In maart verscheen Assassin’s Creed Shadows voor de Xbox Series S|X, PlayStation 5 en pc. Toen heb ik hem al volledig doorgespeeld op de PS5, maar nu mocht ik hem dus ook reviewen op de Switch 2. Over het algemeen ben ik in elk geval erg tevreden met de game op de Switch 2 al is het zeker niet perfect. Maar dat een game als dit zo draait op een hybride console is een flinke prestatie.
Twee paden, één doel
In Shadows heb je twee protagonisten: Yasuke en Naoe. Beide personages worden aan het begin van het spel geïntroduceerd en er wordt meteen een contrast neergezet. Zo zie je Yasuke overgenomen worden door de bekende Oda Nobunaga en zie je Naoe in haar shinobi stad. Al snel gaat alles fout. Naoe verliest alles door Oda Nobunaga en een mysterieuze groep. Je raakt een belangrijke en geheimzinnige doos kwijt aan deze groep en gaat dus op pad om deze doos terug te vinden, maar ook om wraak te krijgen.
Al snel blijkt het dat de geheimzinnige groep bestaat uit extreem machtige Japanse figuren die als doel hebben de balans van de macht te veranderen. De zogenaamde Shinbakufu, de leider van deze groep, is de grootste vijand in het spel. Toch zul je ook meer van de Templars en assassins tegenkomen. Ook al is de game enkele decennia na het overlijden van de bekende Ezio Auditore da Firenze, je zal in deze game weinig mythologie tegenkomen in het hoofdspel. Niet alleen zijn de Isu geen groot onderwerp, ook hoef je geen Asgard praktijken zoals in Valhalla te verwachten.
Hoe dan ook brengt de verhaallijn je langs een lading diverse personages. Het is qua cast en wereld mogelijk één van de sterkste games in de franchise. De personages waar je echt mee in aanraking komt zijn divers en hebben allemaal eigen achtergronden, zeker de personages die jou ondersteunen in je doelen zijn goed uitgewerkt.
Een flink contrast tussen Yasuke en Naoe
Als je de trailers hebt gevolgd, komt dit niet als een verrassing; de twee personages waarmee je speelt verschillen enorm van elkaar qua speelstijl. Hoewel dit niet de eerste game is met twee hoofdpersonages, is het wel de eerste keer dat er zo’n enorm contrast is tussen de opties. Het past goed in de stijl van de game, omdat die ook vol contrast zit tussen de verschillende gebieden. Beide personages zijn ontzettend sterk opgezet. Toch ben ik meer bezig geweest met Naoe vanwege de klassieke sluip-gameplay, maar Yasuke is zeker geen slecht personage om mee te spelen. Hoe dan ook zijn er verplichtte momenten om met een specifiek personage te spelen. Gelukkig krijg je ook Mastery Points en uitrusting voor het personage waar je niet mee speelt.
Naoe brengt mijn favoriete assassin-gameplay in de franchise
Begrijp me niet verkeerd. Ik vond de gameplay van Origins, Odyssey en Valhalla erg goed, maar stuk voor stuk had ik niet het gevoel een Assassin’s Creed te spelen. Veel brute en harde slagen en weinig gesluip, met Naoe is dat gevoel weer terug. De game weet erg goed één van de bekendste zinnen, “We work in the dark to serve the light.”, in het spel te belichamen. Nu komt deze zin ook regelmatig terug in het spel, maar voor het eerst dat ik het echt merk in een game. Hoe dat komt, kom ik nog op terug.
Ook Naoe is officieel geen assassin. Ze is een shinobi en die hebben qua stijl erg veel weg van hoe assassins werken. Niet alleen qua wapens en vechtstijl, maar ook qua kleding. Stukje bij beetje kom je wel meer te weten over waarom dat is en de connectie van haar clan met de Kakushiba ikki. Naoe is in elk geval perfect om echt te sluipen. Ze is snel, behendig en werkt het beste als je sneaky bent. Je uitrusting is namelijk niet heel sterk en ook je kracht in combat is niet heel hoog. Je zult met haar een stuk meer moeite moeten doen in een daadwerkelijk zwaardgevechten.
Maar dat is ook niet erg. Het rondsluipen is juist wat ik perfect vind werken in het spel. Niet alleen de parkour werkt goed in het spel, maar er is zo goed nagedacht over de kleine details. Denk aan het uitzetten van lichtbronnen om het donkerder te maken. Het door Shoji (traditionele Japanse schuifdeuren) je wapens kunnen gebruiken en meer. Het is gedetailleerder dan ooit en ik ben erg blij met het resultaat.
