Altijd wanneer een game uit Nederland verschijnt word ik extra enthousiast. Ons kikkerlandje heeft een paar bekende studio’s, maar echt op gang is game development hier niet. Vorig jaar speelde ik ook The Falconeer op de Xbox en was verbaasd over hoe goed het spel al in elkaar zat. Daarna zijn er bovendien nog flink wat verbeteringen doorgevoerd en is het spel uitgebreid. Ik greep dan ook meteen naar de kans om het spel ook op de Switch te proberen. De vraag was vooral: hoe weet deze port zich staande te houden? Zoals de titel al laat zien erg goed, maar waarom dat is leg ik hier uitgebreid uit.
Welkom in ‘The Great Ursee’, een prachtige zee die geteisterd wordt door een oorlog tussen verschillende fracties die tegen elkaar strijden. Iedereen kiest voor zichzelf en door middel van een complex verhaal kom je steeds meer te weten over verschillende fracties en hun tactieken. Je zult namelijk uit het oogpunt van meerdere fracties het spel beleven als een Falconeer. In tegenstelling tot de naam zul je niet alleen maar op een Falcon de strijd aangaan, maar zul je ook bijvoorbeeld een Wyvern beklimmen.
Het complexe verhaal in combinatie met de hele sfeer die de wereld neerzet geeft een unieke game feel waardoor je verrast zult worden. Of je nu vrij rondvliegt, de strijd aangaat in verhaalmissies of wat extra werk verricht met zijmissies. Hoewel in het begin de keuze wat klein is waardoor het even wat beperkt is, zul je steeds meer kunnen doen waardoor de diversiteit toeneemt en ook de kwaliteit van het spel steeds beter wordt.
Dogfights met een twist
The Falconeer is op het eerste oogopslag puur een dogfight-spel. De gameplay is echter redelijk uniek voor het genre dus als je gewoon vliegen en schieten verwacht zul je er flink naast zitten. Je zult namelijk een stukje tactischer moeten spelen. Waar spellen als Star Wars Squadrons alleen een cooldown op wapens hebben, heeft The Falconeer een extra laag diepgang gemaakt. Zo heeft je Warbird ook stamina waarmee je rekening moet houden wanneer je vliegt en moeten je wapens opgeladen worden.
Het eerste kun je makkelijk verkrijgen door naar beneden te vliegen, terwijl de krachtbron voor wapens wat lastiger is. Hiervoor moet je namelijk speciaal in een donderwolk vliegen. De bliksem laadt namelijk je vogel op, maar je zult wel moeten oppassen dat je niet oververhit raakt. Het brengt een afwisselend element wat ervoor zorgt dat je constant bezig bent met afwisselen van tactiek. Want zonder energie zitten is niet handig tijdens een gevecht.
The Falconeer draait niet alleen maar om vechten. Er zijn namelijk ook missies waar helemaal niet in gevochten wordt. Denk hierbij aan een missie om een pakket af te leveren. Daarnaast is The Great Ursea een enorm mooie plek om te verkennen. Je kunt echt uren genieten van het rondvliegen over de zee en nieuwe eilandjes tegenkomen. Zeker met het de uitbreiding van de ‘Warrior Edition’ met een compleet nieuw gebied zul je heerlijk kunnen genieten van het spel.
Bijna te soepele besturing
Het vliegen en vechten gaat erg soepel, bijna te soepel. De besturing is namelijk zo soepel dat ik in het begin regelmatig te ver doorstuurde wat leidde tot een flink lage nauwkeurigheid. De eerste missies schoot ik namelijk zo’n 15% van mijn kogels raak. De Warbird reageert namelijk erg snel waardoor een bocht te ver werd genomen en ik weer zicht op de vijand verloor. Hierdoor is het erg wennen om alles onder controle te krijgen, een paar keer de beginmissies doen is hiervoor een perfecte mogelijkheid. Zeker als je niet constant uit de lucht geschoten wilt worden bij latere missies.
Verder is de besturing erg standaard en makkelijk onder de knie te krijgen. De triggers worden gebruikt om te schieten, de sticks om te sturen en de camera te bewegen. Alleen de soepelheid is dus even wennen en zorgt voor een kleine instapdrempel.
Optimalisatie op zijn best
Met een spel wat oorspronkelijk gemaakt is als een launchtitel voor Xbox Series S|X verwacht je niet snel dat die een overstap zou maken naar de Switch. Het verschil in kracht is namelijk enorm en daarom zul je echt enorm verrast worden door deze titel. Hoewel er flink wat aanpassingen zijn gedaan op grafisch vlak ziet het er prachtig uit. Ja, de schaduwen zijn minder gedetailleerd en je kunt minder ver kijken, maar dat verpest de ervaring van de gameplay totaal niet. Daarnaast draait The Falconeer op een solide 60 frames per seconde.
DLC
Ook wanneer je het hoofdspel al eens hebt gespeeld is de Warrior Edition het overwegen waard. Door de uitgebreide extra content krijg je niet alleen nog wat diversere gameplay door nieuwe missies en nieuwe Warbirds, maar het zorgt ook voor een aantal uren extra gameplay die dieper ingaat in geweldige wereld van The Great Ursee.
Conclusie
Ik wist het al door mijn tijd met de Xbox-game, The Falconeer is een geweldige titel en een enorm indrukwekkende prestatie. Al helemaal voor een enkele ontwikkelaar. Alles is enorm goed uitgedacht en daarnaast is de Warrior Edition ook niet al te duur. Je krijgt dus flink veel waar voor je geld en eigenlijk is er maar één reden om hem niet te halen. Dat is als je niet van vliegspellen houdt.
+ Geweldige wereld
+ De port is van enorme kwaliteit
+ Zowel in handheld als tv speelt het soepel
– Missies lijken soms wel op elkaar
Dit klinkt echt enorm goed en ook goed om te zien dat dit soort spellen alsnog naar de Switch worden gebracht, ondanks grafisch minder sterk😁
Ik weet al wat ik vanavond ga spelen 😁. Goede review!!
Ziet er veelbelovend uit. Vooralsnog heb ik té veel spellen en té weinig tijd, maar deze staat op mijn lijst