Kan deze titel de reputatie van de Ys-serie hoog houden?
De Switch-bibliotheek bevat onderhand al aardig wat JRPG’s. De nieuwste aanwinst is Ys VIII: Lacrimosa of Dana. De serie bestaat al ontzettend lang en heeft veel succes gehad, maar is deze titel je tijd waard of is het gewoon een standaard JRPG waar je vier kristallen moet vinden en zo de eindbaas met vijf verschillende vormen moet verslaan met de kracht van vriendschap? Als we de Ys-serie moeten geloven is dit zeker niet het geval, maar kan het achtste deze reputatie behouden?
Verhaal
Ys VIII: Lacrimosa of Dana volgt een jongen genaamd Adol en begint op een schip genaamd de “The Lombardia”. Dit schip is onderweg van Xandria naar het continent Eresia. Adol en zijn vriend Dogi behoren tot de crew en helpen kapitein Barbaros met klusjes rond het schip. Op een avond vertelt kapitein Barbaros over een vervloekt eiland genaamd “The Isle of Seiren”. Alle schepen die ook maar in de buurt kwamen van het eiland raakten vermist en werd nooit meer iets van gehoord. Even later, op het openingsdiner dat wordt georganiseerd op de Lombardia, wordt het schip aangevallen door een onbekend wezen. De passagiers vechten terug, maar dit is tevergeefs als het schip met een paar flinke slagen helemaal aan gort slaat.
Even later stroomt Adol aan op een onbekend eiland waar hij al snel een paar andere passagiers van de Lombardia vindt. Samen met de gestrande passagiers zoek je naar andere overlevenden van de Lombardia en bouwt samen met hen een tijdelijke basis. Het is nu aan jou de taak om de mysteries van dit eiland te ontrafelen, overlevenden te redden en de basis geleidelijk uit te breiden, met als einddoel samen met alle overlevenden het eiland ontvluchten.
Huh? Geen vier kristallen dit keer?
Toen ik begon met spelen merkte ik al snel dat dit niet zomaar een RPG was. Het begin van het verhaal begon al heel snel anders dan wat ik gewend was van een typische RPG. Geen moeder die je succes wenst op je lange reis door het land, geen kristallen die opeens gestolen werden door een kwaad en ga zo maar door met de grote hoeveelheid cliché’s van dit genre.
Ys VIII: Lacrimosa of Dana’s verhaal voelt verfrissend en is zeker origineel op meerdere punten. Zo word je op een onbewoond eiland gegooid samen met andere karakters en moet je vervolgens dit eiland helemaal zelf gaan ontdekken. De speurneus uithangen in een RPG leid je altijd naar diverse beloningen, maar bij Lacrimosa voelde dit anders en kreeg je meer voldoening door je bevindingen. Het vinden van nieuwe karakters, het ontdekken van prachtige nieuwe regio’s en zo veel meer is wat het voor mij geen straf maakte om alle hoekjes van het eiland uit te pluizen.
De karakters waarmee je dit avontuur beleefd worden redelijk uitgebreid uitgewerkt door middel van sidequests die je voor ze doet of door ze gewoon in de stad aan te spreken. Dit zorgde voor enorm veel diepgang en gaf een geweldige atmosfeer aan het spel.
Gameplay
Van random-encounters is in dit spel geen sprake en de overworld is misschien niet wat je gewend bent. Lacrimosa maakt namelijk gebruik van een hack-and-slash battle systeem waarbij je met behulp van verschillende vaardigheden en simpele aanvallen monsters en bazen verslaat. Ook word je beloont als je op tijd een aanval afkaatst of ontwijkt. Vergelijkbaar met de “Witch Time” uit de Bayonetta-games beweegt je omgeving dan even in slow motion en kun je veel schade aanrichten. Gepaard met snelle ladingschermen en vloeiende combat zorgde dit voor een geweldige ervaring waarbij ik het uiteindelijk moeilijk vond om mijn Switch neer te leggen.
