Home Reviews Xenoblade Chronicles 2

[REVIEW] Xenoblade Chronicles 2

Veel Switch-bezitters keken de afgelopen maanden uit naar de release van Xenoblade Chronicles 2. Nu is de game eindelijk verkrijgbaar. Is het spel net zo geweldig als we hadden gehoopt? Randy en Jordy hebben de game uitgebreid voor je getest.

Het eerste deel van Xenoblade Chronicles verscheen aan het einde van het Wii-tijdperk. Doordat de console op dat moment bij veel gamers al stof liep te happen, hebben veel mensen het spel moeten missen. Eigenlijk kan hetzelfde gezegd worden over Xenoblade Chronicles X. Dit spel verscheen op de Wii U, maar deze console werd zo weinig verkocht dat ook nu een grote groep het spel heeft gemist. Gelukkig is dat bij Xenoblade Chronicles 2 niet het geval aangezien deze op de Nintendo Switch is verschenen, welke wel enorm populair is.

Een prachtig avontuur in een mooie fantasiewereld

Voor wie lichtelijk teleurgesteld was in Xenoblade Chronicles X hebben we goed nieuws. De game op de Wii U richtte zich namelijk veel meer op science fiction en het spel was veel minder verhaal gedreven dan zijn voorganger. Gelukkig gaat Xenoblade Chronicles 2 weer richting het origineel en dat betekent dat je een prachtig verhaal doorloopt in een geweldige fantasiewereld. De hoofdrolspeler in deze game is Rex, een jongen die reist op de rug van een Titan genaamd Gramps, die de legendarische Blade Pyra tegenkomt, ook wel de Aegis genoemd. Samen vertrekken ze op een epische reis om het beloofde land Elysium te vinden.

Zoals gezegd speelt het spel zich af in een grote fantasiewereld genaamd Alrest. Deze bestaat uit een groot gebied gevuld met enorme titanen waarop mensen en dieren leven. Eigenlijk speelt alles zich af in een wolkenzee waar de mensen wonen op de rug van enorme wezens. De mensheid kan niet voortbestaan zonder deze titanen. Denk hierbij aan een titaan die bijvoorbeeld onderwater leeft en een andere die vliegt. De menselijke bevolking leeft dan bijvoorbeeld op de rug of in de maag van een van de titanen. Sommige van deze mensen worden Drivers genoemd. Zij zijn geschikt om een Blade te laten ontwaken uit een Core Crystal. Een Blade is een levend wezen in een bepaalde vorm, die de Driver in staat stelt om te kunnen vechten met een wapen en Arts. Het spel kent daardoor enorm veel grote een prachtige omgevingen die perfect bij elkaar passen. In de wereld is meer dan genoeg te ontdekken. Deze is namelijk reusachtig en ook nog eens heel interactief.  Het verhaal neemt je, zoals dat bij een traditionele JRPG hoort, langs al deze gebieden met als doel de wereld te redden.

Een zeer goed vechtsysteem

Tijdens zijn reis ontmoet Rex verschillende vrienden, maar zij zijn niet de enige die op zoek zijn naar Elysium. Daar horen ook de nodige vijanden bij. Het is belangrijk om deze te verslaan om zo punten te verdienen en jezelf en je team beter te kunnen maken. Het vechtsysteem van Xenoblade Chronicles 2 is in de basis simpel en gebruiksvriendelijk maar tegelijkertijd ook enorm diepgaand. Wanneer je vijanden tegenkomt gaat het aanvallen vanzelf en is het aan jou om op het juiste moment de juiste aanvallen in te zetten. Er zijn drie Arts die je kunt kiezen per Blade en personage. Deze Arts kunnen bijvoorbeeld betekenen dat je extra schade doet aan de voorkant van een vijand of dat je een HP potion krijgt. Met het gebruiken van Arts laadt je langzaam een speciale aanval op. Deze speciale aanval heeft vier niveaus van intensiteit en kan je vijand veel schade aanbrengen. Ook kun je een chain-aanval inzetten. Tijdens zo’n Chain-aanval kun je met je hele team Blade Combo’s achter elkaar gebruiken.

