Als we gamers een enquête lieten invullen met de vraag “Wat vind je de saaiste levels in een platformgame?”, dan denk ik dat het waterlevel vrij hoog in de peilingen zou eindigen. Het trage tempo van deze levels, gecombineerd met de hele rustige gameplay, zorgt vaak voor saaie levels, die maar zelden verrassen. Silt, de debuutgame van indie-ontwikkelaar Spiral Circus, is een puzzelplatformgame die zich volledig afspeelt in een onderwaterwereld. Weten zij waterlevels toch nog interessant te maken?
Zielen absorberen
In Silt speel je met een duiker die zich middenin de oceaan bevindt. Hij is hier om een oeroude machine weer werkend te krijgen. Dit doet hij door de zielen van goliaths te absorberen. Dit zijn vier gigantische wezens die in de game als een soort eindbazen verschijnen. De game maakt echter niet helemaal duidelijk waarvoor de duiker deze machine vervolgens nodig heeft en waarom de zielen van deze goliaths hem weer kunnen repareren. Als je goed kijkt naar de wereld van de game en dan met name de tempels die je bezoekt, dan wordt het verhaal van Silt daar wel verder verteld. Echter wordt dit verhaal allemaal ter eigen interpretatie overgelaten.
Limbo onder water
De artstijl van Silt doet met zijn zwart-witte kleuren denken aan dat van Limbo. Maar waar Limbo zich in een donker bos afspeelde, speelt Silt zich geheel onderwater af. Wanneer je door de zee zwemt, tref je in de voorgrond én de achtergrond van de levels een hoop prachtige grafische details aan. Want ondanks het gebrek aan kleur in deze donkere oceaan, zijn de verschillende handgetekende stukken zeewier, takken en andere elementen die je aantreft erg gedetailleerd ontworpen. Later in de game kom je ook in verschillende tempels terecht. Deze zijn gemaakt met allemaal fel witte bollen, grote standbeelden, dikke pilaren en andere details. Ze doen in bepaalde opzichten een beetje denken aan de binnenkanten van kerken en zorgen voor een betoverend spiritueel gevoel. Hier komt de artstijl het best tot zijn recht. Want alle lijnen, puntjes en andere minimalistische grafische aspecten maken van deze game een interactief kunstwerk.
De krachten van het vissenrijk
Om de mysteries van de donkere oceaan te ontrafelen zul je eerst vele puzzels moeten oplossen. Dit doe je meestal door bezit te nemen van verschillende vissen die je tegenkomt. Wanneer je de B-knop ingedrukt houdt, verschijnt er een lange witte lijn. Zodra je deze met je pookje verbindt met de verste vis waar je hem langs beweegt, gaat de geest van de duiker in de vis. De geestzoekende lijn gaat alleen niet door grond of andere padblokkerende obstakels. Om één van deze vissen te pakken zul je dan eerst een stukje moeten omzwemmen of bezit moeten nemen van een wat kleinere vis die wel door dat ene smalle gangetje komt.
Alle vissen in de game hebben zo hun eigen unieke vaardigheden. Zo kunnen piranha’s touwen doorbijten, octopussen tijdelijk snel zwemmen en sidderalen elektrische puzzels oplossen. De structuur van de game bestaat uit vier grote werelden die elk steeds weer nieuwe vissen met andere vaardigheden introduceren. De voortdurende stroom aan nieuwe vissen zorgt ervoor dat de game gedurende de korte speelduur van zo’n vier uur altijd fris en origineel blijft aanvoelen.
Slecht zichtbaar
De puzzels zelf beginnen makkelijk, maar worden naarmate de game vordert steeds complexer. Ik merkte echter dat ik de meeste puzzels toch al wel redelijk snel doorhad en niet vaak een walkthrough hoefde te raadplegen. Het is in veel gevallen een kwestie van goed naar je omgeving kijken welke vissen er zwemmen en waar je deze vervolgens voor kunt gebruiken. Die paar keer dat ik er wel een walkthrough bij pakte had dat dan ook vooral te maken met goed kijken. Want hoewel de wereld prachtig is vormgegeven, is het af en toe moeilijk om de verschillende vissen of elementen die benodigd zijn om puzzels op te lossen te kunnen zien. Ook is het soms lastig om ze van de voor- en achtergrond te onderscheiden.
Ook kom je weleens in hele grote open zwemsecties terecht met weinig licht. Ergens bevindt zich dan de gang naar de volgende sectie, maar die valt lang niet altijd op, waardoor je het spoor af en toe bijster bent. Speel je met de duiker, dan kun je op z’n minst je hoofdlamp nog aanzetten. Bezit je alleen één van de vissen dan heb je deze luxe niet en wordt het echt opletten. De game doet dan ook niet zijn best om je een kleine tip of aanwijzing te geven, waardoor je soms lang doelloos aan het zoeken bent. Gelukkig zijn dit wel uitzonderingen en is het binnen de meeste gebieden wel duidelijk waar je heen moet en wat er moet gebeuren.