Aan functies is in Lacrimosa geen gebrek; zo kun je vissen, koken, moet je de stad beschermen tegen groepen monsters in bloedstollende raid-battles en voegt elk personage iets unieks toe aan het dorp. Zoals een smid, een kleermaker, een dokter, een handelaar en ga zo maar door. Ik bleef me maar verbazen over de hoeveelheid nieuwe functies die ik keer op keer aangeboden kreeg. Dit zorgde ervoor dat uiteindelijk het spel echt heel groot werd, waarbij je vervelen gewoon geen optie was.
Turn up the music!
Met de muziek en het stemacteerwerk zit je in deze game heel goed. Elk karakter heeft een geweldige stemacteur die de persoonlijkheid van een personage echt laat stralen en je de emoties duidelijk laat voelen.
Ook is de muziek echt geweldig en sluit het goed aan bij de omgeving waar in je zit. Zo hoor je een warm rustgevend liedje in je stadje wat een veilig gevoel uitstraalt, terwijl de muziek in een gevaarlijke situatie drastisch verandert naar een deuntje met een hoog tempo. Het maakt niet uit waar je je bevindt in de wereld van Lacrimosa, er draait altijd passende muziek op de achtergrond.
TEN’S, TENS ACROSS THE BOARD!….. of toch niet?
Het verhaal is meeslepend, de personageontwikkeling pakt erg goed uit en het gevechtssysteem voelt geweldig aan. Dus waarom geef ik deze game gewoon geen 10? Het spel heeft helaas wel enkele tekortkomingen. Zo kunnen de animaties van de personages soms een beetje stijf overkomen en zijn de textures in de overworld soms korrelig. Over het algemeen zijn de graphics zeker niet slecht, maar je merkt wel dat het spel een PS Vita port is.
Wat ik wel echt geweldig vond waren de geanimeerde filmpjes, die soms getekend waren alsof het direct uit een anime kwam. Dit voegde veel toe aan het visuele-aspect van het spel en bracht de emoties en het verhaal op een goede manier naar voren.
Over het algemeen was de gameplay heel vloeiend en had ik bijna geen last van dalingen in beelden per seconde, alleen op enkele momenten was het wel duidelijk merkbaar. Helaas is dit een gevolg van slechte optimalisatie van de Switch-versie.
Conclusie
Ys VIII: Lacrimosa of DANA is een must-have JRPG voor je switch, geniet van een geweldig verhaal vol met plottwists, een prachtig eiland vol geheimen en een vloeiend battle-systeem. Gepaard met de mooie achtergrond muziek en een grote cast van karakters maakt dit Lacrimosa een perfecte formule voor een RPG en een must-have voor je Switch.
+ Prachtig origineel verhaal
+ Groot aanbod van functies
+ Een vermakelijk gevechtssysteem
+ Stemacteerwerk en muziek zijn een genot om naar te luisteren
+ Omgeving is prachtig
– Korreligheid in overworld
– Animaties voelen soms een beetje stijf aan.
Cijfer : 9
Zit nog te twijfelen of ik deze game wil kopen. Ik wacht waarschijnlijk op een aanbieding.
Nog wel even een vraagje: Hoe draait de game in handheld mode? Blijft de framerate een beetje constant en dropt de resolutie niet te veel? (vooral later in de game waar het aantal vijanden op je scherm waarschijnlijk groter is)
Heyhey Red! Lacrimosa doet het supergoed in handheld mode. Ik had er geen enkele problemen mee naast de genoemde problemen in de review. Ik zou deze rpg zeker aanraden als je nog aan het twijfellen bent. Want je kunt echt heeel veel uurtjes uit deze gem halen 🙂
ik twijfel ook maar de meeste vinden em goed
Ik zag deze voorbij komen in de E-shop wat me wel interessant leek (altijd nog wat oudere delen uit de serie op mn whishlist staan).
