[Review] Tactics Ogre Reborn – Ogreweldigend succes

Het is niet vreemd als je nog nooit van Tactics Ogre hebt gehoord. De game komt oorspronkelijk al uit 1995, waar het toen uitkwam op de SNES, en later de PlayStation. Deze versie is alleen nooit in Europa uitgekomen. Als je de game wel kent, heb je waarschijnlijk de PSP-remake uit 2010 gespeeld, Tactics Ogre: Let Us Cling Together. Als echte Final Fantasy Tactics-fan (welke spirituele opvolgers zijn van Tactics Ogre), had ik zeker wel van de games gehoord, maar had ik deze ook nog nooit gespeeld. Toen ik hoorde van de remake/remaster, stond ik dan ook te trappelen, want Ogre Tactics staat bekend als één van de beste games uit het genre. Met aanpassingen die het net wat toegankelijker maken voor nieuwelingen was ik dan ook zeer hoopvol voor deze versie. Maar was dat terecht?

De wereld van Tactics Ogre

Tactics Ogre speelt zich af op The Valerian Isles. Deze eilanden zijn voor veel omliggende landen het middelpunt voor de maritieme handel, wat helaas betekent dat iedereen het vrij interessant vindt om macht over dit gebied te hebben. Na een grote burgeroorlog werd een ongemakkelijke vrede gevonden tussen twee fracties, waarbij een derde zwaar het onderspit moest delven. Deze derde factie, Walister, is waar de game in eerste instantie over gaat. Jij neemt de rol aan van Denam, een jonge Walister-tiener die het zat is om onderdrukt te worden. Nadat zijn vader zonder pardon vermoord wordt, plot hij wraak samen met zijn zus en beste vriend. Het één leidt tot het ander, en voordat ze het weten worden ze benoemd tot hart van het verzet. Ze krijgen de kans om een eigen orde op te zetten. Terwijl je meer en meer mensen aan jou kant verzamelt, ontwikkelt zich een plot waar jij groot onderdeel van bent. Met alle politieke intriges van dien, lukt het Denam om zijn eigen moralen en ideologieën te behouden?

Fantastisch verhaal

Het verhaal is de drijvende veer van Tactics Ogre, en gelukkig zeer goed uitgewerkt. Fans van de serie zullen het al kennen (want er is verder niets aan veranderd), maar voor nieuwelingen is het een heerlijk diepgaand en goed verteld verhaal. De game speelt daarnaast met verschillende verhaallijnen en eindes, welke gekoppeld zijn aan de keuzes die je maakt. En deze keuzes zijn nog behoorlijk pittig! Vaak is het kiezen tussen twee kwaden die meteen consequenties hebben. Zo willen teamleden je wel eens verlaten als ze het niet met je eens zijn, en ook belangrijke personages zijn niet altijd beschermd door het plot. Wel is het zo dat het verhaal best overweldigend is. Overal wordt met namen geslingerd die niet perse aan je worden uitgelegd. Het is dan ook zeker de moeite waard om zo nu en dan de zogenaamde Waren Reports te lezen. Niet alleen houden deze het verhaal bij en kun je hier geschiedenis en personages opzoeken, ook is het best een leuke toevoeging op de wereld. Het viel me namelijk op dat de tekst hier weleens verandert. Waar mijn personage bijvoorbeeld eerst overal als held te boek stond, veranderde dat toen hij uit de gratie viel. Teksten veranderden van “Hij heeft iedereen gered!” naar “Ja, hij was er ook bij”. Een interessant stukje world building wat mij ook weer net wat meer inzicht gaf in het plot…

