[Review] Advance Wars 1+2: Re-Boot Camp – IJzersterke gameplay

Advance Wars 1+2: Re-Boot Camp heeft een lange weg afgelegd. Oorspronkelijk zou de game al in december 2021 verschijnen, maar werd toen naar lente 2022 uitgesteld. Wegens de oorlog in Oekraïne zag Nintendo zich opnieuw genoodzaakt de game uit te stellen. Nu een jaar later is de game op 21 april 2023 verschenen voor de Nintendo Switch. Advance Wars 1+2: Re-Boot Camp is een trouwe remake van Advance Wars en Advance Wars 2: Black Hole Rising voor de Game Boy Advance. Zijn deze klassiekers het nog steeds waard om te spelen of kan je beter een andere strategiegame pakken? Je leest het in onze review.

De gameplay in de hoofdrol

Voor mij is Advance Wars 1+2: Re-Boot Camp de eerste kennismaking met deze serie. Ik kan gelijk verklappen dat de gameplay mij zeker niet is tegengevallen; eerder is de gameplay het sterkste punt van deze game. Wanneer je de Campagne voor het eerst opstart heb je de keuze om met deel 1 te beginnen of na een waarschuwing voor spoilers met deel 2. Vanzelfsprekend is het natuurlijk het beste om de games op volgorde te spelen. De eerste game begint al goed met een korte inleiding in de vorm van trainingsmissies. Zo leer je al snel de fijne kneepjes van het vak. Het doel van de meeste missies is om of de vijandelijke basis te veroveren of alle vijandelijke troepen uit te schakelen.

Oorlogvoeren is niet zo simpel als dat het lijkt. Je hebt namelijk verschillende troepen en die hebben zo weer hun sterke en zwakke kanten. De infanterie is zwak tegen tanks en andere gemobiliseerde troepen, maar is uitstekend om steden te veroveren. Daarnaast heb je nog gevechtshelikopters, verkenningsvoertuigen en ga zo maar door. Er zijn meer dan genoeg verschillende soorten om de gameplay interessant te maken. Zelfs zo veel dat ik in het begin niet wist wat ik met het grootste deel aan moest. Want ja, wat waren nou de verschillen tussen die troepen en waarom zou ik ook alweer steden veroveren.

Commandanten en terrein

Naast troepen heb je ook te maken met verschillende commandanten. Deze commandanten hebben zo hun eigen kracht die je kan helpen in de strijd. Zo heelt Andy bijvoorbeeld je troepen deels en verhoogt hij de aanvalskracht. Dat kan op penibele momenten net voor dat zetje zorgen dat je nodig hebt om als overwinnaar uit de bus te komen. Tevens kan het handig zijn om te leren hoe jouw tegenstander zijn kracht kan activeren en gebruiken. Door daar rekening mee te houden en dus nog tactischer te werk te gaan, kan je voorkomen dat de tegenstander je dwars gaat zitten.

Niet elke tegel in het grid is hetzelfde. Zo heb je vlaktes, bergen, bossen, water en weersomstandigheden, of wat te denken van nevel. De terreinen hebben allemaal invloed op hoe sterk een bepaalde troep is tegen een ander. De bossen zorgen vanzelfsprekend voor bescherming, omdat je erin kan schuilen. Daarnaast kunnen niet alle troepen zich even gemakkelijk verplaatsen op bepaalde terreinen waardoor er nog een extra laag diepgang is. De nevel is iets aparts. Het zorgt ervoor dat een deel van het grid in nevel gehuld is en je de vijand niet kan zien. Het is dan echt goed uitkijken dat je niet een verkeerde zet doet.

Leren doe je door te proberen

Het spel leer je te spelen door het te doen en falen is totaal niet erg. Je leert juist van de mislukte gevechten hoe je het beste een situatie kan benaderen. Elke missie heeft wel een beoogde strategie, maar soms krijg je dat pas door als je ziet hoe de vijand het aanpakt. Wel had ik soms dat ik relatief ver was in een gevecht en dan opeens doorhad dat ik in het begin een cruciale fout had gemaakt. Heel jammer, maar het is dan makkelijker om het gevecht opnieuw te beginnen en te leren van de fout. Natuurlijk kan je een beurt terugdraaien, maar dat is echt niet altijd voldoende en soms is het gewoon leuker om te zien waar het schip strandt.

