Afgelopen donderdag verscheen Bit Dungeon + in de Nintendo eShop. Deze game verscheen eerder op de Nintendo WiiU en Xbox One. In deze dungeon crawler baan je je al vechtend een weg door steeds wisselende dungeons. Zelfs zonder verhaal weet dit spel je toch te blijven boeien.
Zonder verhaal? Ja, zeker, in dit spel zit totaal geen verhaal. Sterker nog, er is maar nauwelijks in-game tekst. Als je het spel voor het eerst opstart loop je door een paar tutorial kamers heen maar binnen twee minuten zit je midden in het spel. Een groot voordeel hiervan is dat je snel aan de slag kan gaan. Een nadeel echter is het feit dat bepaalde functies of power-ups nooit uitgelegd worden.
Het basisspel
Het spel bevat verschillende speelmodi, naast een singleplayer en multiplayer mogelijkheid zijn er nog twee andere standen: Babel’s Tower en Boss Mode, later hierover meer.
Eerst maar eens kijken wat de gewone game te bieden heeft. In dit spel speel je als een soort ridder. Een naam of type heeft je karakter niet gekregen. Je begint als een basisridder met een basisoutfit. Door steeds dieper het labyrint in te komen kan je zowel je kleding als je wapen steeds verder upgraden waardoor je ook de sterkere monsters te lijf kan gaan.
Monsters kom je veel tegen in het spel, gemiddeld zitten er tussen de drie en zeven van deze wezens in een kamer. Als je een kamer voor het eerst betreed zal je alle monsters moeten doden voor je verder kan gaan door een van de deuren in de kamer. Het doden van monsters kan door er met je wapen flink op in te hakken maar je kan ook kiezen voor een magic aanval. Op die manier kan je een iets grotere afstand houden tot de monsters en zo wat defensiever spelen.
Het doel van het spel is om het labyrint van kamers te ontdekken om zo bij de rode deur uit te komen. De rode deur leidt je naar een boss fight. Daar sta je tegenover een eindbaas die sterker maar vooral groter is dan alle andere monsters. Versla je deze dan kan je door naar het volgende level waar nog sterker monsters al weer op je staan te wachten. Na een aantal levels zal je na een boss fight de vraag krijgen of je klaar bent voor “het laatste gevecht” je krijgt dan de optie om dat te doen of eerst nog verder te spelen om zo sterker te worden (tip, speel eerst nog maar even lekker verder, dat laatste level is écht pittig).
Doordat het spel iedere keer een nieuw labyrint genereert zal je regelmatig tegen dode eindes aan lopen. In dat geval zal je terug moeten gaan op zoek naar een andere route. Kom je in een kamer waar je eerder al geweest bent zullen daar de dode lichamen van de monsters nog liggen, op deze lichamen zitten dan vleesetende monstertjes die je aan vallen zodra je in de buurt komt, deze monsters hoef je echter niet te verslaan voor je de kamer kan verlaten. Wel geven deze monsters vaker levenselixers of magic elixers. Ook zijn ze erg goed voor het vergaren van de zwarte bolletjes die dienen als de valuta in de game. In sommige kamers zit een gat in de muur waar je in kan gaan om zo bij een verstopte winkel te komen, daar kan je deze zwarte bolletjes inwisselen voor nieuwe kleding of wapens.
Gedurende het spel word je steeds sterker door alle nieuwe kleding en wapens die je verzamelt. Hier zit echter het grote minpunt van het spel, nergens wordt uitgelegd wat deze kleding precies doet. Zo weet ik na meerdere uren spelen nog steeds niet wat de functie “aura” toevoegt aan mijn ridder. Ook de “cleave” en “slash” eigenschappen van wapens worden nergens uitgelegd. Dit zorgt ervoor dat je niet altijd weet wat nou de beste keuze is om zo lang mogelijk in leven te blijven, en dood is in dit spel ook echt dood. Een optie om op te slaan is er niet, als je een game halverwege het spel verlaat kan je er later wel in doorgaan maar ga je dan dood dan verdwijnt deze tijdelijk save ook.