Isometrische strategische RPG

Dit alles wordt uitgespeeld door middel van gameplay die erg lijkt op Final Fantasy Tactics en Fire Emblem. Gevechten worden gehouden op een groot isometrisch veld, waarin je met een deel van je orde ten strijde trekt. Units bewegen om de beurt en hebben (over het algemeen) drie acties per beurt. Zo mogen ze één keer lopen, één keer een actie doen en één skill activeren. De volgorde van deze acties maakt niet uit, en je loopactie mag je zo vaak overdoen als je wilt. Als je aanvalt heb je verder een bepaalde kans om te raken, welke beïnvloed wordt door verschillende dingen. Hoe hoog sta je, op wat voor ondergrond sta je, met wat voor soort personage val je aan en welke kant kijkt mijn tegenstander op, zijn enkele van de vragen die je jezelf zult moeten stellen. De game is hierdoor een heerlijk strategisch spelletje, welke uitgebreid wordt door alle mogelijkheden die je krijgt om voor te bereiden. Voordat elk gevecht begint, krijg je de kans om het terrein te bekijken, kun je alvast zien welke vijanden er zijn en kun je je eigen manschappen daarop aanpassen. Er wordt zelfs al aangegeven wat je moet doen om het level te halen. Als je dan nog niet bent voorbereid, is dat toch echt je eigen schuld!

Customization galore

Maar goed, mensen die bekend zijn met Tactics Ogre: Let Us Cling Togheter zal dit bekend in de oren klinken. Wat is er aan de gameplay nou veranderd ten opzichte van het origineel? Ten eerste zijn een aantal dingen niet per se makkelijker gemaakt, maar wel versimpeld. Het andere grote onderdeel van Tactics Ogre is namelijk het aanpassen van je manschappen. Je krijgt al snel een compleet eigen orde, een groep mensen waarvoor je zelf mensen mag inhuren en deze kunt aanpassen zoals jij wilt. En dit gaat nog behoorlijk diep! Van classes tot equipment, spells en skills, alles heeft zijn eigen voor- en nadelen waarmee je unieke personages kunt maken. En hoewel dit best overweldigend is (mede door het verwarrende menu), valt het op zich nog mee. In tegenstelling tot oudere versies hebben classes bijvoorbeeld niet meer hun eigen levels. Je personage levelt nu, en als jij hem nu een nieuwe class geeft, heeft deze toegang tot de juiste skills. De skills zal je nog wel moeten levelen, maar ook dit gaat sneller dan voorheen. En ook het hele concept van technique points is het raam uit gegaan. Speciale moves, zoals finishing moves, gebruiken nu gewoon mana, waardoor je in gevechten nog maar twee resources in de gaten hoeft te houden (HP en MP).

Een beetje willekeur op het slagveld

Een ander verschil is de toevoeging van tarrotkaarten, welke weer meer met de gevechten zelf te maken hebben. Tijdens gevechten verschijnen er kaarten op de map, die je kunt oppakken door erop te gaan staan. Deze geven kleine bonussen, zoals bijvoorbeeld iets meer kans op een critical hit. Het is niet veel, maar het kan je zeker net iets meer oomph geven tijdens een gevecht. Gelukkig hoeft het niet. Ik was in het begin bang dat dit cruciaal zou zijn in het winnen van gevechten, maar dit is niet het geval. De effecten zijn minimaal genoeg om de strategische keuze te kunnen maken om ze te negeren, want het enige wat ze eigenlijk doen is de gevechten iets meer improvisatie geven. In games zoals deze ga je namelijk al snel op zoek naar de juiste strategie. Voor archers is het bijvoorbeeld gunstig om hoog en ver weg te staan, omdat je dan optimaal mensen kunt raken. Met de kaarten wordt het plotseling de vraag of je dat meteen weer gaat doen, of dat je even een ommetje (met misschien wat risico) maakt om die + physical op te pakken. En ook andersom werkt het. Vijanden kunnen ook deze kaarten oppakken, waardoor het plots misschien wel interessant wordt om eerst die vijand met drie buffs uit te schakelen in plaats van de tactisch normale keuze.

