Deze maand is na bijna tien jaar het vervolg op 2064: Read Only Memories uitgekomen. Net als diens voorganger is Read Only Memories: NEURODIVER een pixelig cyberpunk-avontuur. En hoewel fans van 2064 bekende gezichten tegen zullen komen, is kennis van dit eerste deel niet nodig om NEURODIVER te kunnen begrijpen. Maar betekent dit ook dat deze game het spelen waard is? Je leest het in deze review!
In NEURODIVER volg je ES88, een meisje met paranormale gaven. Het spel voelt als een interactief leesboek. Je moet zelf door je omgeving bewegen en spullen vinden, soms kun je in gesprekken zelf kiezen wat je zegt en af en toe moet je een puzzeltje oplossen. Dit zorgt voor meer betrokkenheid bij het verhaal, maar verwacht dus geen actiescènes waarbij je reflexen op de proef worden gesteld.
Uri Geller is er niets bij
ES88 is de codenaam van Lucy, een esper (iemand met een zesde zintuig) die bij MINERVA werkt. Deze organisatie specialiseert zich in neurowetenschappen en heeft bijzondere aandacht voor paranormale gaven. Lucy’s gave om gedachten te lezen sluit hier dus perfect bij aan! Samen met haar Neurodiver, een wezen dat psychische gaven kan versterken, en bodyguard GATE helpt ze bij missies waar haar talent goed van pas komt. Hoe handig de Neurodiver is, blijkt direct al wanneer je een kennis probeert te helpen zijn geheugen te herstellen. Met deze sidekick kun je in de herinneringen van anderen glippen en daar zien wat er loos is. Soms kloppen bepaalde elementen niet meer en verschijnen er fragments. Dit zijn stukjes van de herinnering die helemaal uit de toon vallen. Door informatie te verzamelen uit je droomomgeving en deze te combineren met fragments, kun je de oorspronkelijke herinnering herstellen.
Hoewel Lucy van nature een vrij zorgeloos type is, krijgen zij en haar compagnons al snel een hoop op hun bordje. Er schijnt namelijk een rogue esper rond te dwalen die met de herinneringen van inwoners van Neo-San Francisco rommelt. Het is niet duidelijk wat het doel is van deze bad guy, die Golden Butterfly is gedoopt. Maar om de schade te beperken moet je natuurlijk alles op alles zetten!
Vlinderjacht
Ik vond het verhaal van deze fantasierijke sciencefiction-wereld erg leuk. Alles wordt je niet tot in detail uitgelegd, maar je merkt wel dat hun wereld overduidelijk een stuk anders is dan de onze. De pixelart had leuke knipogen naar anime, bijvoorbeeld wanneer Lucy een neurodive maakt of de versies van Golden Butterfly die aan JoJo’s Bizarre Adventure doen denken. Personages hadden verder verschillende expressies en je ziet ze zelfs praten, wat het geweldige stemmenwerk ook goed aanvulde. Je krijgt regelmatig dialoogopties om je eigen flair mee te kunnen geven en sommige keuzes hebben later consequenties, zoals op de verschillende eindes. Al is er helaas geen knop om tekst over te kunnen slaan waardoor herspelen wel een klusje is. Op tactische momenten opslaan dus!
De ‘puzzels’ in de droomwereld vond ik helaas teleurstellend. Het is de bedoeling dat je in de omgeving zoekt naar informatie en deze stukjes bij het juiste fragment combineert. Soms voelde de juiste combinatie een beetje willekeurig: een diepere puzzelervaring had beter gepast bij het feit dat je in iemands psyche kijkt. Daarnaast is het spel vrij kort, je speelt het in zo’n vier uur uit. Dat hoeft niet erg te zijn, maar soms werd er op dingen gehint waarvan ik hoopte dat er nog meer context over zou komen. Misschien waren dit dingen die bekend zijn voor spelers van het eerste deel, maar als je die niet hebt gespeeld voelt het jammer. Waar ik wel nog credits voor wil geven, is dat je op sommige momenten je touchscreen kunt gebruiken om de cursor te bewegen. Handig om de kleine dingetjes aan te kunnen klikken!
Conclusie
Ik ben niet helemaal objectief als het op pixelart-spellen aankomt, maar ik vond NEURODIVER een prachtig, sfeervol en futuristisch avontuur. De puzzelervaringen waren niet sterk, maar de dialogen en verschillende eindes maakten dat weer goed. Als dit het niveau van 2064: Read Only Memories was dan ga ik die zeker ook een kans geven.
Mijn voornaamste probleem is hoeveel van het verhaal je uiteindelijk meekrijgt: alleen de plotpunten die essentieel zijn voor dit verhaal worden besproken. Zo wordt er wel gehint op hoe Luna deel werd van de organisatie, maar hoor je daar verder niets meer over. Het voelt alsof het makkelijk meer dan vier uur had kunnen duren zonder langdradig te worden. Maar als je behoefte hebt aan een kort en krachtig scifi-verhaal, is deze game ideaal!
+ Leuk sciencefictionconcept met meerdere eindes
+ Goed stemmenwerk en sfeervolle pixelart
– Geen uitdagende ‘puzzels’
– Kort, alleen de essentiële verhaal-elementen komen langs
DN-score: 8,0
