The Legend of Tianding speelt zich af in Taiwan in het begin van de 20e eeuw. Taiwan staat op dat moment onder Japans bewind, en eerlijk gezegd is niemand daar blij mee. De Japanners hebben alles behalve respect voor de Taiwanezen, en sommige corrupte Taiwanezen gebruiken het verbond met de Japanners om te doen wat ze willen. Zo begint de game bijvoorbeeld met een beruchte theehuis eigenaar, die zijn monopoly in de stad gebruikt om mensen af te zetten. Jij speelt legendarische outlaw Liao Tianding (AKA. Liāu Thiam-Ting), die het daar helemaal niet mee eens is. Naast het feit dat hij niets heeft met de bezetters is hij ook geen voorstander van het belazeren van mensen. Het “steel van de rijken, geef aan de armen” idee. Jij hebt een tijd in de bergen gezeten om je skills te trainen (en voor een andere reden…) maar nu ben je terug om gerechtigheid te brengen naar de straten van Taipei. Om maar eens te beginnen met die theehuis eigenaar…
Platformer en metroidvania
De gameplay speelt verder als een 2D platformer met simpele metroidvania aspecten. Het grootste gedeelte speelt zich af in de stad Taipei (de hoofdstad van Taiwan) en de gebieden daaromheen. Dit zijn de straten waar het verhaal zich afspeelt, en veel meer dan heen en weer rennen op weg naar je volgende quest doe je hier niet. De quests zelf spelen zich af in gebieden die het best als levels kunnen worden omschreven. Want alhoewel hier zijgebieden aanwezig zijn met een paar puzzels en leuke extra’s, is zo’n level verder erg lineair. Denk hierbij bijvoorbeeld aan het theehuis van een corrupte huisbaas of het riool. Hier heb je een doel, en zul je de vele vijanden die je tegenkomt op je reis van A en B met je vele Kung-Fu moves een kopje kleiner moeten maken.
Vermakelijke gevechten
Deze gevechten zijn verder simpel, maar effectief. Het doet een beetje denken aan titels zoals Guacamelee, waarbij je een aantal aanvallen hebt waarmee je kunt combooën. The Legend of Tian Ding doet hier een schepje bovenop door daar wapens bij te halen, en je de mogelijkheid te geven de wapens van je tegenstander te gebruiken. Je begint altijd met je eigen dolk, een simpel en snel wapen (dat overigens ook geüpgraded kan worden) waarmee je de vijand aanvalt. Doe je hem genoeg schade dan verschijnt er een X boven je vijand, en met een druk op de knop steel je het wapen van je tegenstander. Dit kunnen wapens zijn zoals een baton of een zwaard, maar ook pistolen, granaten en zelfs raketwerpers komen voorbij. Het zorgt voor een fijne afwisseling tijdens gevechten, ook omdat je de wapens niet voor altijd kunt gebruiken. Ze hebben een bepaalde duurzaamheid en als je ze ten volle wilt gebruiken zul je moeten bedenken wanneer je welk wapen gebruikt. Dat niet alleen, Je kunt ook wapens afpakken van de bazen tegem wie je vecht. Dit is vaker wel dan niet een scripted event, maar het blijft hoe dan ook een leuke toevoeging. Daarnaast is het zo makkelijk om te zien wanneer de baas een nieuwe fase ingaat!
Sfeer van oude Kung-Fu films
Het is echter de sfeer waar The Legend of Tian Ding in uitblinkt. De game voelt alsof het oude Kung Fu-films probeert na te doen en dat doet het heel goed. Naast dat bekende Kung-fu aanvallen al snel aan je repertoire worden toegevoegd zit ook het verhaal vol bekende Kung Fu cliche’s. Een politieagent die al heel lang Tianding wil pakken, maar ook ziet dat hij veel goed doet voor de community en ondertussen verward raakt over de immorele dingen die hij moet doen van zijn baas? Check! Een vreemde schaduwachtige organisatie die achter mystieke artefacten aanzit, artefacten die onze hoofdpersoon toevallig in handen heeft? Check. Mysterieuze profeten die onze hoofdpersoon toevallig aangaan? Oh jazeker. De stijl die de game gebruikt past hier perfect bij, een beetje stripboek achtige stijl. De personages zijn getekend in typische Chinese manga-stijl, met donkere schaduwen, strakke lijnen en intense letters die de geluidseffecten benadrukken. Het verhaal wordt verteld door stilstaande beelden, maar door de stripboek-effecten en het goede geluid voelt het allemaal nog behoorlijk intens aan.
