[Review] Avatar: The Last Airbender – Quest for Balance – Een quest van herhaling

Als kind keek ik altijd naar Avatar: The Last Airbender op tv. De serie was magisch en wist me keer op keer te verbazen. Samen met Pokémon en Totally Spies heeft Avatar zelfs na ruim 15 jaar nog een speciaal plekje in mijn hart en met mij vele mensen. Recent verscheen op de Nintendo Switch Avatar: The Last Airbender – Quest for Balance. Een game voor kinderen, maar ook zo gemaakt dat het coöp te spelen is, wat natuurlijk leuk is voor een ouder met zijn kind. De hoop was er dat de game de animatieserie eer aan zou doen, maar of dat echt gelukt is? Ik kan er lang en kort over zijn, maar de game had zoveel meer kunnen zijn dan dat het nu is.

Het verhaal van de serie

In de game speel je door het verhaal van de animatieserie, verdeeld in 18 hoofdstukken. Of in elk geval, dat willen ze je doen denken. Meerdere gebeurtenissen zijn sterk versimpeld of worden amper in beeld gebracht. Juist die epische vechtscènes wil je beleven, maar die voelen meer aan als een gevecht tegen een robot. Als ze überhaupt al in beeld gebracht worden. Negen van de tien keer speel je saaiste stukken en niet de gebeurtenissen die er toe doen. Dat is een aardige aderlating, want je verwacht juist die momenten te mogen spelen. De saaie stukken kunnen dan via een cutscene verteld worden om de gebeurtenissen te verbinden. In deze game is het precies andersom.

Daarbij wordt het verhaal niet altijd correct verteld of in de goede volgorde. Voor de fans is deze game echt een teleurstelling. Als de gameplay nou alleen middelmatig was en het verhaal goed, dan had ik de game nog met plezier uit willen spelen. Echter is het belangrijkste aspect van deze game het grootste minpunt geworden. Qua vertelling had er zoveel meer in gezeten dan het nu is. De cutscenes daarentegen zijn best mooi gemaakt. Het doet denken aan een soort stripstijl met acceptabele voice-over.

Vechten als verschillende personages

Zoals je mag verwachten van een game die Avatar: The Last Airbender – Quest for Balance heet, speel je als Aang. Gedurende het spel speel je steeds meer andere personages vrij als wie je kan spelen. Zo worden Sokka en Suki bijvoorbeeld speelbaar. Per personage heb je een skilltree om te vullen om zo extra vaardigheden vrij te spelen. Leuk natuurlijk, alleen is het minder als snel blijkt dat dat personage tot later in het spel weer niet meer speelbaar is. Dan heb je je kostbare punten gebruikt voor iets nutteloos. Daarnaast is Sokka vrij sterk en dus een van de betere personages om mee te spelen. Waarom zou je dan nog in andere personages investeren? Daar liep ik dus tegenaan met spelen.

Het vechten zelf voelt als buttonmashen. Ja, je kan heel tactisch ontwijken en aanvallen, maar heel zinvol vond ik dat niet. De hitbox van vijanden is raar en aanvallen gaan regelmatig de verkeerde kant op terwijl je op een vijand gelockt zit. Je verwacht dat je aanvallen dan wel aan gaan komen, maar ik heb al meerdere keren gehad dat mijn personage totaal de verkeerde kant op ging kijken en niet goed richtte. Echter lag het af en toe ook aan de camera. Doordat je de camera maar beperkt kan bewegen, kan je niet alles in beeld even goed zien. Ik heb meerdere keren ervaren dat ik het overzicht verloor door de camera tijdens het vechten. Tevens voelen vijanden, in het specifiek de bazen, aan als robots. Het is vooral de volgorde van aanvallen doorhebben en het trucje blijven herhalen. Niets wordt echt ingewikkelder, het blijft meer van hetzelfde.

Rondlopen in de wereld

Tijdens de levels loop je rond door bekende omgevingen uit de serie. Met het lopen zelf is gelukkig weinig mis, maar visueel? Dat is een ander verhaal. Het oogt allemaal als iets wat tien jaar geleden ook had kunnen draaien op de dan huidige gameconsoles. Het is simpel, eentonig en de detaillering mist; er zat veel meer in. Weliswaar zijn de personages herkenbaar, maar de echte emoties komen niet over. Daarbij is er ontzettend veel pop-in. Je hoeft soms maar een paar stappen te zetten en je ziet stenen verdwijnen. Dat terwijl je er nog geen vijf stappen van verwijderd bent.

In de wereld vind je overal sidequests. Helaas ook hier weer de meest eentonige soort. Het komt neer op: versla een groep vijanden of haal dit voorwerp voor mij. De liefde voor de serie is ver te zoeken. En het minst leuke element heb ik nog niet gehad. Gedurende de levels kom je regelmatig met Temple Run-segmenten in aanraking. Waarom dat er inzit? Schiet mij maar lek. Het heeft totaal niet met Avatar of dit spel te maken. Het is eerder nodeloze opvulling om de game wat langer te maken.

En we zijn er nog lang niet. Schuifpuzzels met blokken komen veelvuldig voor en hebben amper wat met de animatieserie te maken. Ze worden zelfs gebruikt voor belangrijke gebeurtenissen uit het verhaal en vallen enorm uit de toon. Daarbij moet je af en toe platformen, wat een worsteling kan zijn als de camera een deel van het beeld niet toont. Dan vraag je je echt af hoe je jouw sprong moet timen.

Waar zijn de goede dingen?

Ik kan nog uren doorgaan over wat er beter kan; nu eerst een paar acceptabele punten die niet zo slecht zijn. Er is zowel lokale als online coöp beschikbaar. De online coöp heb ik niet kunnen testen, maar de lokale wel. Ik kan me wel voorstellen dat een ouder dit met zijn kind wil spelen. Voor kinderen die nog niet het verhaal goed kennen en zo kennis willen maken met Avatar, is er zeker wel plezier uit te halen. Al plaats ik er gelijk een kanttekening bij dat het niet €49,99 waard is, zelfs niet voor kinderen.

Normaal is dit geen pluspunt, maar voor deze game toch echt wel. Het gehele spel is zonder problemen speelbaar. Gamebrekende bugs ben ik niet tegengekomen en ook crashes heb ik niet meegemaakt. Bugs heb ik wel gezien, maar dat waren echt minimale dingen.

Conclusie

Avatar: The Last Airbender – Quest for Balance gaat helaas de slechte film The Last Airbender achterna. De game had absoluut potentie als er wat meer liefde was besteed aan het verhaal en de uitvoering daarvan. Helaas is dat niet gebeurd en zitten we nu met deze game opgeschept. Een kind die kennis wil maken met Avatar: The Last Airbender kan best plezier halen uit deze game, want speelbaar is het wel. Maar goed is de game echt niet, vanwege eentonige gameplay en het verhaal dat geen eer aan gedaan wordt. Laat deze game dus aan de kant liggen, of koop het hooguit als het in de budgetbak ligt en je per se iets van Avatar wil ervaren. Al zou ik eerder adviseren om opnieuw de animatieserie te kijken, want dat is de beste versie van dit verhaal.

DN-score: 4,5