Op 3 november komt One Night: Burlesque uit, een visual novel (interactief leesboek) van Poolse indie-gameontwikkelaar RedDeer.Games. Daily Nintendo heeft de game al kunnen spelen: is dit verhaal de moeite waard?
Burlesquedanseres Holly verbergt een groot geheim. Ze lijdt aan HPSD, ‘hyperactive psycho sensitivity disorder’. Voor Holly uit dit zich als een telepatische gave die ze maar moeilijk onder controle kan houden. Maar daardoor weet ze wel de gedachten op te vangen van iemand die eraan denkt om middernacht haar collega en vriendin Liz te vermoorden …
The show must go on!
Voor Holly is het duidelijk: iemand heeft het op Liz gemunt. Maar wie en waarom? Dat heeft ze helaas niet opgevangen. Tijd voor wat ouderwets speurwerk dus. Liz weet niet van Holly’s HPSD, dus het potentiële slachtoffer uitleggen wat haar te wachten staat wordt lastig. Gelukkig zijn de twee vriendinnen en lukt het Holly gemakkelijk om informatie bij Liz los te peuteren. Niet alleen krijgt Holly hierdoor drie verdachten in beeld die ’toevalllig’ in het publiek zitten, maar wordt ze ook herinnerd aan de detective die een vaste gast in hun burlesqueclub is. De perfecte assistent!
Door zich als serveerster voor te doen, krijgt Holly de kans in gesprek te gaan met de verdachte gasten. Maar haar vlotte babbel is natuurlijk niet het enige wapen in haar arsenaal: Holly is immers een telepaat. Hoewel je in gesprekken verschillende antwoordopties aangeboden krijgt, zullen je belangrijkste keuzen bestaan uit het wel of niet gebruiken van je bovennatuurlijke gave. Dit voegt een bijzondere dimensie toe aan de gesprekken. Nou ja, de echte belangrijkste keuze moet je natuurlijk maken als je de (bijna) dader aanwijst!
Whodunit van een uurtje
In een uur heb je de eerste sessie van One Night: Burlesque uitgespeeld en dat voelde wel aan de korte kant. Daarom vind ik het knap dat er in die korte tijd wel hele verschillende, interessante personages zijn neergezet. Gelukkig zijn er drie verschillende eindes en kun je andere informatie achterhalen door voor andere gespreksopties te kiezen. Het herspelen vond ik in dit spel echt de moeite waard (en niet alleen omdat ik de eerste keer een compleet verkeerde dader heb aangewezen). Door gesprekken op een andere manier in te steken, ontdekte ik niet alleen wat grappige nieuwe dingen, maar ging ik ook met andere ogen naar het verhaal kijken.
Ik vond de stijl en setting van deze visual novel heel tof. De in grijstinten gehulde omgeving geeft de club een schimmig gevoel en de chaotische beelden die je ziet wanneer je gedachten leest zorgen ervoor dat je je even in Holly kan verplaatsten. Waar ik wat minder gecharmeerd van was, was dat de kwaliteit van de afbeeldingen soms nogal slecht leek. En dan heb ik het niet over het ‘korrelige’ noir-effect van de game, maar over de pixelig ogende beelden die er af en toe tussendoor springen en niet helemaal de bedoeling lijken. Daarnaast bevat de game een aantal taalfoutjes (roast me vooral in de comments als je mij nu op een taalfout betrapt ;)) die je toch even uit het verhaal kunnen halen.
Het laatste oordeel
Het verhaal is vrij lineair: ongeacht je keuzes spreek je de personages in een vaste volgorde en heeft alleen de laatste keuze ook echt impact op het einde. Doordat je wel invloed hebt op hoe gesprekken verlopen, onder andere doordat je kan kiezen of je gedachten leest of niet, is echter ook het ‘middenstuk’ interessant op opnieuw te spelen: hier kan je wat leuke extra stukjes verhaal ontfutselen. De taal- en kwaliteitsmissers die je incidenteel treft, doen voor mij echter wel af aan het geheel. Dat zijn onnodige foutjes.
Ik kijk met gemengde gevoelens terug op One Night: Burlesque. De wereld had van mij wat uitgebreider besproken mogen worden en sommige personages had ik graag meer gezien: eigenlijk voelde het spel te kort omdat ik de achtergrond en sommige personages intrigerend vond. ‘Suffering from success’ dus. Nieuwsgierig geworden? Als je wilt, is de demo te spelen op Steam!
+ Wel of niet gedachtelezen voegt een leuke dimensie toe
+ Interessante personages die uitgewerkt aanvoelen
– Het verhaal voelde aan de korte kant
– Slordigheidsfoutjes in het taalgebruik en de artwork
DN-score: 7
