In 2021 verscheen de remaster van Project Zero: Maiden of the Black Water op de Nintendo Switch. Wij beoordeelden hem toen met een 9,0. Omdat de game goed genoeg had verkocht, heeft Koei Tecmo Project Zero: Mask of the Lunar Eclipse nu ook naar de Switch gebracht. Mask of the Lunar Eclipse is een geremasterde versie van de Wii-klassieker uit 2008 die alleen in Japan was uitgekomen. Deze release markeert dus tevens de eerste officiële release in het Westen. Maar is de game in de huidige tijd nog steeds een goede game voor horrorfanaten en Project Zero-fans? Je leest het hier.
Verouderd en vernieuwd
Laat ik maar gelijk met de deur in huis vallen. Mask of the Lunar Eclipse heeft duidelijk verbeterde personagemodellen. De personages lijken hierdoor een stuk realistischer, maar het past niet geheel bij de omgeving. Die doen namelijk af van de realistische uitstraling van de personages. Als je te dicht bij de muren komt, kan je zowat de pixels tellen. Ik verbaasde me echt in het verschil van detaillering en afwerking. Daarbij viel de framerate me wat tegen. Het kwam te vaak voor de het beeld wat stotterde en dat is niet prettig tijdens drukke gevechten met geesten.
Echter wil ik wel daarbij zeggen dat het niet afdeed aan de sfeer. De sfeer in dit deel is ontzettend goed neergezet. Wanneer je door de gangen van het gebouw loopt, dan voel je gewoon de spanning en angst in je lichaam. Je hoort geluiden. Het ene wat geruststellender dan het ander, maar nog steeds ben je constant op je hoede. Want ja, je weet maar nooit wanneer er een geest achter je aan zit. Daar ben ik meerdere keren enorm van geschrokken. Zelfs al was er een geest aangekondigd via een cutscene en ik wist dat ik erachteraan moest, dan nog schrok ik. De ene keer meer van het geluid, de andere keer van de enge geesten.
Moeizame besturing
Je mag dan wel als jonge meisjes en een mannelijke detective spelen, maar de besturing voelt als een oude opa. Je kan wel zeggen dat het origineel ook zo was en dat dat het charmante is van de serie, maar persoonlijk vond ik dit echt te moeizaam. Voordat ik de sensitiviteit van de besturing omhoog had gegooid in de instellingen, leek het wel alsof alle bewegen met sturen enorm traag gingen. Een beetje draaien of met een tik op de stick omdraaien waren niet plezierig. De hogere sensitiviteit hielp gelukkig wel iets, maar het blijf wat moeizaam. Zeker als er een hoop geesten op je af komen, dan lukte het mij niet om snel genoeg goed te richten. Het richten om de geesten te verslaan kan naast met de sticks ook met bewegingsbesturing. Echter had ik met beide de problemen dat het niet soepel genoeg ging.
En dan kom ik nog op het rotste, het trage lopen en rennen. Het rennen voelt al langzaam lopen, maar dat zorgt er wel voor dat je veel meer let op je omgevingen. Alleen dan had het wel prettig geweest als er wat meer verschillende omgevingen waren, zodat je ook echt elke keer wat had om te ontdekken. Regelmatig bezoek je namelijk hetzelfde gebouw, maar dan met een ander personage.
Missende herinneringen
Laten we het dan nu over het belangrijkste aspect van de game hebben: het verhaal. In Mask of the Lunar Eclipse gaan Misaki en Madoka terug naar Rogetsu Isle om te achterhalen wat er tien jaar geleden is gebeurd. Tien jaar geleden zijn er namelijk vijf meisjes, waaronder Misaki en Madoka, ontvoerd op het eiland. Ze werden gered door een detective, maar allemaal verloren ze hun herinneringen. Twee jaar later ging iedereen op het eiland dood. Weer wat jaren later stierven twee van de ontvoerde meisjes. Ruka, de derde overlevende, gaat achter Misaki en Madoka aan en zelfs de detective volgt ze richting het eiland. Wat er volgt zijn een hoop herinneringen en geesten die ronddolen op het eiland.
Het verhaal is wat mij betreft de ster van het verhaal. Doordat het verhaal vanuit meerdere perspectieven wordt verteld komt het bij mij veel meer binnen. Daarnaast is het niet zo dat alles maar via cutscenes verteld wordt. Het grootste deel van het verhaal haal je uit briefjes die je overal en nergens kan vinden.
Camera Obscura
Als er geesten op je afkomen, dan is het jouw taak om ze op de gevoelige plaat te leggen. Met behulp van de Camera Obscura schakel je geesten uit door op het juiste moment een foto te nemen. Afhankelijk van hoe goed de camera is opgeladen en of de geest een actie uitvoert, krijg je een bepaald aantal punten en doe je zoveel schade. Het voelt zeer goed als je wat geesten met een Fatal Frame, op het juiste moment een foto, op de foto weet te zetten. Wel hebben sommige geesten wat andere tactieken, waardoor het lastiger kan zijn om voldoende schade te doen. Daarom kan je de Camera Obscura ook upgraden en andere soorten film voor vinden. Die sterkere soorten film zijn echter niet onbeperkt beschikbaar. Je moet er dus wel zuinig mee omgaan en constant zoeken naar meer items.
De detective gebruik de camera niet. Hij maakt gebruik van een zaklamp en is daardoor iets makkelijk in gebruik. Je kan de zaklamp niet onbeperkt gebruiken, want die moet af en toe opgeladen worden voor nieuwe schoten. Al met al is de combat vrij uniek, maar kan het door de kleine ruimtes onnodig lastig zijn. Geesten zitten vaak nog achter een muur en met weinig ruimte zit de geest zowat op je als hij eenmaal door de muur komt.
Van de geesten kan je ook de achtergrondverhalen lezen. Bijvoorbeeld over wat ze hebben meegemaakt en wat ze nu vasthoudt in deze wereld. Het is gelijk weer een mooi voorbeeld over de bijzondere manier waarop het verhaal verteld wordt in de game.
Conclusie
Voor de fans is Project Zero: Mask of the Lunar Eclipse een droom die uitkomt. Eindelijk het vierde deel dat nog ontbrak in het Westen te spelen. Voor die groep is deze remaster zeker een aanrader om te kopen. Echter betekent dat niet dat de game niet zo zijn minpunten heeft. De framerate, besturing en textures van de muren vallen tegen. De besturing is dan wel net zo traag als het origineel, maar dat is in de huidige tijd niet helemaal meer op zijn plek. Het verhaal zelf is zeker de reden om de game te spelen, als je door de minpunten heen kan kijken.
Al met al komt het er dus op neer: een must-have voor de fans, niet-fans moeten door de minpunten kunnen heenkijken om van het verhaal en de horror te kunnen genieten.
+ Visueel mooi
+ Horror op zijn top qua sfeer
+ Bijzondere verhaalvertelling
+ Must-have voor fans, maar…
– …niet-fans moeten door de trage besturing heen kunnen kijken
– Krappe ruimtes waardoor geesten soms lastig vast te leggen zijn
– Framerate-problemen
DN-score: 6,7
