[Review] Turnip Boy Commits Tax Evasion – Nu zijn de rapen gaar

In Turnip Boy Commits Tax Evasion speel je een knolraap die zijn huis kwijtraakt. Je hebt namelijk je (schandalig hoge) belasting niet betaald, en als gevolg daarvan heeft Burgemeester ui je huis ingenomen. Naast het feit dat je nu geen plek meer hebt om te slapen is de burgemeester erop gebrand dat je je belasting betaald. Totdat je dat hebt gedaan ben je zijn persoonlijke assistent. Aangezien je geen keus hebt ga je op zoek naar een aantal dingen voor hem, maar hoe langer het duurt, hoe duidelijker het wordt dat er hier iets niet helemaal klopt…

Dus, jij hebt je belasting niet betaald…

De gameplay van Turnip Boy Commits Tax Evasion is nog het beste te beschrijven als een light Zelda. Jij bestuurt Turnip Boy van bovenaf in een pixelomgeving, bezoekt dungeons, lost puzzels op en ruimt vijanden uit de weg. Hoe langer de game duurt hoe meer voorwerpen je vindt om puzzels op te lossen, die daardoor natuurlijk steeds een beetje lastiger worden. Zo begin je met een gieter waar je planten mee water geeft (die dan veranderen in bijvoorbeeld een bom of een meloen), krijg je daarna een zwaard om vijanden mee lastig te vallen en zo verder, tot je op een gegeven moment zelfs een heuse portal gun in handen hebt. De rest van de game volgt ongeveer dezelfde formule. Burgemeester Ui vraagt je om een bepaald voorwerp te halen. Jij gaat naar een bepaald gebied, waar puzzels in je weg staan. Vaak is er een kleine dungeon waar je een nieuw wapen krijgt, waarmee je de baas van die dungeon kunt verslaan. Je verslaat de baas, neemt het voorwerp mee naar Burgemeester Ui, die je vervolgens een nieuw voorwerp geeft om te zoeken, in een nieuw gebied dat nu open is omdat je een nieuw wapen hebt. Ondertussen maak je kennis met de vele andere groenten die deze wereld rijk is en je soms sidequests geven. Hier krijg je nieuwe documenten van (die je vaak meteen verscheurd) en af en toe een leuk hoedje die je aan Turnip Boy kunt geven.

Moeilijk is het niet

En als je nu denkt “Goh, dat klinkt wel erg simpel” dan heb je gelijk. Het is een simpele game. Niet per se slecht, maar gewoon makkelijk. Zo vertelt burgemeester Ui je precies waar je moet wezen en het duurt ook niet lang voordat hij wel erg duidelijk laat weten met snode plannen bezig te zijn. Maar ook de gameplay zelf is niet moeilijk te noemen. Puzzels zijn vaak in één oogopslag wel op te lossen en vijanden hebben niet meer dan één of twee hits nodig om dood te gaan. Jammer is alleen wel dat ook de eindbazen van dungeons hier onder vallen. Deze hebben namelijk zo’n overduidelijk aanvalspatroon (steeds dezelfde aanvallen in dezelfde volgorde) dat het nauwelijks een uitdaging is. Jammer, want hoewel er leuke ideeën inzitten wordt het allemaal zo simpel gebruikt dat het “game” gedeelte van de game bijna overbodig wordt. Zelfs de geheimen die de game bevat worden je praktisch aangewezen op het moment dat je de game hebt uitgespeeld. Het is bijna alsof ze bang zijn dat je iets mist!

Een grappige pixelgame

De game gebruikt verder een pixelachtige stijl die prima werkt. Het ziet er allemaal vrolijk en schattig uit, en wanneer je met personages praat hebben ze hun eigen art. Vooral Turnip Boy is daarbij goed gedaan, want alhoewel hij op een schattige knolraap lijkt ziet zijn portret eruit alsof hij op het punt staat om te flippen (maar wat wil je, als je je huis uitgezet bent). De dialogen zijn daarnaast ook goed gedaan. Het is sowieso een grappige game, al is het wel echt een product van zijn tijd. Veel van de grappen en grollen staan prima op zichzelf, maar ook de populaire memes ontbreken niet. Zo kom je bijvoorbeeld een erg serieuze kers tegen die alleen maar “Rerorerorero” zegt en een (copy)pasta die meteen begint te schelden, want hoe heb je mij genoeme? Ik zal je laten weten dat ik de beste van mijn klas was in het pastaleger… et cetera. De muziek verdient daarnaast een speciale vermelding, deze klinkt heerlijk. Elk gebied heeft zijn deuntje, en het past perfect bij de sfeer die deze game probeert uit te stralen. Beetje retro.

B=A?!?

De enige echte fout die Turnip Boy commits Tax Evasion heeft zijn zijn controls. De functie van de A en B zijn namelijk omgedraaid. Terwijl praktisch elke game op de Switch het schema aanhoudt dat “A” selecteren en “B” annuleren betekent besloot Turnip Boy dit anders te doen. Dit is het enige wat de game af en toe nog moeilijk maakt, omdat mijn muscle memory er moeite mee heeft om dit na 4 jaar (en wellicht veel meer, A selecteren en B annuleren is toch al zo sinds de game boy tijd!) af te moeten leren. En dit is niet aan te passen! Ook heeft de game af en toe last van frame drops, en loopt het geheel niet helemaal soepel. Dit zou misschien niet zo vreemd zijn met een wat zwaardere game, maar de game is een pixelgame met zeer weinig particles of andere heftige effecten. Dus waar heeft het zoveel moeite mee?

Conclusie

Uiteindelijk is er eigenlijk niet zoveel over te zeggen. Het is een grappige game die doet wat het moet doen, een hele simpele manier. De eindbazen, de puzzels, eigenlijk alles valt gewoon een beetje in de “niet goed, maar ook niet slecht” categorie. Vrijwel niets in de game is echt moeilijk te noemen, en na twee avonden heb je de game wel zo’n beetje uitgespeeld. Dat is inclusief de geheimen en het “extra” einde. Is dat erg? Niet echt. Het is vermakelijk genoeg, de muziek klinkt lekker en de dialogen brengen een glimlach naar mijn gezicht. De game heeft wellicht meer potentie dan het laat zien, maar het is grappig genoeg voor de €14,99 euro die het vraagt. Een aanrader voor iedereen die zin heeft in een relaxte en grappige indie game.

+ Grappige, leuke game met goede sfeer

+ Goede muziek

– Game is erg simpel

– Control schema druist tegen elke andere Switch game in

DN-score: 7,3