Het mag een wonder heten dat Inazuma Eleven: Victory Road uitgekomen is. Deze game zou oorspronkelijk ruim zeven jaar geleden al moeten zijn verschenen. Al stond de game toen nog onder een andere naam bekend. Inmiddels is 2025 bijna ten einde en is deze nieuwste Inazuma Eleven-game een goede maand uit. Op 13 november 2025 was het namelijk eindelijk zover. De game is zowel voor de Nintendo Switch als Nintendo Switch 2 uitgekomen. Lees hier in onze review of het lange wachten op Inazuma Eleven: Victory Road de moeite waard is geweest.
Enorm veel content
Toen ik de game voor het eerst opstartte, begon mijn hart toch wel sneller te kloppen. Ik ben al fan van Inazuma Eleven sinds ik jaren geleden de anime op de tv zag met Nederlandse dub. Het is dan ook niet gek dat Mark Evans met zijn Hand van God een speciaal plekje heeft in mijn hart. De muziek, de beelden, de personages, alleen het opstarten was al een feest der herkenning. En dan mag je aan de slag met de game waar je jaren op hebt gewacht.
Er is een overvloed aan modi om uit te kiezen: Story Mode, Chronicle Mode, Kizuna Station, Competition Mode, BB Stadium en Victory Road. Je zou er haast keuzestress van krijgen. Maar voor je start zijn er nog een aantal belangrijke keuzes om te maken. Afhankelijk van wat je prettig vindt kan je namelijk kiezen voor de Engelse of geromaniseerde Japanse namen van de personages en plaatsen. Als voorbeeld de speler Mark Evans: Mark Evans is de Engelse naam, maar Endou Mamoru is de geromaniseerde Japanse naam. Daarnaast kan je kiezen tussen Engelse of Japanse voice-acting. Persoonlijk ben ik meer fan van de geromaniseerde Japanse namen in combinatie met de Japanse voice-acting. Vooral omdat de Japanse stemmen veel beter klinken en de personages tot leven wekken. Bij de Engelse stemmen miste ik die meeslependheid lichtelijk. Maar wat je ook kiest, een slechte keuze is het nooit.
Typisch Inazuma Eleven-verhaal
Zelf ben ik als eerste met het Story Mode gestart, omdat het een mooie introductie is in de wereld van Inazuma Eleven en natuurlijk het voetballen zelf. Het verhaal draait om Unmei Sasanami, oftewel Destin Billows. Hij is net overgestapt naar Nagumohara Junior High School, waar voetbal verboden is. Vroeger hield hij van voetbal, maar dat veranderde toen bleek dat hij iets aan zijn hart mankeerde en nooit meer mag voetballen. Hoewel hij afscheid had genomen van het voetbal, wordt het vlammetje al snel weer aangewakkerd op zijn nieuwe school. Gaat het hem lukken om toch een voetbalclub op te richten en een team samen te stellen?
Het verhaal wist mij vanaf het eerste moment te pakken. De anime-cutscenes, de personages, de muziek, voor de fans is het geweldig. Ook als je nog nooit iets met Inazuma Eleven hebt gehad, is het een mooie introductie. Het weet te vermaken en houdt je minimaal dertig uur zoet. Persoonlijk vond ik dat de personages voldoende diepgang hadden, maar er waren toch wat gemiste kansen om het naar een hoger niveau te tillen.
Steen, papier, schaar!
In tegenstelling tot wat je mogelijk zal verwachten van Inazuma Eleven duurt het vele uren voor je start met voetballen. Het is dan ook een RPG en niet alleen voetballen. In het begin heb je regelmatig gevechten met allerhande personages. Dit gebeurt in een steen-papier-schaar-stijl. Je moet daarom goed opletten op wat de tegenstander doet om de juiste aanval te kiezen. Bij sommige gevechten kan je er tevens voor kiezen om de gevechten automatisch te laten doen. Je zal dan wel zelf op je HP- en Tension-balk moeten letten, want daar wordt geen rekening mee gehouden. Op deze manier level je jouw steeds groter wordende party. Persoonlijk vond ik de uitleg van hoe het werkt wat gebrekkig. Er wordt wel iets uitgelegd, maar een hoop details ook niet. Dat moet je dan zelf zien uit te vinden.