Iedere fout is fataal
De donkere oceaan van Silt bevindt zich dus vol met allemaal vissen waar je bezit van kan nemen. Speel je echter met de duiker, dan zullen de meeste van deze vissen hun best doen om jou van het leven te beroven. Soms kun je deze gevaarlijke moordlustige mormels zien aankomen en is het de bedoeling om er simpelweg omheen te zwemmen. Er zijn ook momenten waarop je plotseling wordt verrast door een slecht zichtbare langwerpige vis die je uit het niets meesleurt en in één hap opvreet.
Dit zorgt voor een beangstigende sfeer tijdens het zwemmen. Je moet altijd op je hoede zijn en heel goed opletten, want iedere fout die je maakt kan fataal zijn. Mocht dit gebeuren, dan is dat erg vervelend. Je begint namelijk dan weer helemaal aan het begin van een bepaald gebied. Eerst bestaan deze gebieden maar uit één of twee puzzels, maar richting het einde krikt dit op naar wel vier of vijf puzzels per gebied. Ga je bij puzzel vier dood, dan mag je de eerste drie weer helemaal opnieuw doen.
Pixel precies
Nu denk je misschien: “oh maakt niet uit, want nu weet ik toch al hoe ik die andere moet oplossen”. Dit klopt zeker, maar bij sommige puzzels komen er ook platformuitdagingen om de hoek kijken en deze komen helaas minder goed uit de prachtige en artistieke verf. Zo is er bijvoorbeeld een stuk waarbij je meerdere malen achtervolgd wordt door lange vissen en je een heel klein gangetje in moet om ze van je af te schudden. Je kan wel sprinten alleen zwem je dan niet heel veel sneller dan normaal. En probeer je onder water te keren, dan neemt het tempo fors af met als gevolg dat je al heel snel wordt gepakt.
Het probleem is dat deze stukken zo pixel precies zijn ontworpen, dat het vooral als geluk aanvoelt wanneer je ergens levend doorheen komt. Maak je één heel klein foutje, dan mag alles binnen het gebied weer helemaal opnieuw gebeuren. We weten als gamers allemaal wel hoe dit gaat. Gebeurt het één keer, dan is er niets aan de hand. Maar gebeurt dit meerdere malen achter elkaar, dan raken we zo geërgerd door de repetitie dat alle eerdere puzzels opeens ook niet meer lukken. Deze problemen zijn er met name richting het eind. Hier propt de game meerdere platformpuzzels binnen dezelfde gebieden achter elkaar. Ik was dan ook erg blij toen ik hier eenmaal doorheen was.
Puzzels tijdens eindbaasgevechten
Aan het eind van elk van de vier grote lineaire levels bevindt zich een eindbaasgevecht. Deze gevechten zijn eigenlijk een soort toetsen voor alle puzzels die je het afgelopen level hebt opgelost. De bazen zelf zijn allemaal heel groots en dreigend vormgegeven. De puzzels die je moet oplossen om ze te verslaan heb je daarentegen in aanloop naar het level al zo vaak opgelost, dat ze vrij makkelijk zijn. Maar dat mag de pret van het vechten tegen deze gigantische vissen niet drukken.
Verbluffend mooi kunstwerk!
Al met al is Silt een vermakelijke en spirituele puzzelgame die vooral uitblinkt in zijn artstijl. De zwart-witte handgetekende onderwaterwereld is door middel van lichteffecten en minimalistische grafische details een verbluffend mooi kunstwerk om naar te kijken! De verschillende vissen die de game je voorschotelt zorgen er voor dat Silt in zijn korte speelduur van drie tot vier uur altijd fris en uniek blijft aanvoelen. Ook weten de moordlustige vissen die vanuit alle hoeken en gaten op je jagen binnen de donkere stijl te zorgen voor een angstige en beklemmende sfeer. Helaas zorgt deze artistieke stijl er ook voor dat de wereld van de game soms slecht zichtbaar is, wat de puzzels moeilijk maakt om op te lossen. Samen met het onvergefelijke checkpointsysteem binnen de slecht ontworpen pixel precieze platformuitdagingen weet Silt hierdoor niet de legendarische status te halen van bijvoorbeeld Limbo of Inside.
+ Prachtige handgetekende artstijl
+ Angstige en beklemmende sfeer
+ Game blijft fris aanvoelen dankzij variatie in vissen
+ Puzzels zijn niet te makkelijk, maar ook niet te moeilijk
– De wereld is soms slecht zichtbaar
– Slecht ontworpen pixel precieze platformsecties
DN-Score: 7,5