De overige speelmodi
De multiplayer stand is eigenlijk gelijk aan de singeplayer variant. Je baant je een weg door het labyrint door van kamer tot kamer steeds alle monsters te vernietigen. Door welke deur je een kamer verlaat is in handen van degene die de sleutel pakt (deze komt beschikbaar zodra het laatste monster is verslagen).
In Babel’s Tower zijn alle zwarte bolletjes uit het spel gehaald, in deze variant is er namelijk gekozen voor een ander soort valuta. Tijd is hier je geld, je begint met 300 seconden op de klok en het verslaan van monsters kan je soms wat extra tijd opleveren. Wil je een nieuw wapen kopen dan kan dat je zomaar 200 tot 1000 seconden kosten. De boss fights zijn in deze variant ook verdwenen, loop je hier door een rode door dan krijg je een groot aantal bonusseconden en speel je verder op het volgende niveau met daarin weer meer en sterkere monsters. Het is een leuk concept maar ik merkte zelf dat ik vaker game over ging doordat mijn leven op was dan dat het kwam door een gebrek aan tijd.
De laatste variant, Boss Mode, is enkel te spelen met twee tot vier spelers. Hier neem je het op tegen steeds sterker wordende bazen. Het verslaan van deze bazen levert je een x aantal zwarte bolletjes op afhankelijk van jouw bijdrage aan het gevecht. Na iedere baas kom je in de winkel waar je je ridder sterker kan maken om het daarna op te nemen tegen de volgende baas.
Deze verschillende speelstanden zorgen voor een leuke afwisseling maar ik merkte dat ik zelf toch voornamelijk het basisspel bleef spelen. Babel’s Tower was nauwelijks anders dan het origineel en de Boss Mode kan enkel in multiplayer gespeeld worden wat ik zelf niet heel vaak doe.
Graphics & sounds
Bij spellen is niet alleen de gameplay van belang. Het oog en het oor willen natuurlijk ook wat. Qua looks heeft dit spel wat weg van de eerdere Zelda-spellen. Alle kamers hebben hetzelfde rechthoekige uiterlijk met aan maximaal vier kanten een deur. Hoewel de kamers dezelfde vorm hebben weten het spel toch voldoende te variëren met steeds wisselende stijlen. Deze stijlen samen zorgen voor een mooi en kloppend geheel. Het spel ziet er dus prima uit, helaas wordt het soms wat ontsierd door het geluid wat naar mijn mening te weinig variatie bevat. De algemene soundtrack is te herhalend en de special effect geluiden vond ik eerder storend dan bijdragend. Tijdens het spelen in handheld heb ik het geluid dan ook al snel uitgezet.
Conclusie
Het spelen van dit spel was in het begin ontzettend frustrerend, hoewel de moeilijkheidsgraad op “easy” stond ging ik verschillende keren game over waardoor ik dus volledig opnieuw moest beginnen. Nadat ik doorhad dat het slim was om soms terug te gaan in kamers om zo extra levenselixer te verzamelen kon ik de kracht van het permadeath systeem wel inzien. Doordat je niet tussendoor op kan slaan speel je extra voorzichtig en is het nemen van beslissingen soms erg lastig. Dat nemen van beslissingen over je wapens en kleding wordt nog eens extra moeilijk gemaakt door het gebrek aan tekst in de game.
Op de Nintendo Switch zijn nog maar weinig van dit soort dungeon crawler Hack and Slash games. Is dat je genre dan krijg je bij dit spel zeker waar voor je geld. Past dit genre niet bij jou dan is het nog steeds een vermakelijk spel maar kan je je geld waarschijnlijk beter uitgeven aan een andere eShop titel.
+ Een spel wat je makkelijk even opstart voor een kort potje maar wat je ook een lange speelsessie bezig kan houden
+ Door het permadeath ben je je extra bewust van de keuzes die je maakt
+ Verschillende multiplayer mogelijkheden
– Het spel is soms erg onduidelijk door de beperkte hoeveelheid tekst.
– Weinig variatie in de muziek
Cijfer: 7,3
Lijkt me een leuke game, toch een keer proberen.
Er is nu een prijsvraag over de game! Wie weet kan je ‘m zo gratis proberen.
Doet me denken aan quest of dungeons..