Yasuke knalt overal doorheen
Je kunt met Yasuke natuurlijk nooit een assassin zijn. Niet alleen omdat die niet in de massa kan opgaan door zijn huidskleur, ook zijn formaat is opvallend. Daarom is hij gemaakt voor brute kracht. Yasuke is meer gemaakt voor speelstijl die overeenkomt met hoe de nieuwere generatie van Assassin’s Creed speelde. Zo kun je door deuren beuken, doe je veel schade en ben je zelf goed beschermd. Je rent daartegenover dan wel erg langzaam en je kunt slecht klimmen. Ook vanaf uitkijkpunten naar beneden springen zorgt voor problemen. Dat kun je een keertje doen, maar je stuitert dan wel uit de baal hooi. Het is dan ook geen sierlijke Leap of Faith.
Ook sluipen gaat lastiger, want je kunt je minder goed verbergen en maakt meer geluid, dus met Yasuke is het dan ook eigenlijk geen optie. Dat is ook niet erg. Het is alleen wel wennen dat als je steeds wisselt je speelstijl steeds zo anders is. Zeker door de vele opties van wapens die je hebt, kun je ook je speelstijl goed aanpassen. Een naginata speelt weer anders dan een katana en het verschil tussen de teppo en een boog is ook enorm.
Maak je ervaring eigen
Je kunt je speelstijl natuurlijk wat aanpassen door je outfits. Zo hebben bepaalde wapens verschillende bonussen zoals het vergiftigen van vijanden of het meer schade toebrengen aan armour of juist meer assassination-schade. Ook outfits kunnen je helpen met verschillende bonussen zoals het minder snel opvallen of specifieke aanvallen en specials verbeteren.
Daarnaast kun je met het spel verschillende skills vrijspelen. Niet alleen om te gebruiken met adrenaline in gevechten zoals in vorige games ook al kon, maar ook andere nuttige dingen zoals extra tools voor Naoe of de mogelijkheid om verschillende pijlen te gebruiken voor Yasuke. Beide personages hebben verschillende skill-trees die ieder een focus heeft op een specifiek gedeelte. Zo zijn er trees voor ieder wapentype, maar ook voor onderdelen als shinobi.
‘Quality-of-life’-verbeteringen
Wat ik zelf erg fijn vind in Shadows is dat de bewegingen van je personages veel fijner aanvoelen. Vooral het parkour van Naoe is een flinke stap omhoog. Wat ik ook erg fijn vind, is hoe het vinden van rations werkt in dit spel. Waar je eerst bosjes moest vinden om te healen met bessen, vullen nu alle ration punten, al je rations en je levens aan. Eén onderdeel wat waarschijnlijk is aangepast onder quality-of-life, vind ik echter wel een beetje apart. Het spel healt je namelijk automatisch wanneer je niet in gevaarlijke situaties zit. Hierdoor heeft ‘fall damage’ eigenlijk praktisch geen nut meer. Alleen van hele hoge gedeeltes waar je in één keer dood bent of binnen gevaarlijke gebieden moet je nog oppassen.
Een bijzondere en levendige wereld
Ik blijf Japan één van de gaafste landen vinden die ik in het echt heb bezocht, maar ook in media. Of het nu films, series of games is. Japan is een land vol contrast met een enorm boeiende en bovenal diverse geschiedenis en cultuur. Hoewel me dit misschien een beetje een roze bril geeft, moet ik zeggen dat het landschap erg goed in elkaar gezet is. Niet perfect, maar wel goed.
Ik doel hier bovendien niet op wat voor huizen, vloeren en vlaggen er zijn gebruikt, ik ben geen historicus om hier over te vallen. Het kan dus best zijn dat onderdelen niet helemaal historisch zijn. Nee, ik heb het over hoe bijvoorbeeld ieder seizoen een andere sfeer heeft en ook soms andere speelstijlen. Van de prachtige uitzichten met de kersenbloesembomen in de lente tot de dikke pakken sneeuw in de herfst en winter. Vooral de sneeuw heeft een effect op je speelstijl. Zo kun je je erin verbergen als de laag dik genoeg is.
Ook heb ik het idee dat ik meer personages onderweg tegenkom vergeleken met vorige games zoals Valhalla en hierdoor voelt de wereld levendig aan. Niet per se dat iedereen echt van invloed is op je gameplay, maar het voelt gevulder aan. Wat ik wel jammer vind hier, is dat mijn paard nog steeds zeer middelmatig is en dat het spel zo veel bergen heeft dat het soms een flink gedoe is om van A naar B te gaan. Dit aangezien Yasuke en Naoe zeker niet overal omhoog kunnen klimmen. Zeker als je diep in de bossen bent, is het soms lastig een pad omhoog te vinden.
Redelijk de cultuur in acht gehouden
Hoewel ze zeker niet alles even netjes zullen hebben opgepakt, heeft Ubisoft wel redelijk wat moeite gedaan in cultuur respecteren. Zo zul je bij tempels binnen je schoenen uitdoen, zullen de meest heilige objecten en kamers afgesloten zijn en krijg je de eerste keer bij een torii (Japanse poort) een melding met de vraag ze niet te beklimmen om de heiligheid te beschermen. Dit kun je eventueel negeren, maar dat is aan de speler. Nu ben ik zelf van mening dat het misschien een beetje te beschermd is, maar de Japanse bevolking is erg beschermend voor hun cultuur, dus ik snap de keuzes wel.