Daarnaast heb je de Strategieruimte om gevechten opnieuw en opnieuw te doen om je scores te verbeteren. Dit is wel een modus die ik vaker ga gebruiken als ik echt alles heb gezien in de Campagne. Ook lokale multiplayer gaat een mooie toevoeging zijn. In de modus Conflict kan je met tot vier spelers op één systeem strijden.

Online multiplayer

Juist bij een strategiegame als Advance Wars vind ik online multiplayer een groot voordeel. Het online spelen tegen willekeurige mensen zorgt voor meer uitdaging na het uitspelen van de games. Echter bleef ik met een kater achter toen ik erachter kwam dat je alleen met vrienden online kan spelen. Een gemiste kans wat mij betreft, want een ranking waardoor je tegen spelers met een vergelijkbaar niveau speelt had geweldig geweest. Op die manier zouden spelers vaker terugkeren naar de game en blijft het spel plezierig om te spelen. Daarnaast heeft niet iedereen vrienden op hun Switch die deze game spelen. Dan zijn gelijk de online mogelijkheden amper nuttig.

Zelf had ik het geluk om het spel met een vriend online te testen. Het proces om een potje te starten lijkt in eerste instantie omslachtig, omdat je een specifieke vriend moet kiezen en regels moet bepalen voor je een uitnodiging kan versturen. Maar toen eenmaal die vriend de uitnodiging accepteerde werd het mij gelijk duidelijk dat dit wel een ideale manier is om snel samen in een potje te komen. Tijdens het potje, dat bijna een uur duurde, heb ik geen framerate-problemen opgemerkt. Alles ging soepel en het was mooi om te zien hoe die vriend nadacht over zijn zetten. Je ziet namelijk precies wat diegene probeert en waar die naar kijkt. Het gaf een mooi inkijkje in zijn strategie, iets wat je tegen de computer veel minder hebt.

Speelgoedsoldaatjes

De uitstraling van Advance Wars geeft mij het gevoel van een bordspel. De kartonnen randen en de vrolijke kleuren dragen bij aan dat gevoel. Het kon mij alleen niet geheel bekoren. Daarnaast doen de troepen mij meer denken aan plastic speelgoedsoldaatjes, en dan in het specifiek die uit de film Toy Story. Natuurlijk lijken ze er niet precies op, maar het gevoel van speelgoed blijft wel hangen. Dat in combinatie met de best wel serieuze ondertoon, het oorlogvoeren, vond ik in het begin lastig verenigbaar.

Toen ik verder kwam in de game, ben ik de artstijl wel meer gaan waarderen, maar echt mooi vind ik het niet. Absoluut een persoonlijk iets, maar wel een reden waardoor het lastiger was om helemaal in de game te komen. Als de gameplay niet zo sterk was geweest, dan weet ik niet of ik deze game verder zou willen spelen. Gelukkig is de gameplay ijzersterk en ben ik toch verder gegaan met de game, want het is het zeker waard om gespeeld te worden, al is het alleen al vanwege de gameplay.

Amper verhaal

Van de animaties van de commandanten ben ik daarentegen groot fan. Elke commandant voelt uniek en gedurende mijn playthrough bleef ik de animaties van de krachten leuk vinden om te zien. Dat werd voor mij op geen enkel moment saai. Daarbij is dan een deel van de tekst en sommige kreten ingesproken, wat net voor dat tikje extra aan beleving zorgt. Voor een volgende keer zou ik wel graag zien dat alles is ingesproken. Puur omdat dat voor mij voor nog wat meer beleving zorgt.

Het verhaal is zo goed als niet bestaand zijn. Erg is dat niet voor deze game, maar het is wel fijn dat er tijdens en tussen de gevechten wat interactie is tussen de personages. Daardoor blijft het leuk om verder te blijven spelen. Ook geeft het je een soort motivatie waarom je de gevechten moet winnen. Al met al is het net voldoende verhaal om deze strategiegames niet alleen om de gameplay te laten draaien.

Conclusie

Advance Wars 1+2: Re-Boot Camp is een goede remake van de oude games. Wel draait het vooral om de gameplay, die ijzersterk is, want het verhaal is haast niet-bestaand. De gameplay heeft voldoende diepgang en zet je aan het denken. Helaas is de online multiplayer niet met willekeurige mensen mogelijk, maar alleen met vrienden. Of de artstijl echt mooi is valt over te twisten, persoonlijk ben ik er geen fan van. Al met al biedt Advance Wars 1+2: Re-Boot Camp een mooi pakket aan voor de turn based strategie-fans en is het het zeker waard om het vanwege de sterke gameplay te spelen.

DN-score: 7,7