[Review] Tunic – Een vosachtig mooi avontuur

Eerder dit jaar werd Tunic uitgebracht voor de Xbox en pc. Het spel werd enorm goed ontvangen en kreeg zeer goede reviews. In een interview met de bedenker, Andrew Shouldice, gaf hij al een inkijkje in wat Tunic inhoudt en hoe de ontwikkeling is verlopen. Recent is Tunic dan eindelijk op de Nintendo Switch verschenen. Men zegt dat je de game beter kan spelen zonder er maar iets vanaf te weten, omdat het anders een deel van zijn magie verliest. Mocht je dus geïnteresseerd zijn in de game, dan raad ik je aan om de game gewoon onmiddellijk te kopen en zo min mogelijk erover te lezen. Een aanrader? Dat is het zeker. Twijfel je, dan is deze review mogelijk precies wat je nodig hebt om overgehaald te worden.

Een onbekende wereld

In Tunic speel je als een vosje dat ergens is aangespoeld. Het is een onbekende wereld en je hebt geen idee wat je moet doen. Vanaf dat punt start jouw avontuur, wat gelijkenissen vertoond met de eerste Legend of Zelda-game. Je dwaalt wat rond en zoekt naar een aanwijzing voor wat je nou moet doen. Ah, daar is een bordje met tekst! Misschien geeft dat mij een hint? Dan blijkt dat het in een fictieve taal geschreven is en je er geen ene moer mee opschiet. Tunic is, zoals je merkt, geen standaard game. Je moet zelf maar uitzoeken wat er bedoeld wordt en hoe je verder kan komen in de wereld.

Het rondlopen zelf is echter niet geheel zonder gevaar. Vijanden liggen overal op de loer en die moet je zien te verslaan. Wapens en andere hulpmiddelen vind je vanzelf tijdens jouw reis door de onbekende wereld. Daardoor leer je steeds weer nieuwe technieken en kan je vijanden steeds wat makkelijker verslaan. Heel makkelijk is het echter niet. Het heeft namelijk regelmatig wat Dark Souls-elementen en zeker de baasgevechten zijn pittig. Het is zaak dat je de patronen van de verschillende vijanden leert en zo dus weet hoe je een vijand het makkelijkste kan verslaan. Blind een kamer inrennen is dus geen goed plan.

Handleiding

In de wereld kom je geregeld bladzijdes tegen. Deze bladzijdes zijn onderdeel van de handleiding die je zelf bij elkaar moet sprokkelen. Dit klinkt misschien suf, maar het is een van de uniekste dingen aan Tunic. Deze handleiding is helaas ook in die fictieve taal geschreven met af en toe een woordje Nederlands of Engels, afhankelijk van de taal waarin je de game speelt, tussendoor. Daarbij staan er een hoop plaatjes en soms een plattegrond in. Door de handleiding pagina voor pagina goed te bekijken leer je steeds nieuwe mogelijkheden om jouw avontuur voort te zetten. De plattegronden geven zelfs soms aan waar gevaar op de loer ligt of waar een schat te vinden is. Tevens wordt er gehint naar de werking van bepaalde voorwerpen. Mocht je dus even niet weten hoe je verder moet, dan is de kans groot dat de handleiding uitkomst biedt.

Zelf ben ik niet van de lastige games en speel ik spellen liever op mijn gemakje. Aan die mensen heeft Tunic ook gedacht, want er zijn een berg opties om de toegankelijkheid aan te passen. Zo is er een optie om niet dood te gaan of om geen stamina-meter te hebben. Op deze manier is de game voor iedereen op het gewenste niveau speelbaar. Persoonlijk vind ik dat een groot pluspunt.

Prachtige wereld

Tunic heeft een isometrisch perspectief en dat heeft als voordeel dat er op een bijzondere manier gebruik gemaakt kan worden van licht en verborgen paden. De lichtval tussen de bomen in het bos zorgen voor een idyllische sfeer, maar dat kan natuurlijk zomaar omslaan in het geval van gevaar. Of wanneer je onder de grond bent, je ziet helemaal niets op een klein stukje van je scherm na. De muziek af en toe wat dreigender, waardoor je al merkt dat er gevaar schuilt in de schaduw. De sfeer weet Tunic perfect neer te zetten met de wereld die soms wel van klei lijkt en de muziek die bij de setting past. Al met al is Tunic in alle opzichten een bijzondere ervaring.

Qua performance is Tunic op de Switch wel wat minder dan op andere consoles of pc. Het draait op een acceptabele 30 fps, met af en toe een dip in de framerate, wanneer er heel veel gebeurt. Dit is meestal tijdens een baasgevecht. De resolutie is natuurlijk ook wat minder, maar in handheld vind ik dat dat geen afbreuk doet aan de game. Ben je van plan de game op tv te spelen, misschien is een andere console handiger, als je tenminste van al het pracht en praal wil genieten. Ondanks alles draait de game wel goed op de Switch en is het een genot om het te spelen.

Conclusie

Tunic is een zeer bijzondere ervaring, die ik echt iedereen kan aanraden. Afhankelijk van hoe je het wil spelen, kan je de opties voor toegankelijkheid gebruiken of aan de kant laten liggen. Hoe het verhaal zich ontvouwt door middel van de handleiding en het gebruik van de fictieve taal, is echt prachtig. Je wordt daadwerkelijk gedwongen jouw nieuwsgierigheid te volgen en zelf het avontuur op te zoeken. De handleiding geeft je voldoende hints, zolang je zelf hem maar goed bekijkt. De gevechten zijn best pittig en zeker de baasgevechten zorgen voor een aardige worsteling. Als je het dan eindelijk haalt, dan is de opluchting groot. Visueel ziet alles er prachtig uit, maar de performance is natuurlijk niet zo goed als op andere systemen. Al met al is Tunic voor €27,99 een echte aanrader!

+ Unieke manier om de wereld te ontdekken
+ Zelf de handleiding ontcijferen
+ Prachtige wereld
+ Speelbaar voor iedereen

– Performance is wat minder op de Switch dan op andere systemen
– Baasgevechten zijn fors moeilijker

DN-score: 8,8