[Review] Octopath Traveler II – Groter, beter, mooier, meer

De eerste Octopath Traveler verscheen in 2018 op de Switch. Wat me daar vooral van bijstaat is dat iedereen met smart zat te wachten op deze “Open world RPG”. Gebaseerd op RPG’s van vroeger zou het een lekker ouderwetse RPG zijn, maar dan met een gedetailleerde artstijl en nieuwe technieken. En uiteindelijk bleek dat ook gedeeltelijk terecht. De game speelde heerlijk weg en de algehele sfeer zorgde voor een vreemd soort nostalgie. Het enige probleem was dat de verhalen in die game (acht om precies te zijn) niet echt wat met elkaar te maken hadden. Het waren acht losse verhalen en alhoewel het leuk was dat je het in meerdere volgordes kon spelen was dat het ook wel. Er werd beloofd daar wat aan te doen voor Octopath Traveler II, maar is dat ook gebeurd? En zijn er wel genoeg veranderingen om een compleet nieuwe wereld weer interessant mee te maken?

Groter, beter, meer.

En om wederom een lang verhaal kort te maken: Octopath Traveler II is vooral meer van hetzelfde, maar groter, beter en meer. Voor iedereen die nog niet bekend is met de game: de naam Octopath staat voor de acht travelers die de game bevat. Dit zijn je personages, stuk voor stuk interessante personen die wat meemaken in deze grote wereld en waarmee je uiteindelijk je party maakt. Aan het begin van de game kies je één traveler om jouw avontuur mee te beginnen, maar wees gerust, de rest kom je vanzelf tegen. Ook hun verhalen maak je mee vanaf het begin en uiteindelijk is het je doel om alle acht te verzamelen.

Acht verschillende verhalen…

Helaas moet ik wel melden dat het steeds vooral acht verschillende verhaallijnen zijn. Deze verhaallijnen zijn opgedeeld in hoofdstukken. Op de World Map kun je zien waar het volgende hoofdstuk is. Wanneer je hier bent vraagt de game of je verder wil met het verhaal. Deze begint dan met een cutscene, waar je teamleden op dat moment in ontbreken. Ze zijn er wel wanneer je gevechten aangaat (wat het in sommige gevallen erg vreemd maakt), want in het verhaal worden ze weggelaten. Dat is nog steeds erg jammer, al wil dat niet zeggen dat ze er helemaal niets aan veranderd hebben. Zo is de Travel Banter bijvoorbeeld een stuk makkelijker beschikbaar. In het origineel moest je daarvoor aan specifieke eisen voldoen, nu verschijnt er na een cutscene een prompt en heeft iedereen wel wat over de situatie te zeggen.

Daarnaast zijn er ook “shared stories”, verhaaltjes waar meerdere personages met elkaar een quest hebben. En alhoewel dat een leuke toevoeging is zijn dat vooral side-quests. Ze hebben geen invloed op de individuele verhaallijnen. Jammer, want ik had wel echt graag gezien dat de personages meer invloed op elkaars verhaal hadden. Overigens is er wel weer een overkoepelend verhaal aanwezig. Net zoals in de originele Octopath lijkt het erop dat het verhaal vooral aan het einde samenkomt. Al worden er wel veel sneller hints naar gegeven. Zo kwam ik in iemand zijn eerste hoofdstuk al een zeer onheilspellend briefje tegen. Het maakt het zeker interessant!

… die overigens allemaal interessant en leuk zijn!

Wel moet gezegd worden dat de verhalen wederom erg tof in elkaar zitten. Ook hier lijkt het er op dat ze voor meer en beter zijn gegaan. Waar in het origineel sommige verhalen wat cliché aanvoelden proberen ze er bij Octopath Traveler II de spanning goed in te houden. Ik ben nog maar één verhaal tegengekomen die niet overloopt van moorden, mysteries en verraad. Interessant is hierbij dat sommige hoofdstukken uit meerdere delen lijken te bestaan en zelfs hun eigen side-quests hebben. Daarnaast bevatten alle verhalen voice acting en lijkt het ook op grafisch gebied verbeterd te zijn. Er is dus genoeg te doen en te beleven!

Turn-based perfectie

De gameplay is verder vooral hetzelfde gebleven. Gevechten zijn is nog steeds turn-based, waarbij je party uit maximaal vier personages bestaat. Om de beurt vallen ze aan en bovenin beeld wordt bijgehouden wie er aan de beurt is. Met sommige vaardigheden heb je invloed op deze volgorde, wat nog best noodzakelijk is. Het grootste gedeelte van gevechten probeer je namelijk vijanden te “breken”. Vijanden hebben allemaal hun zwakke plek, en als je deze blijft aanvallen breken ze, waardoor ze hun huidige en volgende beurt verliezen. Niet alleen handig om ervoor te zorgen dat de ‘big bad boss’ zijn aanval niet kan doen, maar tevens breng je ze in deze gebroken stand veel meer schade toe.