Dit is natuurlijk slechts de basis want achter dit systeem zit ook weer een hele tactiek. Zo heb je in je team een Attacker, Tank en Healer en deze moet je op de juiste wijze inzetten. De personages dragen daarnaast ook verschillende accessoires die allemaal weer iets kunnen doen zoals je HP of strength verbeteren. Het spel begint gelukkig redelijk makkelijk en dus heb je alle tijd om het systeem goed te leren kennen.

Xenoblade Chronicles 2 kent al een flinke verhaallijn die je aardig wat uren zoet zal houden. Het spel barst echter ook van sidequests. In de gehele wereld zijn veel personages te vinden die ieder hun eigen problemen hebben. Die kun jij natuurlijk voor ze oplossen en dat zorgt voor verschillende leuke kleinere avontuurtjes. Ga je die allemaal doen dan ben je de komende tijd zeker wel zoet met het spel. Waar de sidequests in het origineel veelal niet meer voorstelden dan het verslaan van een bepaalde vijand, zijn ze nu uitgebreider en daardoor leuker om te blijven doen. Een goede verbetering dus! Wanneer je van gebied naar gebied reist wordt de richting waarin je heen moet aangegeven. Een klein minpunt hierin is wél dat de map niet echt geweldig genoemd kan worden. Dit merk je vooral als je ver moet reizen en je de map ver wilt uitzoomen. Zeker later in de game kan het soms pittig zijn een bepaalde locatie te bereiken, zelfs als je probeert de richting te volgen die het spel je wijst.

Grafisch prachtig, op TV…

Op audiovisueel gebied is er, wanneer je op je TV speelt, werkelijk niets te klagen over Xenoblade Chronicles 2. Het spel oogt prachtig, zowel tijdens de filmpjes die het verhaal aan elkaar praten als wanneer je door de enorme wereld heen loopt. Alles loopt dan erg soepel en er is enorm veel oog voor detail. De tussenfilmpjes zijn ook van erg hoge kwaliteit. Helaas is het een ander verhaal wanneer je in handheld mode speelt. De resolutie wordt aanzienlijk lager in het spel oogt dan gewoon niet mooi. Als de game in handheld modus speelt krijg je soms het gevoel dat je een 3DS game speelt. Uiteindelijk went dit wel, maar het verschil met de docked mode is toch wel erg groot. Voor spelers die de game vooral op hun televisie spelen, is het niet zo’n groot probleem. Voor diegene die de game wél graag onderweg spelen is het wel een minpunt.

Het geluid in de game is dik in orde. Je kunt in de game kiezen tussen Engelse of Japanse stemmen in spel. Het zal per persoon verschillen welke van de twee de voorkeur heeft. De Engelse stemmen hebben veel diversiteit aan accenten. Zo hoor je bijvoorbeeld Schotse, Engelse en Amerikaanse accenten. De filmpjes zijn dusdanig mooi gemaakt dat het net lijkt alsof je een anime serie aan het kijken bent. Zeker als je voor de Japanse voice acting kiest, zal dit het geval zijn. De game kent een indrukwekkende soundtrack. De muziek past bovendien continue bij de situatie en zorgt ervoor dat het spel op audiovisueel gebied werkelijk fantastisch is.

Conclusie

Xenoblade Chronicles 2 is al met al een geweldig avontuur geworden. De enorme wereld, zeer boeiende verhaallijn en de manier hoe alles is gepresenteerd maakt het spel een genot om te spelen. Tel daarbij een toegankelijk maar zeer goed en diepgaand systeem op en je hebt een JRPG van hoge kwaliteit. Het is jammer dat het spel er in handheld mode niet mooi uitziet. Omdat de graphics dan dusdanig slechter worden kan dit dan ook niet door de vingers worden gezien. Dit neemt niet weg dat elke fan van het genre deze game gespeeld moet hebben. Heb je nog nooit een JRPG gespeeld? Dan is dit je kans!