Zet de tijd terug met de Chariot tarotkaart

Daarnaast heb je de Chariot tarotkaart, welke altijd tot je beschikking staat onder de L-knop. Hiermee kun je de tijd terugzetten naar een punt dat jij wilt. Het doet veel denken aan wat je in Fire Emblem Three Houses kunt doen met één verschil: er zit hier geen limiet aan. Je kunt de game net zo vaak terugspelen als jij wilt. Stel bijvoorbeeld dat jij een personage aan jou kant probeert te krijgen met de recruit optie. Lukt het niet? Spoel terug en probeer het nog eens. Het klinkt wellicht overpowered, maar eigenlijk valt dit wel mee. Dit door een andere grote verandering die de game heeft ingevoerd: het party level systeem. Jouw orde heeft nu ook een level, een level die de game bepaalt en op bepaalde momenten aanpast. De leden in jouw orde kunnen niet boven deze level cap, waardoor farmen geen zin meer heeft. Random encounters zijn dan ook weggehaald, en in plaats daarvan kun je alleen “trainen”, kleine gevechten waarbij je wel EXP verdient maar verder niets. Dit zorgt er alleen wel voor dat de game altijd uitdagend blijft. Je zult nooit overpowered kunnen worden, en geloof me, dat is nog best lastig. De game is uit zichzelf al uitdagend genoeg. Een steuntje in de rug door middel van de Chariot tarrotkaart is dan ook absoluut geen overbodige luxe.

Grafisch als vanouds… letterlijk

Het grappige is wel dat voor alle aanpassingen de “look” van de gevechten hetzelfde zijn gehouden. De game heeft nieuwe portretten, nieuwe menu’s en meer, maar de gevechten zijn nauwelijks aangepast. Ze lopen een stuk soepeler (de game draait perfect, zelfs met alle vele effecten die af en toe het beeld vullen), maar grafisch ziet het er nog steeds hetzelfde uit. Het geeft een iets vervreemd beeld in combinatie met de fantastische nieuwe portretten, maar als fan van de oude Final Fantasy Tactics games vind ik de game zwaar nostalgisch. Wel is het zo dat de gameplay, die uit zichzelf al lang duurt, hierdoor niet versneld is. De effecten zijn vaak traag (heb nog nooit een pijl zo langzaam zien vliegen) en na een tijd gaat dat wel vervelen. Gelukkig valt dat uit te zetten, maar het is jammer dat er niet gekeken is naar bijvoorbeeld Triangle Strategy en Live A Live, waar een gedetailleerdere 2D-HD-stijl gebruikt wordt. Wat verder wel is aangepast, is de muziek en voiceacting. De muziek heeft een fantastische orkestrale remake gehad, en praktisch alles is nu ingesproken. De Engelse voiceacting is misschien niet zo “goed” al de Japanse, maar is wel heerlijk over de top. Elk personage schreeuwt, bromt en heeft epische oneliners waar menig fantasy novel nog jaloers van wordt. Zelfs met de verouderde graphics zorgt dit voor een fantastisch geheel waarbij het verhaal prachtig naar voren komt.

Conclusie

Tactics Ogre staat bekend als één van de, zo niet de beste, SRPG in het genre. En het is makkelijk te zien waar dat door komt. Met extreem uitgebreide customization opties, strategisch intense gevechten en een extreem goed uitgewerkt verhaal stak zelfs het origineel al met kop en schouders boven andere games uit. Deze Reborn-versie heeft er daarnaast alles aan gedaan om ervoor te zorgen dat de ervaring nog gestroomlijnder is. Enkele omslachtige aspecten zijn eruit gehaald, de random encounters zijn weg en de game heeft nieuwe muziek en voiceacting gekregen waar je u tegen zegt. Laat de verouderde graphics je dan ook absoluut niet tegenhouden om deze titel te proberen. Daaronder zit namelijk een must-have voor alle SRPG-fans!

+ Goed uitgewerkt verhaal dat prachtig naar voren komt door muziek en voiceacting
+ Strategisch intense gevechten
+ Aanpassingen zijn gericht om de game gestroomlijnder te maken, werkt goed
+ Honderden customization opties, maak je eigen party!
+ Must have voor SRPG-fans!

– Graphics nauwelijks aangepast, gevechten duren hierdoor nog steeds lang

DN-Score: 8,9