[Review] Agatha Christie – Murder on the Orient Express – Een goede hervertelling

Ontwikkelaar Microids zal wel gedacht hebben dat fans nooit genoeg krijgen van de fictieve Belgische detective Hercule Poirot. Slechts een paar maanden geleden verscheen nog Agatha Christie – Hercule Poirot: The London Case voor de Nintendo Switch. En nu is er de zoveelste bewerking van het wereldberoemde verhaal Murder on the Orient Express uitgebracht in de vorm van een game. Een verhaal dat elke fan wel kan dromen, zo vaak is dat verhaal al bewerkt tot een film of game. In Agatha Christie – Murder on the Orient Express neem je natuurlijk de rol aan van Poirot. Echter is er een kleine twist om dit verhaal naar de 21e eeuw te brengen. Of een hedendaagse Poirot geslaagd is? Dat lees je in onze review.

Het aloude verhaal?

Beginnend in het hotel in Istanbul krijgt Poirot een eerste zaak voor de kiezen. Een hotelgast is zijn ticket voor de trein kwijtgeraakt en Poirot moet zijn grijze cellen aan het werk zetten om de zaak op te lossen. Zoals je van een eerste zaak mag verwachten, ligt de oplossing nogal voor de hand en krijgt deze detective het ticket zo boven water. Vervolgens is het tijd om zich naar het station te haasten, omdat hij met spoed terug naar Engeland moet. Of er plek voor hem is op de Orient Express, is nog onduidelijk. Daar op het station treft hij een vol perron aan met allerlei mensen die dezelfde treinreis gaan maken. Het geluk is aan zijn kant, want er is een plekje voor hem en dus start de reis met de Orient Express. Een treinreis die geen van de passagiers ooit zal gaan vergeten.

Als boek, film, game…

Slechts een aantal jaar geleden kwam er nog een film uit over Murder on the Orient Express. Als een echte Poirot-fan betaamt heb ik die meerdere malen gezien, net als alle andere uitgaves van het verhaal, en zit die nog vers in mijn geheugen. Het leek me een perfecte voorbereiding op de hervertelling in gamevorm. Het maakte echter het spelen van de game tot een bijzondere ervaring. Aan de ene kant heb je veel herkenning van alle bekende elementen, aan de andere kant weet het je licht te verrassen door de toevoeging van een gloednieuw personage. Desondanks wist de game me te boeien en genoot ik van het ontdekken van overeenkomsten en verschillen.

Waar het oorspronkelijke verhaal zich afspeelt in de vorige eeuw, speelt de game zich af in 2023. Je leest het goed, Poirot bevindt zich in het tijdperk van de technologische snufjes en bezit zelfs een hypermodern mobieltje. Het zorgt voor een bijzondere clash tussen hoe je Poirot kent en hoe hij zich nu presenteert. Verrassend genoeg werkt het wel. Op geen enkel moment heb ik vraagtekens gezet bij deze ietwat aparte keuze. Het voelt allemaal vrij natuurlijk aan.

Dat komt enerzijds doordat ze het op een perfecte manier in het verhaal verwerkt hebben. Poirot gaat namelijk met de Orient Express tijdens het 140-jarig bestaan daarvan. De Orient Express ademt de sfeer van vroeger, waardoor je amper merkt dat het zich echt in het heden afspeelt. De oude locomotief met de typische coupés voor het restaurant, de slaapvertrekken en meer zijn in het verleden blijven steken. Anderzijds werkt het omdat Poirot nog steeds zijn eigenzinnige ik kan blijven. De clash die je zou verwachten met alle technologie blijft uit, omdat het nou eenmaal amper aanwezig is in de trein. Het komt daardoor nog steeds aan op zijn deductievermogen en de kracht van observatie.

Detectivewerk

Met zijn scherpe blik weet hij onmiddellijk waar iemand vandaan komt, hoe oud diegene is en welk beroep diegene uitoefent. Dat proces wordt telkens herhaald, waardoor de speler direct betrokken raakt bij de personages. Op eerste gezicht lijken ze niet zo heel interessant, maar deze korte overzichten zorgen ervoor dat je de broodnodige informatie voor het verhaal al spelenderwijs tot je krijgt.

