We hebben nog zoveel te vertellen over de reis naar gamescom. Mandragora hoorde daar zeker bij. Een prachtige sidescroller vol ontdekkingen en mysteries in een vervallen wereld. Kunnen wij als mensen een vuist maken tegen de monsters die overal verschijnen?
Niet te snel doorspoelen
De demo die we mochten spelen op gamescom speelde zich af aan het begin van de game. Desondanks heb ik toch aardig wat van verschillende werelden kunnen zien uit Mandragora. Vooral, omdat de ontwikkelaar zo aardig was om mij af en toe de juiste kant op te wijzen. Het is namelijk een erg verhalende game, met name in het begin. Mandragora speelt zich af in de wereld Faelduum waar vrijwel alles is overgenomen door monsters. Mensen zijn bang en verschuilen zich achter grote muren. Aan ons om het avontuur aan te gaan en de wereld te ontdekken waar de natuur de baas is.
Om wat vaart te maken spoelde ik het verhaal soms sneller door dan eigenlijk de bedoeling was. Het leverde mij later in de game wat problemen op. Juist de verhaallijn is belangrijk om te volgen, bleek wel. Helemaal toen er ook nog verschillende opties waren om uit te kiezen. Ik merkte gelukkig wel dat ‘onwenselijke’ antwoorden nergens op uit liepen. Uiteindelijk werd je toch wel een beetje een bepaalde kant op geduwd. Ik ben benieuwd of dat later in de game ook zo blijft. Het stemmenwerk en de muziek zijn trouwens nog een extra grote reden om niet door te spoelen. Niet alleen in de introductie, maar door de hele demo klonk er hele mooie orkestrale muziek en waren de stemmen erg goed. Na het rustige begin werd het tijd om eens wat monsters te verslaan, die waren er namelijk genoeg!
Lekker vechten zoals we gewend zijn
Het vechten moest alleen eerst nog even op zich laten wachten. Zonder geen wapen of schild is er namelijk geen beginnen aan. Door wat klusjes te doen in de stad verdiende je geld om spullen te kopen. Het waren niet al te ingewikkelde opdrachten gelukkig. Vaak was het iets bezorgen van de ene naar de andere plek. Het leverde in ieder geval geld op om mijn eerste wapen te bemachtigen. In Mandragora kun je kiezen uit zes verschillende soorten vechters, waaronder een magiër, een langeafstandsvechter en iemand die goed was in close combat. Ik kies zelf vrijwel altijd voor iemand die lekker dicht op de vijanden zit, close combat dus. Mijn eerste gevechten verliepen goed, al duurde het wel even voordat ik de juist techniek onder de knie had. Vooral het pareren van aanvallen was best pittig. De ontwikkelaar vertelde dat er juist voor is gekozen om de gevechten, realistischer te laten voelen. Dat kon ik beamen, want het was zeker geen simpele hack-and-slash-game. We kwamen er nu niet aan toe, maar er is ook een uitgebreide skilltree aanwezig. Genoeg upgrademogelijkehden dus.
Mogelijk een echte indietopper
Al met al kan ik zeggen dat we deze game zeker in de gaten mogen houden. Het heeft alle ingrediënten voor een indietopper. Ik kan in ieder geval niet wachten om alle werelden te ontdekken en mijn wapens zo snel mogelijk een upgrade te geven. De muziek en cast doen hun werk uitstekend, in ieder geval in de demo die wij mochten spelen. Vooralsnog wilde de ontwikkelaar helaas niets kwijt over een specifieke release op de Nintendo Switch. Voorlopig zullen we het met een ‘release in 2024’ moeten doen.
Wil je zien wat we nog meer op gamescom 2024 hebben gespeeld? Klik dan hier.
