[Review] Ghost Trick: Phantom Detective – Geestig puzzelen

In 2011 liet Capcom de westerse markt kennismaken met een geestig puzzelspel. Ghost Trick: Phantom Detective verscheen voor de Nintendo DS en werd over het algemeen als zeer goed ontvangen. Een bekende naam die aan deze game heeft gewerkt is Shu Takumi, die velen zullen kennen van de Ace Attorney-serie. Op dit moment is de release van de HD-versie van Ghost Trick aanstaande. Op 30 juni 2023 wordt de game in een opgepoetste staat uitgebracht op onder andere de Nintendo Switch. In deze review kan je lezen of Ghost Trick het nog steeds waard is om te spelen.

Sissel?

Wie ben ik? Wat is er gebeurd? Wat is mijn verleden? Dat zijn een aantal vragen die centraal staan in Ghost Trick: Phantom Detective. Je speelt als iemand die is doodgegaan en nu een geest is geworden. Met wat logisch denkwerk weet je dat je Sissel heet en dat het lichaam dat daar ligt van jou is, of beter gezegd was. Als geest leer je algauw dat je bepaalde krachten hebt. Met die krachten kan je namelijk de laatste vier minuten voor iemands dood herbeleven. Daarbij kan je je van voorwerp naar voorwerp verplaatsen en op bepaalde voorwerpen ’tricks’ uithalen. Door die krachten te combineren kan je proberen iemands dood te voorkomen. Dit vormt gelijk een belangrijk onderdeel van wat de gameplay in Ghost Trick inhoudt.

Naast het voorkomen van iemands dood moet je ook onderzoek doen om antwoorden te vinden op de vragen die centraal staan. Onderzoek gebeurt door je te verplaatsen van locatie naar locatie via telefoonlijnen. Eenmaal op een locatie aangekomen kan je voorwerpen manipuleren en mensen afluisteren. Maar met een tijdsdruk, omdat je maar tot zonsopgang hebt voor je verdwijnt, is het maar de vraag of je überhaupt die antwoorden gaat vinden.

‘Ghost Tricks’

De gameplay bestaat zoals eerder gezegd voornamelijk uit het voorkomen van iemands dood en onderzoek doen. Het uitdagendste onderdeel is het voorkomen van iemands dood. Omdat je slechts de vier minuten ervoor ervaart, heb je dus een duidelijk tijdslimiet. En die wordt me toch duidelijk weergegeven. Aan de rechterkant van het scherm wordt er een zandloper getoond en elke keer als er een deel van de tijd is verstreken dan komt het groot in beeld te staan. Het werkte nogal op mijn zenuwen, wat natuurlijk precies het doel is ervan. Je moet een druk voelen, omdat het wel over iets heel belangrijks gaat; leven en dood. Het mag dan bij mij nogal voor stress zorgen, maar persoonlijk vind ik het wel top bij de setting passen.

Bijkomend is dat je soms tot de laatste seconde moet wachten met een ’trick’ om iemands dood te voorkomen. Niet iedereen kan je op elk moment redden. Voor iemands dood gebeurt er van alles, maar niet alles leidt tot de dood. Het zijn vaak schakels van gebeurtenissen en in een zeldzaam geval hangt het van één ding af waardoor je het lot kan veranderen. Telkens word je aan het denken gezet hoe je het lot kan veranderen. Het een leidt tot het ander en het moet meestal in een specifieke volgorde. Daarom kan het voorkomen dat je de puzzel opnieuw moet doen, omdat je er achterkomt dat je de ’tricks’ in de verkeerde volgorde hebt gedaan. Als laatste zijn sommige ’tricks’ of verplaatsingen alleen te doen op specifieke momenten met een klein tijdsinterval. Je reflexen worden dus aan het werk gezet.

Logisch redeneren

Nooit voelden de puzzels als oneerlijk of onmogelijk aan. Altijd waren er wel voldoende hints die gegeven werden en met logisch nadenken kom je ver genoeg. Om die reden bleef het voor mij aantrekkelijk om door te spelen. Het spel heb ik in iets meer dan tien uur uitgespeeld en ik durf wel te stellen dat ik ooit nog een nieuwe playthrough doe. Het had leuk geweest als er meer oplossingen mogelijk waren om de dood van iemand af te wenden, want dat zorgt voor meer redenen om de game vaker te spelen. Echter is dat amper tot niet het geval.