Alles loopt als een trein tot er een moord plaatsvindt. Hoewel Poirot de ingewikkeldste moorden heeft op te lossen, is deze nog niet zo eenvoudig. De moordenaar kan nooit de trein hebben verlaten, maar wie van de passagiers het is? Daar heeft Poirot een hele kluif aan. Middels korte opdrachten probeert hij te deduceren wat er gebeurd is en hoe het heeft kunnen plaatsvinden. Zo moet je onder andere acties in de juiste volgorde zetten, contradicties ontdekken tijdens gesprekken en de juiste hints met elkaar combineren. Om het overzicht te bewaren wordt er in mindmaps bijgehouden wat je hebt ontdekt en wat de volgende aandachtspunten zijn. Op die wijze kan je nooit het overzicht verliezen.

Tussendoor komen er verscheidenen puzzels aan te pas om hints te vinden en de zaak op te lossen. Naar mijn mening zijn de puzzels vaak interessant en passend, maar enkele waren totaal misplaatst. Het oplossen van een simpele legpuzzel is niet perse de puzzel die je verwacht. Daartegenover staat de grote meerderheid van goede puzzels, die ook echt bijdragen aan het verhaal.

Een onverwachte verstekeling

Het kan niet anders dan dat Poirot de zaak weet op te lossen. Echter verschilt de weg ernaartoe in vergelijking met het boek. Op de trein bevindt zich een verstekeling: de privédetective Joanna Locke. Door middel van flashbacks ontdek je hoe ze op de Orient Express is beland. En nog belangrijker, je kruipt in haar huid tijdens die flashbacks om zo nieuwe delen van het verhaal te beleven. Het gevolg is dat je niet alleen op de Orient Express speelt, maar ook daarbuiten. Dat geeft net dat beetje variatie in omgeving en vernieuwing om ook de doorgewinterde fan te vermaken.

Maar daar blijft het niet bij. Wanneer Poirot de zaak lijkt te hebben opgelost, opent zich een onbekend pad. Het verhaal gaat verder dan waar het boek eindigt. Daardoor belandt Poirot in Venetië en zal hij nog verder op onderzoek moeten. Het geeft nogmaals een reden om deze game te spelen. Aan de andere kant is dit laatste stuk soms wat lastiger om te navigeren. Het verhaal is dan volledig lineair, maar in de extra hoofdstukken kost het beduidend meer moeite om de route te vinden dan in de rest van de game.

Voor de verzamelaars onder ons is er nog een kleine uitdaging te vinden. Verspreid door de game zijn er golden moustaches te vinden. Je kan er geen ene mallemoer mee, maar het is een leuk verzamelaarsitem.

Een prettige stijl

De game heeft een prettige stijl en deed me denken aan de sfeervolle ouderwetse films. Alhoewel de graphics niet van hoog niveau zijn, doet het geen afbreuk aan de game. Het enige puntje van kritiek is toch wel het uiterlijk van Poirot. David Suchet blijft voor mij dé Hercule Poirot met zijn korte, gezette lichaam en de perfecte snor. Echter lijkt Poirot daar in geen velden of wegen op. Hij is lang, slank en het accent past niet. Het duurde daarom een tijd voor ik aan dit vernieuwde beeld van Poirot kon wennen.

De voice-acting laat wat te wensen over. Voor het verhaal zelf is er niets op aan te merken, want ze klinken allemaal goed. De accenten daarentegen zijn zeer lastig herkenbaar. Bij het observeren moet je aan het accent kunnen horen waar iemand vandaan komt, maar zo makkelijk gaat dat echt niet. Ik tastte op dat vlak redelijk vaak in het duister, omdat ik het met geen mogelijkheid kon horen.

Conclusie

Agatha Christie – Murder on the Orient Express is absoluut de beste Poirot-game op de Nintendo Switch. Het mag dan een wereldberoemd verhaal zijn, maar door de hedendaagse setting, het toegevoegde personage en de extra hoofdstukken op het einde, is de game voor iedereen vermakelijk. Of je nou al een fan bent van de detective of niet, deze game kan ik aan iedereen die van een interessant mysterie houdt aanraden. De graphics, de accenten en sommige puzzels mogen dan wat minder zijn, maar dat doet niet af aan het verhaal. Kortom een goede hervertelling van Murder on the Orient Express.

DN-score: 7,8