Tin Hearts is een spel dat al een poos in ontwikkeling is. Het spel, gemaakt door Rogue Sun en uitgegeven door Wired Productions, hebben we vorig jaar nog mogen zien en spelen op Gamescom. Het spel was voor mij toen echt wel het pareltje van het evenement, en daar was ik niet alleen in. Tin Hearts kreeg toen namelijk de prijs voor ‘Meest gewilde Nintendo Switch-game’. Maakt Tin Hearts nu die verwachtingen waar?
Introductie – Lemmings maar dan 3D en met speelgoed
Het spel begint klein. Erg klein. Je leert in het begin van het spel langzaam de basis terwijl je grotendeels nog omgeven bent door duisternis. De focus ligt op de tafel voor je met daarop een kistje en wat andere spullen. Doe je het kistje open, dan komen er kleine soldaatjes uit gekropen die vooruit blijven lopen tot ze ergens tegenaan komen. Dan, gebaseerd op de hoek van het object, draaien ze om en lopen ze verder. Dat is het spel, in essentie. Op deze tafel help je de tinnen mannetjes naar een deurtje toe waar ze doorheen kunnen, en dan ga je naar het volgende level.
Gameplay – Klein begin leidt tot grootse mogelijkheden
Hierin wordt de game steeds groter en uitgebreider. Het lijkt voor sommigen misschien een traag/saai begin, maar op deze manier wordt de schaal van de game niet meteen te overweldigend. Naarmate je namelijk vordert in de levels wordt de tafel een hoek van de kamer, en al snel staat de gehele kamer tot je beschikking. Deze manier van steeds meer tonen zorgde er ook voor dat ik zelf steeds meer ging nadenken over hoe ik die omgeving wel/niet kon gebruiken, in plaats van maar meteen de hele kamer laten zien en hopen dat je zelf creatief genoeg bent. Het prikkelt je creativiteit om op deze manier de tools en ruimte te vergroten.
Ook krijg je op deze manier langzaam verschillende elementen uitgelegd. Naast de controls krijg je door de levels heen ook toegang tot steeds meer krachten en objecten. Zo kun je de tijd pauzeren, voor- of achteruit spoelen, maar krijg je ook de mogelijkheid om trommels, treintjes, speelgoedkanonnen en meer te verplaatsen om puzzels op te lossen.
Stijl – Nostalgisch voor een tijd die je nooit heb meegemaakt
Het spel en de gameplay zien er heel leuk en schattig uit. De kleine soldaatjes en de inrichting en stijl van de kamers geven een ouderwets, bijna nostalgisch, gevoel aan de game. Geen laptops of computers, geen moderne omgeving. Juist ouderwets, naar een tijd die ik zelf nooit heb meegemaakt. Ondanks dat, en samen met prachtige muziek die inspeelt op de sfeer van de omgeving én het verhaal, voelt elke puzzel aan als een comfortabele uitdaging. Er is geen haast of noodzaak om de puzzel in een bepaalde tijd op te lossen. Loop rustig door de kamer heen en kijk waar alles staat en hoe je de soldaatjes naar hun bestemming kan helpen.
Verhaal – Elegant verweven met de puzzels
Naast de gameplay is er ook een duidelijk verhaal in Tin Hearts gestopt. Op zich is de set-up vrij duidelijk. Er is een gezin waarvan jij de vader speelt. Maar waar zijn je vrouw en dochter? Het verhaal wordt door het spelen van het spel langzaamaan getoond aan de speler. Je krijgt vooral herinneringen te zien van vergane gebeurtenissen die een melancholisch gevoel geven. Waar het verhaal naar toe gaat is het waard om zelf te ervaren. Persoonlijk ben ik erg blij dat deze manier van storytelling is gekozen. Het verhaal wordt niet verteld in stukken papier tussen de levels door, maar je krijgt tijdens het spelen steeds meer en meer scenes te zien waar je zelf informatie uit kan halen. Show don’t tell.
Minpunten – Kleine puntjes die niet afdoen voor het totaal
Zijn er dan wel minpunten te noemen voor Tin Hearts? Nou, op zich wel, maar het zijn kleine punten in het grote plaatje. Het grootste punt is de camera. Bij het bewerken/verplaatsen van verschillende onderdelen in de ruimtes schiet de camera vanuit de 1e persoon van het karakter, naar een focus op dat object. Dat zorgt voor een wat schokkende gewaarwording als je een paar keer wisselt tussen perspectieven. Verder is de voice acting (dialoog) op sommige stukken wat vlak. Dat wordt beter, maar er zijn momenten dat bijvoorbeeld de stem van de dochter of de tekst van de vrouw wat ongeïnspireerd overkomt. De minpuntjes zijn klein van aard, maar zorgen er wel voor dat de game niet ‘studio-overstijgend’ is. Als in; deze game is niet door een Triple A-studio gemaakt, maar door de minpuntjes bemerk je dat ook.
Conclusie – Rustgevend pareltje
Al met al is Tin Hearts een spel dat iedereen kan oppakken om rustig te puzzelen met tinnen soldaatjes. De sfeer is dankzij de visuele stijl en muziek erg comfy. Het verhaal wordt immersief verteld met een melancholische tint die je aan het hart gaat. Samen met de meer dan 40 levels leidt dit tot een spel dat ik alleen maar kan aanraden. Tin Hearts is een spel waarvan ik niet wist dat ik het miste, tot ik het kon spelen. Het ‘pareltje van Gamescom’ toont zich de titel waardig.
+ De sfeer van de game is erg mooi, bijna nostalgisch
+ Dit komt mede door prachtige muziek
+ De puzzels zijn hapbaar, maar worden uitdagender zonder onmogelijk aan te voelen
+ Veel vrijheid om zelf te proberen en uit te vogelen
+ Een verweven verhaal dat wordt getoond terwijl je puzzelt
– Camera is wat ‘jarring’ bij het schakelen tussen perspectieven
– Dialoog is in het begin soms wat vlak
– Mist de optie om midden in een level op te slaan om later verder te gaan