+ Prachtig verhaal in een mooie wereld
+ Goed vechtsysteem
+ Enorm veel content
+ Audiovisueel erg mooi…

– …maar niet in handheld mode
– De map had beter gekund

Eindcijfer: 8,8

16 REACTIES

  1. Ik vind het zelf een leuk, maar slordig spel. Te veel gevechten die te lang duren, veel saaie dialoog naast de storyline, onduidelijke quests, ongelooflijk slechte marker, veel farmen van items, Engels stemmen zijn soms wat kil, soms hele lage resolutie textures.

    Het is ook zeker niet slecht, leuk verhaal, complex maar goed uitgelegd levelsysteem. Gewoon een beetje slordig, maar wel erg lang. Dit zal hier deels een verklaring voor zijn, maar mag niet de hele verklaring zijn.

  2. Ik vermaak me prima met deze game. Ben het eens met de review. Ik speel voornamelijk op de tv, totdat de switch van m’n vriendin stroom nodig heeft, dan ruilen we even om.
    Handheld mode is inderdaad heel er pixelig maar ik stoor me er niet aan.
    Dat de marker slecht is vond ik in het begin ook een minpunt maar achteraf nodigt dit heel erg uit om op onderzoek te gaan en ik vind dit de game alleen maar leuker maken. Een stiekem plus puntje dus.

  3. Heb zelf nu een uur of 20 in de game zitten en de review (mooi spoiler vrij trouwens) kan ik me grotendeels wel in vinden.
    Ja de map/waar je naartoe moet is niet altijd even goed weergegeven, maar dat is ook omdat we tegenwoordig gewent zijn met bijna het blind volgen van pijlen.
    Zelf op avontuur gaan en hints verzamelen is een beetje wat dit spel probeert, alleen ontbreekt de motivatie (heb het hier vooral over de sidequests) om daar echt tijd en moeite in te stoppen.

    Ik ben begonnen met de Japanse stemmen, na een paar uur overgestapt op de Engelse (om de dialogen na de gevechten te kunnen volgen omdat die niet ondertiteld zijn). Maar man wat vond ik die totaal niet passen, zeker toen ik merkte dat de lipsync niet helemaal geweldig was maar weer snel naar Japans gezet.

    Deel 1 was het beste spel op de Wii voor mij. Dit spel heeft mij nog niet helemaal te weten overtuigen wat voornamelijk komt door de volgende punten:
    Verhaal, tot nu toe redelijk vaag, soms kinderachtig of niet logisch. Ik verwacht wel dat hier nog heel veel in gaat veranderen. Maar in de eerste 20uur wordt je redelijk overladen met cliché acties en door zeer beperkte keuze mogelijkheden heb je het maar te volgen…

    Visueel is het niet top, maar dat mag je van dit soort games niet verwachten. Wat dat betreft ziet het er gewoon goed uit (handheld mode nog niet gedaan, maar dat is dus ook niet aan te raden heb ik begrepen). Maar waar ik me wel aan stoor en jammer vind, is de framerate die regelmatig inzakt. Nu is het wel een semi-turn-based game dus het zit niet in de weg, maar is wel sterk merkbaar, zeker in grote open ruimtes.

    En wel leuk dat er grote open werelden zijn, maar is me al regelmatig voorgekomen dat er opeens een groep vijanden joined die een gevecht dan verlengen of vaak onmogelijk maken (omdat ze veel hoger level zijn).

    De game is ook al 1 keer gecrashed bij mij en aangezien ie geen autosave gebruikt is het aan te raden om regelmatig te saven (zeker als je Switch veel in slaapmode zet en later verder gaat).

    Het laatste punt waar ik mijn vraagtekens bij de keuze zet en niet meteen heel storend is, maar wel iets waar je constant geconfronteerd mee wordt (en ik verwacht niet dat er later in de game een verklaring oid voor wordt gegeven) en dat is de ‘lichaamsbouw’ van je blade.
    Ik vraag me dan soms af hoe dit door het art-team als beste optie naar voren is gekomen.

    tl;dr
    Hoge verwachtingen voor deze game door het eerste deel, maar eerste 20uur weten niet te overtuigen door de simpelheid van het verhaal en de personages en tegenvallende prestaties van de console.