Je werkt voornamelijk een vaste reeks stappen af en je zou het dus met puur trial-and-error al kunnen redden. Zelf zette ik liever mijn hersens aan het werk en kon ik bijna altijd met mijn eerste poging de puzzel tot een goed einde brengen. Door te deduceren en logisch te redeneren is de oplossing zeker vindbaar.

Uitdagingen en besturing

Voor sommige puzzels zijn er specifieke omstandigheden die je moet behalen voor een soort achievement. Dit kan gaan om te falen door een bepaald iets te doen of wat anders. Bijvoorbeeld dat je niet dood mag gaan bij het redden van een persoon. Dan kan je de trial-and-error-methode dus niet toepassen. Daarnaast speel je na het uitspelen van de game schuifpuzzels vrij. Ja, je leest het goed: ouderwetse schuifpuzzels. Deze zijn nog best leuk geanimeerd, wat het lastiger maakt om ze op te lossen.

Met de besturing had ik soms wel wat moeite in het begin. Voor het switchen tussen de geestmodus en de echte wereld moet je twee verschillende knoppen gebruiken. Echter bleek al snel dat je voor het oproepen van de geestmodus en het uitzetten van de geestmodus het klikken op de L-knop voldoende is. De besturing kan je dus op meerdere manieren doen en persoonlijk prefereer ik de methode die niet gemeld wordt tijdens de uitleg. Ook het verplaatsen gaat via de richtingsknoppen en dat werkt voor geen meter. Met de linkerstick daarentegen is het zeer gemakkelijk om te verplaatsen tussen voorwerpen. Al met al is het dus wat zoeken naar wat de gewenste besturing is.

Charisma

De stijl van de animaties vond ik op het eerste gezicht er wat raar uitzien. Ik zat natuurlijk veel te veel met Ace Attorney in mijn hoofd met de bijbehorende verkeerde verwachtingen qua artstijl en animaties. Vanaf het moment dat ik het eerste hoofdstuk had gespeeld, was ik verkocht. Het is gewoon kloppend. Het charisma van de personages, de felle kleuren in de ontwerpen en de prettige muziek maken de game een plezier om te spelen. De 2D-animaties lijken haast wel 3D, doordat ze zo speels en kleurrijk zijn. Bijvoorbeeld wanneer de detective dansend van de trap af loopt, dan moet ik al lachen om het absurde. Het is duidelijk een Japanse game en dat zie ik alleen maar als een pluspunt.

Voor deze remaster zijn er nieuwe muziekarrangementen beschikbaar van Yasuma Kitagawa, maar je kan ook de originele muziek kiezen. Deze kan je in een apart menu beluisteren. Tevens kan je art en concepten vrijspelen en bekijken door de game uit te spelen en de schuifpuzzels op te lossen. Hierdoor is er altijd een reden om toch alles te doen.

De manier waarop het verhaal verteld wordt is over de top. De grappen en overdreven reacties zijn zeker aanwezig. In elk hoofdstuk heb je een minizaak om op te lossen. Steeds ontdek je zo een stukje van het grotere verhaal tot je uiteindelijk bij de ontknoping bent aanbeland. Het einde wordt mooi uitgewerkt en je krijgt daadwerkelijk het idee dat het allemaal kloppend is. Ik ben niet met vragen achtergebleven en dat is altijd prettig.

Conclusie

Ghost Trick: Phantom Detective is een uniek puzzelspel met een groot mysterie. Het verhaal en de artstijl zijn goed uitgewerkt en je wordt verleid om door te blijven spelen. De gameplay werkt intuïtief, zolang je zelf de bij jou passende besturing hebt gevonden. De puzzels blijven je daarnaast aan het denken zetten, want er zit uiteindelijk een logica in. Ook als je er wat moeite mee hebt, is het goed te doen. De game geeft je namelijk voldoende hints om de oplossing te vinden. Het meest jammere is nog dat de game slechts 10 uur duurt en dat er geen meerdere oplossingen mogelijk zijn voor de puzzels. Al met al is Ghost Trick een genot om te spelen.

Voor wie de DS-versie nog heeft, zou ik deze versie niet per se voor de volle prijs aanraden. Daarvoor zijn er echt te weinig verbeteringen doorgevoerd. Juist voor wie deze game nog een onontdekt pareltje is, aan die mensen raad ik het zeker aan. Voor €29,99 in de Nintendo eShop krijg je een vermakelijke game die amper weg te leggen valt. Daarbij kan je voor aankoop de demo spelen, wat de eerste hoofdstukken van de game bevat.

DN-score: 8,0