Eindelijk is die er dan bijna. Dragon Quest III HD-2D Remake verschijnt morgen in de winkels en wij hebben alvast de game kunnen testen. In deze review van Dragon Quest III HD-2D Remake bekijken we wat de remake goed en fout doet. Helaas is de grafische vernieuwing namelijk niet genoeg voor een écht goede ervaring.
Sfeer wordt goed neergezet
In Dragon Quest III begin je in het koninkrijk Aliahan waar jij als hoofdrolspeler een ontmoeting hebt met de koning. Hier krijg je de bijzondere taak om af te maken wat je vader niet kon. Jouw vader, de grote held Ortega, had als laatste opdracht het verslaan van de Archfiend Baramos. Helaas is hij gestorven in dat gevecht, maar nu wordt verwacht dat jij als 16-jarige de klus gaat klaren. Samen met drie teamgenoten ga je op pad om de taak te voltooien. Onderweg kom je langs een flinke lading diverse gebieden met verschillende steden. Ieder prachtig vormgegeven in de unieke HD-2D stijl.
Alles wat de game goed maakte, is nog steeds aanwezig, de goede verhaallijn, de verschillende jobs en locaties. De bijzondere monsters waar je tegen vecht en dat verbetert door de vernieuwingen. Door de stijl en de toegevoegde stemmen is de game een prachtige ervaring geworden. Het geeft de game zo’n nieuwe sfeer dat het bijna een volledig andere game lijkt. En dat maakt het in principe al een prima redelijke remake. Daar houdt het echter niet op met verbeteringen, zo zijn er ook qua gameplay wat nieuwe dingen.
Leuke extra’s in het spel
Deze remake is geen directe remake die alleen wat grafische dingen aanpassen, maar zoals met vele remakes van Square Enix zit er allerlei nieuws in. Om te beginnen is er een heel gedeelte met een verhaallijn waar je de rol van Ortega, de vader van je personage, kunt volgen. Dit zijn waardevolle toevoegingen, aangezien het een heel ander perspectief geeft. Zo hoor je in het originele spel constant wat een grootse held je vader was, maar je had niet echt een idee waarom.
Verder is er nog een nieuwe vocation (job) in het spel voor je helden, de Monster Wrangler. En is er een nieuwe feature, de Monster Arena, hier kunnen “vriendelijke” monsters het tegen elkaar opnemen. Winnen de monsters uit je team? Dan staat er veel rijkdom op je te wachten. Om je team te bouwen moet je echter wel dit soort monsters bevrienden in de wereld. Sommigen zullen meteen naar de arena’s gaan, sommigen hebben een net wat betere aanpak nodig.
Daarnaast zijn er wat quality of life toevoegingen zoals een quick save mogelijkheid en de mogelijkheid om gevechten sneller te laten verlopen. Het zijn fijne toevoegingen die de game wat minder sloom laten aanvoelen. De pacing is hierdoor al een heel stuk beter dan het origineel. Helaas weten deze verbeteringen een flinke veroudering niet volledig tegen te gaan.
Grinden, grinden en nog eens grinden
Laat ik om te beginnen zeggen dat ik echt niet vies ben van een tijdje experience grinden. Ik houd van spellen als Bravely Default, maar waar daar speciale manieren waren voor het versnellen is dit één van de grootste pijnpunten van deze remake. De game laat je namelijk enorm traag levels omhoog gaan. Zo moet je tegen de tijd dat je bij level 15 zit al een paar duizend exp verdienen om een level omhoog te gaan. En gevecht (in het gebied van de quest marker) levert iets meer dan 100 exp op. Het duurt dus een redelijke tijd om je level omhoog te krijgen. Ondertussen raak je door je mana heen en moet je weer healen in een stadje. Daarnaast zullen vijanden zelfs met de op dat moment beste uitrusting je redelijk hard kunnen raken. Dus echt lang trainen op een plek kan niet.
Op een gegeven moment duurde het zo lang door het constante healen en het relatief lage exp wat ik verdiende dat ik maar wat dingen aanpaste. Zo zette ik niet alleen de snellere gevechten aan, ook stelde ik autopilot in en heb ik easy mode, maar aangezet tijdens het grinden. Niet omdat ik het nodig had qua moeilijkheid, maar meer omdat ik zo langer door kon grinden. Easy mode zorgt er namelijk voor dat je personages niet dood kunnen gaan. En zelfs hiermee duurde het grinden eerlijk gezegd nog steeds veel te lang.
Dit is dus zo’n onderdeel van de oorspronkelijke release die wat mij betreft beter onder handen genomen had mogen worden. Hoewel de developers duidelijk de game voor een nieuwe generatie wilden maken, is dat qua gameplay niet gelukt. Het voelt als enorme opvulling op deze manier.
Eens, jammer dat het grinden zo ontzettend traag gaat. Neemt voor mij altijd na een tijdje “het plezier” weg en laat ik het spel op een gegeven moment links liggen.