Genoeg te beleven
Natuurlijk kun je door het verhaal heet rushen, maar het ontdekken van de wereld is ook zeker leuk om te doen. Denk aan het ontdekken van tempels en shrines tot het mediteren met Kuji-Kiri, er is enorm veel te beleven. Sommige objectives geven je ‘knowledge points’, zoals voorgaande genoemde activiteiten. Deze worden weer gebruikt om meer van je skill-trees vrij te spelen. Anderen, zoals het volledig verslaan van kastelen en forten geven je armour en skill-points.
Ook zijn er verschillende personages die je hulp nodig hebben. Sommige van deze quest-lines zullen zorgen voor meer bondgenoten die je kunnen helpen of speciale outfits/wapens aan je geven. Waar je objective board begint met alleen de Shinbakufu, wordt dit al snel veel uitgebreid met andere groeperingen, zoals corrupte Daikan en verschillende andere organisaties. Des te meer je er doet, des te beter de wereld aanvoelt.
Het spel laat je in principe zelf zoeken naar je objectives door middel van wat beperkte hints. Je kunt er ook voor kiezen om meer geholpen te worden, al is dat op zich niet nodig. Zo kun je scouts gebruiken om gebieden te doorzoeken om je objectives te vinden. Hier moet je wel opletten dat je per seizoen een beperkt aantal scouts hebt, al kun je die wel weer terugkrijgen door in een hideout geld te spenderen.
Wanneer je nog wat meer diepgang wilt, heeft het spel ook wat Animus-glitches die je wanneer je ze repareert meer achtergrond verhaal hoort over bepaalde gebeurtenissen. Zoals bijvoorbeeld over wat personages uit Yasuke’s verleden. Hier heb je wat meer diepgang ook voor het volledig overkoepelende verhaal van de franchise.
Bouwen van je hideout
Een groot onderdeel van de gameplay is het bouwen van je hideout. Ik heb tijdens mijn speeltijd het eigenlijk erg simpel gehouden. Ik heb de gebouwen gebouwd die mij extra bonussen gaven. Zoals extra scouts of het verder kunnen verbeteren van wapens en outfits. Het spel laat je er echt een heel gebied van maken met flora, fauna en meer. Stukje bij beetje kun je meer elementen vrijspelen en het is zeker de moeite waard om je eigen kleine stadje te maken. Ook al hebben de meeste onderdelen geen effect op je gameplay.
Draait verrassend goed
Over het afgelopen weekend heb ik de game flink aan de tand gevoeld via de handheldstijl en op de tv. Natuurlijk haalde het niet de ervaring die ik op de PS5 had met grafische fideliteit, maar het werkt goed. Onderweg is het een uitstekende ervaring die nagenoeg stabiel loopt. Ik merkte alleen wat lag in laadschermen en wanneer je in een gebied kwam met veel vlammen. Het is zeker niet game brekend, maar wel merkbaar. Ook is de resolutie zeker niet de mooiste hier, maar zeker goed te doen op het kleine schermpje
In tv-stijl heb ik wat meer issues gehad. Hier heeft mijn game zichzelf meerdere keren afgesloten door een fout. Nu moet ik zeggen dat het constant rond één specifiek gebied was en door kort via handheld te spelen kon ik daar wel voorbij. Nu is ook dat een enkel gedeelte en heb ik verder met meerdere uren geen grote problemen gehad. Ik merkte dat de game hier wel echt een stuk mooier er uit ziet dan in handheld en vooral in belichting is hier flink wat verbeterd. Ook heb ik hier in de gameplay eigenlijk geen erg merkbare lag ervaren.
Voor de ‘double dippers’ is er goed en slecht nieuws
Mocht je de game al op een ander platform hebben gespeeld is er voor een gedeelte goed nieuws. Je behoudt namelijk door middel van Ubisoft Cloud Saves je voortgang. Echter, als je de content van de DLC: Claws of Awaji hebt gespeeld verlies je wel al die voorwerpen. Die DLC is namelijk nog niet beschikbaar voor de Switch 2. Alle andere content tot en met nu is wel beschikbaar. Gelukkig krijg je al deze voorwerpen terug zodra je de DLC later aanschaft. Helaas gaat er geen mogelijkheid zijn om de DLC gratis te krijgen zoals andere platformen wel hadden.
Totaalplaatje is erg goed
Hoewel ik verder ben gegaan met mijn PS5 savefile, is de game echt goed speelbaar op de Switch 2. Als ik geen andere consoles had, zou ik de game zeker op de Switch 2 een kans geven. Er is met deze port niets van de diepgang en wereld verloren gegaan. Het is zeker geen perfecte game met zeker wat kleine missers. Totaal gezien is het echter zeker een aanrader voor gamers.
