SCHiM is een indie van Nederlandse bodem die vanaf 18 juli in de eShop verkrijgbaar is. Ewoud van der Werf en Nils Slijkerman zijn de makers van deze game, waar je als schim van schaduw naar schaduw hopt. Schimmen belichamen de ziel en essentie van alles met een schaduw: mensen, dieren, planten en zelfs voorwerpen. Als jouw schim gescheiden raakt van zijn mens, is dat dus een groot probleem! Lukt het dit bijzondere concept naar een game te vertalen? Je leest het in onze review.
SCHiM is een game van de categorie ‘Show, don’t tell‘. Het verhaal wordt volledig uitgebeeld en ondersteunt met muziek, omgevingsgeluid en kleuren. Maar dat betekent niet dat het niet duidelijk is. In de eerste paar levels zie je hoe de persoon van jouw schim opgroeit. Buitenspelen, naar school, afstuderen … Bij alle mijlpalen is ook de schim aanwezig. Je springt van schaduw naar schaduw, haalt obstakels uit het pad en blijft al die tijd aan je mens verbonden. Maar wanneer je mens een grote tegenslag heeft, raken jullie per ongeluk gescheiden. Dit valt ook meteen op: alles heeft een schaduw, maar de schaduw van deze persoon is plots ‘leeg’. Foute boel dus! Terwijl je door verschillende levels hopt in de hoop deze schaduw weer te vullen, zie je ook hoe jouw mens na de tegenslagen weer overeind probeert te krabbelen.
Hoe werken schimmen?
In elk level is het de bedoeling dat je het eindpunt bereikt dat je dichter bij jouw mens brengt. De kern van de gameplay heb je snel in de vingers. Met de B-knop spring je en door de joystick een bepaalde richting op te wijzen, bepaal je waarheen. Kom je in een andere schaduw terecht dan zit je veilig. Maar geen zorgen als je daar net buiten valt: je hebt nog een bonussprongetje om kleine foutjes te herstellen. Verder kun je de Y-knop gebruiken om dingen te beïnvloeden. Soms is dit praktisch, vaak is dit gewoon even leuk. Zo kun je je via staande reclameborden een stuk verder katapulteren of een slagboom openen, maar ook even herrie maken met een fietsbel of een eend laten kwaken.
Het is jouw taak om het pad te bepalen. Soms moet je hiervoor een stukje meeliften met een mens of dier, andere keren moet je handig van lantaarnpalen naar prullenbakken springen: er is niet altijd een duidelijke ‘goede’ route. Daarom is het handig dat je met de ZR-knop even kan bekijken waar je ook alweer naartoe moet. Verder kun je het beeld 90 graden draaien met de L- en R-knoppen, om de schaduwen te spotten die net om de hoek zitten.
Het beste in korte sessies
Het voelde heerlijk als je vloeiend van schaduw naar schaduw kon springen en om een goede route uit te puzzelen. Als je per ongeluk toch buiten een schaduw eindigt, dan wordt je vaak een klein stukje teruggezet. Je hoeft dus niet te vrezen dat je het hele level opnieuw moet doen, al was de locatie van deze checkpoints niet altijd ideaal. Er zijn weinig stukken waar je echt lang over na moet denken, het is vooral uitproberen en lekker ontspannen rondhoppen. Ik merkte wel dat ik het bij langere speelsessies wat eentonig begon te vinden: ik had er meer plezier van als ik steeds een paar levels speelde. Vooral op het begin lijken de levels nogal op elkaar, maar daarna kwam er wel steeds meer variatie. En het einde vond ik zowel qua verhaal als gameplay het hoogtepunt.
Naast het bereiken van je doel kun je ook nog collectibles verzamelen. Deze zaken zijn vaak wat opvallender dan de rest of liggen op een gekke plek. Zodra je ze vindt, komen ze weer goed te staan en duikt er meteen een schim in. Een leuke reden om de levels wat uitgebreider te bekijken in plaats van meteen op je doel af te gaan. En mocht je toch iets meer uitdaging zoeken: als je het spel hebt uitgespeeld, krijg je ‘new game+’-opties. Je kunt dan de bonussprong en checkpoints uitzetten, of de fatale modus inschakelen.
Het oog wil ook wat
SCHiM heeft een unieke stijl die goed werkt met de gameplay. De hoofdkleuren verschillen per level en zorgen ervoor dat het geheel niet te druk wordt. Perfect voor het lekker rustig navigeren naar je einddoel. Als je wilt, kun je zelfs de kleuren in een level aanpassen via de instellingen! Je kunt dus ook zelf nog aan het knutselen als je het spel hebt uitgespeeld. Verder waren de achtergrondmuziek en achtergrondgeluiden nooit overheersend. Vooral de geluiden geven het gevoel dat je onderdeel uitmaakt van een levendige wereld die niet stopt zodra jij doorgaat naar het volgende level.
Een andere leuk punt vond ik de herkenbaarheid. Er is voor sommige levels duidelijk inspiratie genomen uit de Nederlandse omgeving. Van kleine paaltjes langs de weg tot een treinstation: op die punten voelde je meteen wat het referentiekader was. Het feit dat je naar hartelust fietsbellen kunt rinkelen is natuurlijk essentieel voor deze setting!