Elke beurt verzamel je daarnaast één BP punt, iets wat gebruikt kan worden om je aanvallen te boosten. Zo worden ze bijvoorbeeld sterker of val je meerdere keren aan. Een nieuwe toevoeging is verder de ‘latent power’. Een apart metertje dat vult en ieder personage een unieke kracht geeft. Zo krijgt Hikari bijvoorbeeld toegang tot een paar extreem sterke aanvallen, kan Agnea haar “single target” aanvallen omzetten naar “all targets” en krijgt Partitio al zijn BP punten in één keer. Dit alles zorgt ervoor dat gevechten een stuk dynamischer worden, vooral wanneer je dit gaat combineren met verschillende classes. Hierdoor zijn de gevechten zelfs na uren nog steeds niet vervelend, omdat je elke keer wel een andere strategie weet te verzinnen.

Interessante wereld vol geheimen

Daarnaast zijn er een heleboel kleine aanpassingen die ervoor zorgen dat je de wereld net wat anders bekijkt. Zo heb je bijvoorbeeld DX skills, skills die je niet kunt vrijspelen, maar waarvoor je een specifiek altaar moet vinden in de wereld. Ook kunnen je personages niet klakkeloos meer van class wisselen, maar moet je hiervoor aangesloten zijn bij diegene zijn guild. Het klinkt misschien wat omslachtig, maar persoonlijk vond ik dat nog de leukste toevoeging van de game. Je krijgt eerst namelijk maar één licentie van een guild, waardoor één ander personage ook die class mag dragen. Je kunt dit uiteindelijk uitbreiden naar drie, maar hiervoor moet je wel diverse side-quests doen.

Ook wordt er in elke guild gesproken over een legendarisch wapen. Je krijgt hiervoor alleen een vage omschrijving waar het zou kunnen zijn en daar moet je het mee doen. Dus waar zou die kunnen zijn? Dit alles geeft de wereld een andere sfeer mee, vol geheimen en dingen om te ontdekken, naast de toffe verhaallijnen die het zelf al presenteert. En dan hebben we het nog niet eens gehad over de wapens en uitrustingen die je kunt vinden, of de vele dungeons en side-quests die de game rijk is!

Dag en nacht cyclus en Path Actions

De grootste nieuwe toevoeging in Octopath Traveler II is echter het dag/nacht systeem. Niet alleen gaat dit vanzelf tijdens het spelen, ook kun je deze zelf aanpassen. En dit is nodig, want de path actions uit het origineel zijn ook weer terug. Path actions zijn unieke acties die je buiten gevechten om kan doen. Denk bijvoorbeeld aan Throné de dief die spullen kan stelen (je wilt niet geloven wat sommige NPC’s op zak hebben) of Castti de apotheker die mensen om informatie kan vragen, waardoor je verborgen items vind of korting bij de inn krijgt. In tegenstelling tot het origineel heeft iedereen nu twee path actions, één overdag en één ’s nachts. Hoewel veel van die acties op het eerste gezicht op elkaar lijken zitten er toch kleine verschillen in. Zo kunnen Agnea de danser en Partitio de verkoper allebei mensen overhalen om tijdelijk mee te reizen en tijdens gevechten te helpen. Maar waar deze bij Agnea stiekem ook nog buffs geven als zij danst, helpen ze Partitio bij het onderhandelen zodat dingen goedkoper worden. Het zijn kleine dingen, maar het zorgt er wel voor dat iedereen te gebruiken valt.

Hoe ziet de game eruit? In één woord: Prachtig.

Audiovisueel is de game daarnaast alleen maar mooier geworden. Het is nog steeds de HD pixelstijl van het origineel, maar met net nog wat meer liefde. Omgevingen en dorpen zijn gevarieerder, er wordt meer met lichteffecten gespeeld en het helpt ook mee dat de wereld van Solistia erg gevarieerd is. Van een gevangenis in de sneeuw, prachtige havensteden, Japanse samoerai settlements in de woestijn tot cowboydorpjes, het zit er allemaal in. Combineer dit met een fantastische orkestrale soundtrack en je hebt weer een pracht van een game om naar te kijken en te luisteren!

Conclusie

Uiteindelijk is Octopath Traveler II weer een pracht van een game. Het verschilt misschien niet veel van het origineel, maar dat hoeft ook niet. Deze was namelijk al hartstikke goed en in dit deel hebben ze vooral hun best gedaan om alles groter en beter naar voren te brengen. De verhalen zijn interessanter, de wereld zit tjokvol geheimen en dingen om te doen en gevechten hebben meer opties, waardoor dezelfde gameplayloop tijden lang leuk blijft. Combineer dit met een pixelstijl die nog mooier is dan zijn voorganger en een fantastische soundtrack en je hebt wederom een fantastische RPG in handen. Mijn enige minpunt is dat de verhalen wederom vooral los zijn. Ik had zo gehoopt dat personages dit keer meer “met elkaar” zouden reizen of juist invloed konden uitoefenen op elkaars verhaal. Maar voor de game die we gekregen hebben zet ik die hoop graag aan de kant. Een must-have voor alle RPG fans!

+ Acht boeiende verhalen die je flink bezig houden
+ Interessant combat systeem die zijn loop zelfs na uren nog vermakelijk weet te houden
+ Gedetailleerde pixelstijl is een genot voor het oog, ziet er nog beter uit dan het origineel
+ Wereld vol geheimen, side-quests en andere dingen
+ Fantastische orkestrale soundtrack om je reis te begeleiden

– Verhalen zijn nog steeds grotendeels losgekoppeld van elkaar

DN-score: 9,2