De afgelopen week heb ik bijna al mijn tijd in Hyrule Warriors: Age of Imprisonment gestopt. De Hyrule Warriors games hebben tot nu toe steeds een verslavend effect gehad en nu ook weer. Ondertussen heb ik de game 100% uitgespeeld, dus perfecte timing voor een review. En het is absoluut de beste Hyrule Warriors die er is.
Ja, het verhaal is echt canon
Met Age of Calamity werd gezegd dat het de prequel is van Breath of the Wild. Tot er opeens van alles gebeurde was dat ook wel zo, maar echt canon was het niet. Dus met de belofte dat dit spel een canon prequel zou worden betwijfelde ik dan ook wel enigszins. Gelukkig blijkt het daadwerkelijk echt alleen het verhaal te vertellen die we in grote lijnen tijdens Tears of the Kingdom te horen hebben gekregen. Het geeft details die echt een goed geheel van het verhaal maken. Zelfs nieuwe toevoegingen als de Knight Construct (nee, het is geen: somehow Link is in het verleden gekomen) en Calamo de Korok worden goed uitgeschreven en uitgelegd waarom ze niet in Tears of the Kingdom voorkomen.
Een klein minpunt is dat je waarschijnlijk wel kunt verwachten waar de game eindigt en dat er nog steeds redelijk wat vragen zijn over bepaalde gebeurtenissen erna. Omwille van spoilers zal ik niet exact vertellen wat er mist. Het zijn geen enorme elementen, maar wel dat ik mij afvraag wat nu. Misschien dat we zoiets met mogelijke DLC nog kunnen zien, maar ik verwacht het niet echt.
Toch is de verhaallijn over het algemeen erg goed opgezet met wat emotionele momenten en zowel nieuwere muziek als klassiekere motieven waardoor ik soms echt met kippenvel zat te spelen. Zeker voor een tijdperk in Zelda waar verhaal erg oppervlakkig was en muziek ook wat gematigder merk je daar hier echt niets van.
Meeste nieuwe personages zijn bland
Totaal zijn er 19 speelbare personages. Natuurlijk de Sages, Rauru, Mineru, Knight Construct, Calamo en Zelda, maar tien personages zijn eigenlijk redelijk standaard. Zo heb je van elk ras: Hylians, Rito, Zora, Goron en Gerudo twee personages die je team joinen. Acht hiervan zitten verstopt in scouting challenges, korte battles waar je een personage vrijspeelt. Wat jammer is, is dat deze personages zo goed als geen persoonlijkheid hebben. Ze komen allemaal voor in scènes, maar geen enkele krijgt nu echt diepgang op hun personage. Calamo en de Knight Construct hebben dat wel en zijn een essentieel deel van het verhaal. Dit is iets wat Calamity wel beter deed met extra personages.
Combat is de sterkste uit de franchise
De combat is ook weer flink veranderd. Natuurlijk is de basis met X en Y vechten, maar er is zo veel meer toegevoegd wat de gameplay divers maakt en het nodigt ook uit om te experimenteren met personages, combinaties van personages en aanvallen. Om te beginnen heb je de Zonai Devices. Praktisch alle Zonai Devices keren terug en hebben nut. Niet om hele constructies te bouwen, nee je kunt ze activeren en ermee lopen of ze neerleggen en een andere activeren. Zo kun je ook flinke combinaties maken. Denk aan water en elektriciteit of wind en vuur voor een vuurtornado. Daarnaast hebben sommige personages ook de mogelijkheid om met monster onderdelen fuse aanvallen uitvoeren. Al deze opties maken je diversiteit van aanvallen de grootste ooit voor een Hyrule Warriors.
Zeker als je daarbij optelt dat ieder personage unique attacks heeft die niet alleen sterk zijn, maar ook belangrijke counters voor sterke aanvallen van de grotere vijanden. Deze slim inzetten is wel de kern van de combat. Je hebt nog meer sterke aanvallen. Denk aan de oplaadbare special attacks, al zijn die wel flink minder krachtig geworden dan voorheen. Dat komt waarschijnlijk door een andere nieuwe mechanic: de Sync Attack. Hiermee kun je samen met één van de 19 speelbare personages (ook als je een level hebt waar sommigen lopen, maar niet in je team zitten) en Sonia een speciale aanval doen. Hiervoor hebben beide personages een opgeladen Sync Bar nodig.
Deze Sync Attack is eigenlijk het vetste van de nieuwe mechanics. Je krijgt gave samenwerkingen die flink verschillen. Niet alleen tussen personages zoals dat je met Ardi en Raphica elkaar een element geeft om tijdelijk te gebruiken en met Zelda en Rauru twee lichtstralen afschiet. Nee, ook welke van de twee je bestuurt, is belangrijk. Zo zal als je Ardi bestuurt je een wind element aan je aanvallen toevoegen, maar met Raphica juist de elektriciteit van Ardi kunnen gebruiken. Sommigen draaien niet alleen de rollen om, maar worden hele andere aanvallen. Het niveau aan detail hier is uitstekend gedaan.
Draait als een zonnetje
Wanneer we kijken naar de geschiedenis van Hyrule Warriors zijn de games qua performance op de originele releases meestal niet echt goed. Gelukkig is dat hier echt totaal niet aan de orde. Hoe je ook speelt, handheld of op tv, singleplayer of multiplayer, het werkt uitstekend. De framerate is solide en de game ziet er ook echt prima uit, zelfs met de relatief lage resoluties. Zo is die op tv 900p in de basis, maar er zijn wel nog upscalers die het wat mooier maken.
Uitstekend, maar blijft een Warriors-game
Hoewel Age of Imprisonment een uitstekende game is met veel lore, goede muziek en uitstekende nieuwe mechanics zal het toch niet voor iedereen zijn. Het blijft in de kern een hack and slash-game. Het doet niets schrikbarends nieuws dat de game aantrekkelijk gaat maken als je echt niets met dit soort games. De laag Zelda is uitstekend, maar de kern van de gameplay is erg gelijk aan de standaard ervaring. Doordat de combat zo divers is, is het totaal geen probleem dat de game zo veel missies heeft en vind ik het ook geen straf om steeds maar weer een battle in te gaan om de laatste verzamelitems te krijgen. Ik heb constant genoten van de gameplay.
Wat ik wel een beetje jammer vind, is dat ik wel wat minder het idee heb gehad dat je echt veldslagen aan het voltooien bent, er gebeurde in sommige levels net wat weinig. Verwacht dus niet dat er opeens een summoner in een outpost verschijnt of een saboteur zoals in de eerste Hyrule Warriors. Hierdoor ontbreekt een beetje de stress van snel weer ergens anders heen moeten.