Eigenaardig tempo
Het grootste probleem is alleen dat het tempo van de game bij vlagen ver te zoeken is. Dit komt vooral door de vele sidequests, die, in tegenstelling tot de main game, slecht zijn uitgewerkt. Vaker wel dan niet bestaan deze simpelweg uit het van A naar B lopen, om daarna weer terug te lopen. Doe dit een paar keer, lees een half verhaal over iemand die nieuwe kleren wil hebben en je krijgt je sideques beloning. Persoonlijk vond ik de meeste zo oninteressant en saai dat ik ze graag zou willen overslaan, maar dan mis je dus wel die beloning. Je kunt namelijk amuleten en collectables verzamelen in deze game. Amuletten moet je equippen en geven je directe bonussen (een extra jump, vallen doen minder schade, je healt meer) en collectabales geven je kleine bonussen naarmate je meer verzameld. Goed voor de gameplay dus, maar het afronden van de sidequests staat wel in de weg voor wat je het liefst wil doen. Namelijk de levels spelen! De gameplay is vloeiend, en de combo’s waarmee je een vijand naar overmorgen kung fu’d zijn heerlijk. Er zit alleen zoveel tijd tussen de levels. Naast de sidequests heb je natuurlijk ook nog gewoon het verhaal, en alhoewel die ontzettend goed gedaan is, kost deze ook heel erg veel tijd. Verdorie, ik wil gewoon spelen!
Draait prima op de Switch
De game draait verder prima op de Switch. Vooral de levels, de gevechten en het platforming gedeelte voelen soepel en fijn aan. In de stad kan het helaas wel af en toe wat stotteren. Hier is goed geprobeerd de bruisende en drukke stad van Taipei neer te zetten, maar dit betekent helaas wel dat hier iets meer modellen dan normaal rondlopen. De Switch heeft hier af en toe wat moeite mee. Over het algemeen werkt het verder allemaal prima. Verder is te zien dat er veel tijd en aandacht in de omgeving en het geluid zijn gestoken. Zo praten de personages ook daadwerkelijk hun eigen taal en zijn de achtergronden een combinatie van artistieke vrijheid en het Taiwan van vroeger. Het zijn kleine toevoegingen, maar het zorgt er voor dat de gehele game goed afgewerkt voelt.
Conclusie
The Legend of Tianding is een zeer vermakelijke platformer. Het pakt een setting die hier in het Westen niet eens zo bekend is, dus naast een leuke platformer krijg je ook nog een lesje in cultuur. De game mechanieken die gebruikt worden zijn zeker niet nieuw, maar worden gebruikt op een manier die de game interessant en afwisselend houdt. Het geheel voelt daarnaast vloeiend en goed aan, waardoor het fijn is om te spelen. Het enige probleem is het tempo. Het gedeelte wat je eigenlijk wilt spelen, de levels, worden te lang achtergehouden om een verhaal te vertellen en simpele sidequests te doen. Dat is jammer, want hoewel het verhaal zeker leuk is, is het level gedeelte (en vooral de gevechten!) wel echt een stuk beter. Voor €19,99 kun je het echter slechter treffen. Een aanrader voor fans van Kung-Fu en 2D paltformers!
+ Leuke gameplay, gevechten en platforming voelt soepel en fijn.
+ Verhaal voelt aan als een oude Kung-Fu film
+ Afwerking is goed, je merkt dat er veel tijd en energie in het geheel is gestoken.
– Tempo is ver te zoeken, teveel verhaal ten opzichte van gameplay.
– Game stottert in drukke gebieden