Zal eens wat filmpjes gaan bekijken voor gameplay beelden, maar door deze review heeft het wel mn interesse vergroot.
Zoek sowieso nog een nieuwe game voor op de Switch, en deze game zal dan de voorkeur krijgen boven Mario Tennis voornamelijk omdat ik toch in eerste instantie iets single-player-achtigs zoek.
Persoonlijk had ik eerst niet veel gedacht bij Lacrimosa. Maar ik werd echt verrast omdat het gewoon een super goede rpg is. Je kunt er veeeeeel uren uithalen en elk hoofdstuk lijkt er weer iets heel nieuws te worden toegevoegd aan het spel. Dus dat maakt het soms moeilijk om de Switch neer te leggen 😂
Goede review het spel is erg aan te raden 😁
Dankjewel! En ja toch 😀 Lacrimosa is awesome !
Dit leek me al een hele leuke game, en deze review maakt me alleen maar meer enthousiaster. Ga hem eens op mijn verlanglijstje zetten.
Zeker doen!
Wanneer komt de rest van de conclusie erbij te staan? 🙂
Fixed. Raar want hij stond de vorige keer wel goed o.o
Is blijkbaar iets van 15GB voor degene die hem digitaal willen halen.
Wordt daarom (en een prijsverschil van €15) de reden dat ik hem fysiek ga halen.
Na deze game te hebben uitgespeeld wil ik er nog wel iets over kwijt (wellicht dat het andere helpt).
Om te beginnen was ik een 35 uur kwijt om de true ending te halen (want er zijn dus 2 eindes mogelijk, waar ik de eerste in 30uur gehaald had, maar die voelde niet goed).
Je hebt overigs 200 reputatie nodig voor de true ending voor diegene die zover zijn.
De eerste 15 uur was niet echt interessant voor mij, het spel komt ook langzaam op gang wat het verhaal betreft dan. Pas tegen het einde aan ging het verhaal een heel andere kant op waardoor ik ook gemotiveerd werd om langer te spelen, wat eerst vooral in sessies van 20-30min was.
Los dat het verhaal niet snel op gang komt is het grootste minpunt het gevechtssysteem.
Dit is wel heel soepel en vloeiend (framerate is dik in orde ook al zijn er veel vijanden in beeld, ook in handheld-mode), maar nooit had ik echt het gevoel van controle.
Zo leer je steeds nieuwe abilities, waar je er 4 van kan gebruiken in gevechten, maar welke nu sterker/beter waren is mij nooit echt duidelijk geworden.
Dit komt voornamelijk dat de game wacht tot je actie animatie is afgelopen voor je iets anders kan doen. Zo kan een fancy move die veel SP kost (zeg maar je mana) veel damage doen en heel lang duren maar of die ook beter is dan een snellere move die minder dmg doet??
Nu is dit maar bijzaak, maar het speelt wel een belangrijke rol bij de grootste hinder van deze game: de dodge/counter activatie.
Als je op het juiste moment wegrolt of aanvalt ben je tijdelijk onkwetsbaar en doe je meer damage enzo. Dit helpt enorm om vooral de grotere vijanden te verslaan, probleem is dus dat als je in een gevechtsanimatie zit je niet kan ontwijken.
Hierdoor wordt je steeds onnodig geraakt en omdat er geen heal spreuken ofzo zijn, zijn bepaalde type gevechten heel irritant.
Ook het ‘proberen’ juist te timen van een dodge of counter is vaak ‘vreemd’. Het is lastig in te schatten wat de hitbox van een vijand is waardoor je heel vaak te vroeg of te laat ontwijkt.
Op een gegeven moment ging ik gewoon bepaalde typen vijanden ontwijken omdat ze irritant waren.
Al met al is dit wel een goed werkende jrpg (verwacht dus ook heel veel dialoog) die ik wel kan aanraden doordat het verhaal uiteindelijk toch boeiend en de moeite waard werd.
Jammer van de niet optimaal werkende dodge move.