Hakuoki is een otome-klassieker. De oorspronkelijke game, Hakuoki: Shinsengumi Kitan, kwam in 2008 uit voor de PlayStation 2. Het verhaal is deels geïnspireerd door historische feiten en speelt zich af in het 19de eeuwse Japan. In deze setting volg je het hoofdpersonage dat in Kyoto op zoek is naar haar vader. Daar is ze per ongeluk getuige van het geheim van de Shinsengumi, een soort speciale politiemacht bestaande uit zwaardvechters. Om zich ervan te verzekeren dat de MC hun geheim bewaart, nemen de zwaardvechters haar onder hun hoede. En het zou geen otome zijn als zes van deze strijders niet ook potentieel romantische interesse in je hebben!
Nou ja, in eerste instantie zes strijders. Want na een aantal ports heeft maker Otomate het verhaal opnieuw uitgebracht met zes extra LI’s. Hierdoor werd het spel zo groot (te groot voor een PS Vita-cartridge althans) dat het verdeeld moest worden over twee delen, Kyoto Winds en Edo Blossoms. Met Hakuoki: Chronicles of Wind and Blossom zijn deze games samen onder één naam uitgebracht voor de Switch, en nu ook voor het Westen! Is Hakuoki een tijdloze klassieker of een otomefossiel? Wij vertellen je meer in onze review. (Pssst, geen idee wat otome, MC’s of LI’s zijn? Lees dan ons overzichtsartikel!).
Politiek en ethisch gekonkel
Chronicles of Wind and Blossom bestaat zoals gezegd uit twee spellen. Tussen deze games zit een duidelijke scheidingslijn. Kyoto Winds kan je zien als de common route, in Edo Blossoms beginnen de charachter routes pas echt. Zoals je je misschien kunt voorstellen, zorgt dit ervoor dat de romantiek erg langzaam opbouwt. Dat betekent echter niet dat er niets gebeurt, want op politiek gebied speelt er van alles. Het tijdperk en de setting waarin Hakuoki zich afspeelt, bieden veel interessante aanknopingspunten. De strijd tussen de aanhangers van de keizer en de aanhangers van de shogun (de militaire leider) bereikte een kookpunt en zwaardvechten moest het afleggen tegen de steeds beter ontwikkelde vuurwapens. De makers gebruiken veel historische gebeurtenissen in het verhaal. Dit maakt het interessant, maar ook ingewikkeld voor de gemiddelde Europeaan met weinig kennis van Japanse geschiedenis. Gelukkig kun je tijdens het spelen vreemde termen gemakkelijk opzoeken in de game.
De Shinsengumi is een organisatie die echt heeft bestaan en de personages uit Hakuoki zijn ook grotendeels gebaseerd op belangrijke historische figuren. Maar uiteraard gaat deze historische basis bedekt onder een flinke laag fictie. Ook voor bovennatuurlijke elementen deinst Hakuoki niet terug. De MC wordt namelijk gevangen genomen door de Shinsengumi nadat ze ontdekt dat ze Furies in hun leger hebben. Dit zijn soldaten die na het drinken van een speciaal middel niet alleen extra kracht en snelheid krijgen, maar ook sneller genezen. Er zit echter ook een keerzijde aan deze kracht. Furies kunnen erg bloeddorstig worden en zichzelf uiteindelijk verliezen. Dit roept soms lastige vraagstukken op: kun je beter heldhaftig als jezelf sterven of de shogun blijven dienen door een Fury te worden?
Common route x 12
Nadat de MC het geheim van de Furies heeft ontdekt, wordt ze meegenomen naar de basis van de Shinsengumi. Hier blijft ze wonen, enkele jaren zelfs, omdat de leden vrezen dat ze het geheim zal onthullen. In haar tijd hier komt ze afhankelijk van jouw keuzes twaalf potentieel interessante mannen tegen. Twaalf LI’s: dat is nogal wat! Daarom vond ik het ook verrassend om te zien dat het echt twaalf verschillende persoonlijkheden zijn. Je merkt wel dat de ‘oorspronkelijke’ zes het beste in het verhaal vertegenwoordigd zijn, maar het voegt wel wat toe dat je wat beter je best moet doen om de anderen tegen het lijf te lopen.
Grote lijnen in de common route blijven hetzelfde, maar je kan wel variëren. Je opties reiken vaak wat verder dan “zeg je A of B?” Soms kies je bijvoorbeeld of je meegaat op een veldslag, en zo ja, met welk team. Hierdoor zie je ook telkens nieuwe stukjes van het verhaal. En wanneer je closer wordt met één van de mannen komen er ook kleine scènes met hem bij. Maar als je elke character route wilt spelen, zul je twaalf keer deze common route volgen. Er is een optie om door (gelezen) tekst heen te skippen en naast quick saven kun je ook terugscrollen in de dialooggeschiedenis en naar een stuk terugspringen. Toch voelt dit te langzaam op den duur. Een optie om direct door te gaan naar het volgende keuzemoment was een goede toevoeging geweest.
Spaar ze allemaal
Zoals gezegd, komt de romantiek langzaam op gang. Dat betekent niet dat er niets gebeurt, maar de game voelt daardoor bovenal als een historisch drama. Dat kan natuurlijk prima: het genre otome is erg breed. Maar zorg ervoor dat je niet met verkeerde verwachtingen aan deze game begint. In de drie routes die ik heb gespeeld, begon de romantiek pas echt in Edo Blossoms. En zelfs dan duurde het nog even voor de zachtaardige en ingetogen MC echt uit de friendzone stapte (of werd gesleept). Ik vond het dan ook jammer dat de character routes korter waren dan ik had gehoopt. Als je er een avond voor gaat zitten speel je zo’n route wel uit, in elk geval bij degene die ik heb gedaan. Dat is gezien het feit dat er twaalf verschillende personages zijn niet gek, maar na de opbouw van de common route had ik toch meer verwacht.
Gelukkig maakt de kwantiteit van de character routes veel goed. En zodra je eentje hebt uitgespeeld, kun je ervoor kiezen deze opnieuw te doen terwijl je sleutelt aan de ‘romance’ en ‘corruption’ niveaus. Dit bespaart je een hoop werk. Ik heb alleen geen goede manier kunnen vinden om te zien welke eindes je al hebt gehaald en nog kunt halen, voor completionists is dat een gemis. Gelukkig kun je wel alle afbeeldingen en video’s die je hebt vrijgespeeld terugkijken, en krijg je ook nog een klein bonusverhaaltje voor elke route die je hebt behaald. Zo kun je in elk geval de ‘goede’ eindes bijhouden. Verder zijn de belangrijkste personages in het Japans ingesproken (je kunt zelfs per stem het volume aanpassen) en is de artwork, zoals je in de screenshots kan zien, nog steeds mooi. Dus, wat is het eindoordeel?
