan wel steeds vanuit een ander perspectief, maar het voelt als één lang verhaal.

Elk verhaal had ik makkelijk binnen een uur uitgespeeld. Ze zijn dus vrij kort en omvatten op zichzelf niet veel. Tijdens deze verhalen merkte ik al gelijk waarom ik Heishi, Kakeru en Itsuki zo leuk vind. Ze hebben echt een eigen persoonlijkheid en vallen op ten opzichte van de rest. Het maakte me zeker nieuwsgierig wat de rest van de verhalen te bieden hebben.

Fugue

Eigenlijk zou ik het nu eerst over Concerto moeten hebben, als ik de volgorde van de game aanhoud. Echter heb ik zelf met spelen de volgorde wat veranderd. Ik vind het logischer om per man het verhaal uit Fugue en dan die uit Concerto te spelen. Fugue vertelt namelijk vanuit het perspectief van de man zijn gevoelens en het verhaal wat tijdens de gebeurtenissen uit Var Commons afspeelden. Concerto speelt zich pas na Var Commons af. Op die manier heb je van elke man steeds het complete verhaal in chronologische volgorde en hoef je niet steeds te bedenken waar dat verhaal in het grotere verhaal hoort.

Natuurlijk was ik al met het verhaal uit Var Commons bekend. Ik heb me toen talloze uren vermaakt met de mannen. Ik vroeg me daarom af of het nog interessant zou zijn om weer terug te keren naar die tijd en het verhaal vanuit het perspectief van de man te beleven. Eerlijk gezegd was het beter dan ik had verwacht. Je krijgt een goed inkijkje in wat de man voelt en het gaf net dat beetje extra diepgang. Daarnaast zijn deze verhalen ook handig voor wie het verhaal uit Var Commons niet meer geheel paraat heeft. De belangrijke plotwendingen en zaken waar ze mee bezig zijn kom je gedurende de verhalen allemaal tegen. Je zou het dus deels als een opfriscursus kunnen gebruiken

Ik ben mogelijk wat bevooroordeeld, maar Kakeru blonk echt boven de rest uit. Ik was al fan van hem en ben dat alleen maar meer geworden. Tevens is het handig om te weten dat alle verhalen uit Fugue redelijk wat romantiek bevatten. De terughoudendheid van Masamune blijft mooi om te ervaren zeker nu vanuit zijn perspectief.

Concerto

Concerto bevat de verhalen waarom je Last Era koopt. Hier zit de nieuwe content en het is zeker daarvoor de aankoop waard. Zoals je mag verwachten gaat Concerto verder op de “Happy Ends” van de routes uit Var Commons. Je krijgt per man een proloog, Moonlight, Sunburst en een epiloog. Je kan niet kiezen in welke volgorde je het speelt, want het is een soort doorlopend verhaal. Het verschilt tevens per man of je eerst Moonlight hebt of Sunburst. In het Moonlight-verhaal kan je verwachten dat de stellen obstakels moeten overkomen, terwijl Sunburst vooral een zoetsappig en luchtig verhaal is.

Wat heb ik genoten van de verhalen. Ja, er is “fluffy” content, maar ergens kan je deze game ook als een sequel zien. Er zit een duidelijk verhaal in hoe het verder is gegaan met alle stellen. Je ziet hoe ze hun leven vervolgen en waar ze gaan settelen. Zelfs trouwen is aan de orde. Het is echt ontzettend goed uitgewerkt voor de fans. Ik was een van de mensen die Masamune niets vond, maar daar ben ik op teruggekomen. Vooral zijn Sunburst-verhaal liet me smelten. Als boekenliefhebster is dat verhaal perfect. Hoe ze met elkaar omgaan en hun gezamenlijke liefde voor boeken, mooier kan niet. Ron daarentegen vond ik nog steeds een halvezool. Die vergeet ik liever, want ik vind hem totaal niet passen bij Nanami.

Wel is Last Era een lange zit, want je bent met een verhaal uit Concerto algauw drie tot vier uur bezig. Als je dan ook nog alle andere verhalen meerekent, dan kan je zo’n 50 tot 60 uur leesplezier verwachten. Zeker waar voor je geld, al moet je uitkijken dat het niet eentonig gaat aanvoelen.

In de verhalen uit Concerto kom je telkens keuzemomenten tegen. Afhankelijk van welke keuze je maakt, krijg je wel of geen sleutel. De bedoeling is om telkens de sleutel te krijgen, want anders kan je de epiloog niet spelen. Tijdens de route van Kakeru liep ik ertegenaan dat ik bij een keuzemoment geen sleutel kreeg. Het maakte niet uit welke optie ik koos, ik kreeg geen sleutel. En dat terwijl slechts de goede keuze mij tot de epiloog bracht. Dat was dus best hinderlijk om te achterhalen wat de juiste keuze was.

Var Commons zat vol met plotholes, waarvan ik hoopte dat Last Era ze zou oplossen. Laat ik eerlijk zijn, Last Era heeft goed zijn best gedaan om dingen op te helderen. Echt niet alles is nu duidelijk, maar onder andere de positie van The World en de geschiedenis van Natsuhiko zijn een stuk duidelijker geworden. Fugue en Concerto zijn daarom must-plays als je het verhaal beter wil begrijpen.

Fantasia

Fantasia bevat drie verhalen vanuit het perspectief van de vrouwen. Het zijn vrij komische en luchtige verhalen. Het draait erom dat de personages in chibi-figuren veranderen en niet weten waarom. Uiteindelijk moeten ze opdrachten voltooien in de hoop weer normaal formaat te worden.

Persoonlijk vond ik het geinig om naast de zware kost wat luchtigs te lezen. De verhalen zijn ook wat korter dan Fugue en Concerto wat het een fijn tussendoortje maakt. Daarnaast is het al vanwege de schattigheid waard om te spelen.

Al met al weet Last Era een hoop te bieden en gelukkig met een goede vertaling. Gedurende mijn tijd met de game heb ik ook amper spelfouten opgemerkt. Aksys Games heeft goed werk geleverd.

Extra

Naast al die verhalen heeft Last Era nog meer te bieden. Het beruchte Norn9+Life lijkt op Norn9 Quest uit Var Commons. In dat spel moet je tickets zien te verzamelen, wat enorm saai is. Ik vond er toen al niets aan en nu nog steeds niet. Je bent alleen maar bezig met heen en weer lopen. Iets nuttigs gebeurt er niet. De enige reden om de game te grinden is voor de tickets die je krijgt. Met die tickets kan je vervolgens extraatjes vrijspelen. Zo kan je stemmen, korte verhaaltjes of zelfs een kostuum vrijspelen. Daarnaast kan je in Extra de gebruikelijke dingen bekijken zoals de CGs en de filmpjes.

Conclusie

Norn9: Last Era is een zeer uitgebreide fandisc. Mogelijk zelfs te lang voor wie puur naar romantiek zoekt. Last Era kan je daarom haast als een sequel zien, omdat het enorm veel verhaal bevat. Daarnaast weet het bepaalde dingen uit Var Commons te verhelderen, waardoor Last Era een must-play is. Al met al kan ik Last Era zeker aanraden aan de fans van Var Commons. Wel moet je tegen een lange zit kunnen en moet je niet constant romantiek verwachten.

DN-score: 7,5