Ruim een maand geleden schreef ik dat visual novel Hookah Haze, dat zich afspeelt in een waterpijplounge, naar de Switch kwam. Daarbij had ik echter een belangrijk detail gemist. Hoewel het spel namelijk een Engelse vertaling heeft, wordt het voor de Switch alleen in de Japanse eShop verkocht! Uitgever Aniplex zag dit echter niet als een bezwaar en gaf ons graag een reviewcode. Is Hookah Haze het aanmaken van een Japans Nintendo-account waard, of kun je jezelf die moeite besparen? Je leest het in onze review!
Voor wie niet bekend is met het genre: een visual novel is een soort interactief leesboek. Het verhaal is de kern van deze games. Vaak kun je de loop van dit verhaal beïnvloeden door keuzes te maken, bijvoorbeeld over met wie je je tijd doorbrengt of wat je zegt in gesprekken. Hierdoor hebben visual novels meestal een aantal verschillende eindes. Vaak worden deze eindes als bad, neutral of good bestempeld, afhankelijk van hoe het afloopt met de personages. Veel spellen hebben daarnaast nog een true einde: deze wordt beschouwd als het ‘echte’ einde.
Een eerste, tweede en derde indruk
Toen ik de eerste trailers van Hookah Haze zag, was ik meteen enthousiast. De designs van de personages en de lounge, het kleurgebruik, de heerlijke muziek … Dit leek een perfecte visual novel om te ontspannen en waarin je lekker met je virtuele bezoekers kon kletsen. Ik schrok in eerste instantie dan ook een beetje toen de eerste klant in beeld kwam: de energieke Amu, die in een maid café werkt (waar serveersters als bediendes cosplayen), heeft namelijk een outfit aan die op zijn zachtst gezegd nogal wat inkijk heeft.
Visual novels zijn er in alle denkbare genres. Even vreesde ik dus dat in plaats van de ontspannen feelgood-game waarop ik had gehoopt eentje met een erotische insteek aan het spelen was. Maar al snel wordt duidelijk dat de gasten in jouw lounge vooral op zoek zijn naar verbinding: romantiek speelt er nauwelijks. Dit was precies waar ik naar op zoek was, dus voor mij pakte het erg goed uit. Maar als je op een dating sim had gehoopt, dan kan je beter verder verder zoeken.
Een oase in de stad
Nu het genre van Hookah Haze duidelijk is, is het tijd om dieper op het verhaal in te gaan. Daar draait het uiteindelijk om in een visual novel! In deze game speel je Toru, die lijdt aan een ernstige ziekte. Nadat weer een heftige operatie geen succes heeft gehad, maakt Toru een belangrijke keuze. Er is nog één behandeling mogelijk, maar ook deze gaat gepaard met een zware operatie. En daar is Toru klaar mee. Geen nieuwe behandeling dus. De dokter wijst Toru daarom op het laatste wens-project, waarmee een speciale droom van ernstig zieke patiënten in vervulling kan gaan. En ook op dat gebied maakt Toru een belangrijke keuze, namelijk om een eigen hookah lounge te openen. Hier kunnen bezoekers met een waterpijp gearomatiseerde tabak roken. De dokter geeft voor veertien dagen zware pijnstilling mee zodat Toru het werk als manager kan volhouden, en ziedaar! Hookah Haze is geboren.
Hookah Haze moet een oase van rust worden in het soms chaotische leven van de bezoekers. En dat lukt goed, want al snel heeft de lounge drie vaste klanten voor wie Hookah Haze, maar vooral Toru, een rots in de branding worden. Maid Amu is dol op aandacht. Maar ondanks het feit dat ze haar eigen grootste fan is, heeft ze veel aandacht voor anderen. Hierdoor zoeken vervelende klanten haar helaas ook buiten werktijden op. De vrolijke Kokoro werkt in een winkel en is gemakkelijk in de omgang. Maar ondanks haar zorgeloze uitstraling, draagt ze veel leed met zich mee. En de door noten geobsedeerde Kurumi is een getalenteerde knuffelmaakster. Maar omdat communiceren niet haar sterkste punt is, wordt ze niet begrepen door haar omgeving. Het zal niet verrassend zijn dat er bij Toru ook meer onder het oppervlak zit dan alleen een gepassioneerde lounge-manager.
Mix en match
Elke dag post Toru op social media de daily special. De smaken van deze zelfgemaakte mix bepalen welke bezoekers je kunt verwachten, want iedereen heeft een eigen voorkeur. Zo kan het gebeuren dat er maar één gast komt, maar post je een gevarieerdere mix dan kunnen er ook twee bezoekers tegelijk zijn. En dat is extra leuk, want de dames praten niet alleen met jou. Ze hebben onderling ook gesprekken en leren elkaar zo beter kennen. Hoe vaker je dezelfde gasten spreekt, hoe meer je over ze te weten komt. Uiteindelijk kan je zelfs de kans krijgen een keuze te maken die impact heeft op hun leven. Dit bepaalt de eindes die je krijgt.
Na veertien dagen is je pijnstilling op en moet je de lounge sluiten. Het is dus geen superlang verhaal en daardoor bleef het lekker ontspannen. In een halve dag speel je de eerste sessie wel uit. Maar dat betekent niet dat het verhaal niet weet te raken. In korte epilogen krijg je te zien hoe het met je gasten afloopt na de sluiting van Hookah Haze, en dat is niet altijd vrolijk. Door een personage te helpen, doe je anderen eigenlijk tekort. Daardoor blijf je proberen verschillende eindes te halen. Je kunt gelukkig terugzien welke eindes je hebt vrijgespeeld en welke er nog zijn. Het is gemakkelijk gelezen tekst over te slaan in dit spel, dus geen langdradige taak om alles vrij te spelen. En dat is zéér de moeite waard, vooral als je denkt dat een goede afloop voor iedereen onmogelijk is.
Visual novel+
Het voelt bijna verkeerd om Hookah Haze een visual novel te noemen. Het is eerder een interactieve lounge dan een interactief boek. De lay-out van de lounge is prachtig, en je kan zelfs de verlichting en de playlists aanpassen. Het kleurenpalet en de pixelart vormen een heerlijk rustgevende combinatie en zijn een lust voor het oog. Wanneer personages rook uitblazen, vloeit dit zelfs over de kaders van de lay-out heen: hier is overduidelijk, met succes, veel aandacht aan besteed. In mijn eerdere artikel vergeleek ik Hookah Haze met VA-11 Hall-A, een visual novel in een barsetting. En hoewel VA-11 Hall-A ook een sterke game is, vind ik dat Hookah Haze hier op sfeergebied echt de winnaar is.
Elke keer dat een bezoeker komt, maak je op hun verzoek een mix van gearomatiseerde tabak. Er bestaan vijf verschillende smaken die je in een combinatie van drie soorten kunt mengen. Naast het maken van de mixen, ververs je tussendoor de kooltjes in de waterpijp. Deze twee ‘minigames’ zijn allesbehalve moeilijk, maar zorgen er wel voor dat je tussendoor iets anders doet dan alleen lezen. Geen pressure dus, alleen maar genieten van het verhaal. Al vond ik de korte laadschermpjes tussendoor soms wel vervelend, die halen je toch een beetje uit de flow. En ik zou het bijna vergeten, maar het spel is bijna geheel met touchscreen-controls te spelen. Afhankelijk van hoe je speelt een fijne toevoeging!
