Deze review is geschreven door gastschrijver Daan Koopman.
Het voelt raar om het over een spel te hebben dat vijf jaar geleden op andere platformen is verschenen. Dat is de unieke situatie waarin ik me bevind met Call of the Sea. Het first-person puzzel-avontuur is inmiddels zo’n oude koek dat het vervolg binnen een geringe tijd zal arriveren. Toch zijn er nog genoeg redenen te bedenken waarom je het spel nog nooit hebt gezien. Onder het vaandel van, “waarom ook niet?”, geef ik je een mening over een spel dat je eigenlijk veel eerder had moeten spelen.
Je stapt in de schoenen van Norah. Ze gaat haar man Harry achterna die op mysterieuze wijze is verdwenen. Harry besloot naar een afgelegen eiland te gaan om een medicijn voor Norah’s ziekte te vinden. Ze heeft allemaal zwarte vlekjes op haar lichaam, krijgt hier en daar een aanval en kan amper lopen. Toch besluit ze af te reizen naar het onbekende gebied om haar man te redden. Tijdens het verhaal kom je er snel achter dat niets is wat het lijkt. Je loopt door de krochten van een verlaten gemeenschap, maar ben je eigenlijk wel alleen? Zal Norah deze strijd heelhuids doorkomen? Dit en meer vraagstukken houden je op het puntje van je stoel.
Wat het verhaal kracht geeft, is krachtige gesproken dialogen van Norah. Ze spreekt alles uit, waardoor je weinig kans tot interpretatie zult zien. Elk detail of wereldbeeld neemt ze mee in haar overwegingen, waardoor het erg overkomt als piekeren. Norah heeft geen idee of ze de juiste keuzes aan te maken is, iets wat duidelijk reflecteert richting de speler. Je gaat ook nadenken over wat er voor je ogen afspeelt. Ziet Norah dingen die er niet zijn, of heb jij juist dingen over het hoofd gezien? De expeditie gaat ver de diepte in. Nou ja, diepte? Het spel is wat aan de korte kant.
Niets is wat het lijkt
Call of the Sea is geen gemakkelijk spel. Voor het merendeel onderzoek je omgevingen en los je steeds hardere puzzels op. Je zult ontzettend moeten uitkijken met notitieboekjes, artefacten en symbolen die zijn achtergelaten door Harry’s team. Het is geen evolutie binnen het puzzelgenre, maar de manier waarop het spel alles neerzet, is overtuigend. Daarnaast is het belonend om de puzzels op te lossen, waardoor je wilt blijven spelen. Het ontdekken van de omgeving speelt een belangrijke rol, vooral met hoe verborgen de oplossingen lijken te zijn. Het is goed voer voor de puzzelfanaat!
Het is ook niet frustrerend. Een oplossing ligt vaak genoeg binnen handbereik, maar het komt neer op gedegen speurwerk. De notitieboekjes in het bijzonder zijn daarin bijzonder nuttig. Het is hier dat Norah ook aanwijzingen opslaat en haar gedachten op papier zit. Het is dus gemakkelijk om er in en uit te stappen, verder te gaan en precies te weten waar je heen moet. Het avontuur is vrij lineair, maar er zijn kansen om van de paden af te stappen. Hierbij is het belangrijk om bepaalde gedachten precies op te volgen. De resultaten zul je wellicht verbazen.
Niet alles is even goed
De Nintendo Switch-versie van Call of the Sea loopt oké. Het is helaas niet zonder fouten, want er is aardig wat pop-in tijdens het avontuur. Daarnaast dipt de framerate ook met enige regelmaat. Het is nooit uitermate slecht of onspeelbaar, maar je merkt duidelijk dat je een Nintendo Switch port aan het spelen bent. Visueel is het een aardig stapje omlaag, wat toch ook de aantrekkingskracht was op de andere platformen. Het ergste was dat sommige muurschilderingen ingeladen moesten worden, terwijl je ogen er al strak opgericht waren. Nee, dat vind ik het meest onvergeeflijk.
Niet optimaal, wel leuk
Voor een optimale performance koop je deze Nintendo Switch-versie van Call of the Sea niet. Het is puur bedoeld om mensen een nieuwe kans te geven om het spel te ervaren. Daarin slaagt het best redelijk. De puzzels en het verhaal staan als een huis en verdienen alle lof voor hun vindingrijkheid. Het is aan de korte kant, maar de meeste puzzelfanaten zullen er werkelijk van genieten. Mocht je Call of the Sea nog nooit ervaren hebben, dan is het een prima gelegenheid. Een beetje jammer van de presentatie. Dat dan weer wel!