Er zijn vele sidequests te vinden in de wereld van Inazuma Eleven. Vaak zijn dit vooral opdrachten in de trant van ‘zoek dit’ of ‘breng me daar’. Hoewel simpel, is het leuk om zo meer kleine verhaaltjes te horen van de personages in de wereld. Daarnaast kom je regelmatig voetballen tegen waar je tegen kan trappen en zo items bemachtigen. Of wat dacht je van minigames om zo ook stats te verbeteren. Het zijn allemaal kleine dingetjes, maar zo bij elkaar is er genoeg te doen. Al werd het op een gegeven moment toch wel lichtelijk eentonig om steeds vergelijkbare activiteiten uit te voeren. En dan na een aantal uur is het eindelijk tijd om te voetballen!
Voetbal met een twist
De basis van het voetballen is in Inazuma Eleven: Victory Road iets anders dan de FIFA-games van vroeger en de huidige FC-games. Natuurlijk draait het spel om de bal in de goal van de tegenstander te krijgen. Maar hoe je dat doet, werkt hier net wat anders. Veel draait namelijk om stats en speciale skills. Die heb je namelijk veelvuldig nodig. Door te passen gaat de bal van speler naar speler. Wanneer je een tegenstander tegenkomt, kom je automatisch in een duel terecht. Hier moet je zien uit te breken of een skill voor gebruiken. Echter, de tegenstander krijgt natuurlijk ook die opties. Voor skills zijn de stats belangrijk om te bepalen wie wint. Het levert daardoor interessante duels op. Schieten op de goal heeft iets vergelijkbaars. Zo kom je in een soort slowmotion en moet je richten. Echter, ook hier kan je een skill inzetten. Maar ja, de keeper natuurlijk ook. Het blijft een leuk spelletje om tactieken te bepalen. Dit is in een notendop wat het voetballen inhoudt.
Veel is ook afhankelijk van je spelers. Deze kunnen je maken of breken. Ze hebben allemaal verschillende stats en hebben andere punten waar ze in uitblinken. Door Inazuma Eleven: Victory Road te spelen kan je nieuwe spelers verzamelen. Er zijn er meer dan 5400 aanwezig. Het is een enorm aantal, maar dat maakt ook dat het voor de fans geweldig is om iedereen terug te zien.
De vele andere modi
Ik heb het nu vooral over Story Mode gehad en een beetje het voetballen zelf, maar er zijn meer modi die aandacht verdienen. Eén daarvan is Chronicle Mode. In deze modus herbeleef je de belangrijkste wedstrijden van de vorige Inazuma Eleven-games. Voor de nieuwkomer mist hier wel wat context om echt het verhaal te begrijpen. Het is daardoor meer voor de fans geschikt. Desondanks is het voor de nieuwkomer ook tof om al die wedstrijden te spelen. Dit kan je daarom haast als de tweede verhaalmodus van Victory Road zien. In de modus Kizuna Station kan je daarentegen weer iets totaal anders doen. Deze draait om het bouwen van je eigen stad. Als je wil, kan je ook naar andermans stad gaan en die bezichtigen. In de game zitten ook meerdere modi die volledig draaien om het voetballen. Zo kan je tegen de computer spelen of online. Daarnaast zullen er in de toekomst nog regelmatig updates verschijnen met nieuwe content.
Al met al is Inazuma Eleven: Victory Road enorm uitgebreid. Er lijkt voor ieder wat wils in te zitten en met de kwaliteit zit het gewoon goed. Op de Switch 2-versie is bovendien weinig aan te merken. Alles ziet er mooi uit en het draait soepel. Over de game op de Switch kan ik niet oordelen, omdat ik die niet heb gespeeld. Inazuma Eleven: Victory Road is in de Nintendo eShop te koop voor €69,99. Het Upgradepack om naar Inazuma Eleven: Victory Road – Nintendo Switch 2 Edition te gaan kost slechts €2,27 en is daarmee absoluut aan te raden.
