[Review] MEGATON MUSASHI W: WIRED – Toffe mechagame

Nadat er amper reclame werd gemaakt voor de release van MEGATON MUSASHI W: WIRED, begon ik hem wel te knijpen. Want ja, waarom is er amper reclame? Bovendien is dit de eerste game in lange tijd die LEVEL-5 uitbrengt in het Westen. Het leek allemaal niet echt te kloppen. Ik begon me zelfs af te vragen of de game te slecht was en dat ze er daarom geen aandacht aan schonken. Inmiddels heb ik de game gespeeld en kan ik verklappen dat ik de marketing totaal niet snap. Lees onze review snel verder en ontdek wat we er precies van vinden.

Clichéverhaal

Het begint allemaal met Yamato die ervan houdt om te vechten. Echt met iedereen start hij een gevecht en belandt daardoor zelfs in de gevangenis. Op een dag komt hij met zijn vechtmaatje iemand tegen. Ze worden uitgedaagd een stel robots te verslaan, wat natuurlijk met gemak lukt, en worden vervolgens meegenomen naar een voor hen onbekende plek. Daar onthult de mysterieuze man dat waar ze in geloofden niet waar is. De wereld is niet vredig en hun geheugens zijn gewist. De wereld werd namelijk aangevallen door aliens, waardoor de mensheid grotendeels is uitgestorven. Omdat zij zulke goede vechters zijn, willen ze dat zij in een enorme robot, een Rogue genaamd, gaan vechten tegen de aliens. De strijd is nog lang niet over…

Het is geen al te bijzonder of verfrissend verhaal. Je kan het redelijk cliché noemen. Niet dat het erg is, want het doet zijn werk. Het geeft net dat vleugje extra om alle missies samen te rijgen in een verhaal. Ik had ook eerlijk gezegd niet anders verwacht van een mechagame. Negen van de tien keer (van de games die ik tenminste heb gespeeld) is het toch niet veel bijzonders en is het vooral om je een reden te geven al die missies te voltooien.

In het begin bestaat de game grotendeels uit lezen en wat heen en weer geren in de stad. Ook daarna duurt het nog een tijd voor de missies op gang beginnen te komen. Daarbij zijn er zijmissies en verhaalmissies. Ook in de stad is het nuttig om met mensen te praten. Wees je er dus van bewust dat het niet direct alleen maar vechten is, maar dat het haast een visual novel met een enkele missie is in de eerste uren.

Rogues aanpassen

De ster van de game is echt de hoeveelheid customisation. Je kan de Rogues geheel naar wens aanpassen. Een andere arm of een ander hoofd, of wat denk je van wat mods? Het kan allemaal. Daarbij zijn er nog talloze elementen die je kan aanpassen, teveel om op te noemen. Door missies te voltooien krijg je nieuwe parts. De een wat zeldzamer dan de ander. Nutteloze kan je ontmantelen en weer voor wat anders gebruiken. Er is een optie om de game voor sommige dingen de meest optimale parts te laten selecteren, maar beter leer je dat zelf. Het is echt een feest om de Rogue te maken die jij wilt en die natuurlijk bruikbaar is in de strijd. Met verschillende type vijanden heb je soms een andere build nodig. Zo blijf je bezig met het aanpassen en finetunen van je Rogues.

Het vechten is vooral een soort hack-and-slash. Maar doordat je verschillende wapens kan hebben en uit vele skills kan kiezen, blijft het interessant. De missies bestaan vooral uit horde vijanden die je moet verslaan met uiteindelijk een baas. Het vechten werkt heerlijk soepel en ik had het gevoel alsof er altijd weer iets nieuws te ontdekken viel. De loot in de vorm van parts is natuurlijk waarvoor je speelt. Daarmee kan je dan je Rogue weer aanpassen. De game bevat bovendien cross-play en coöp. Al geldt die coöp slechts voor bepaalde missies in het verhaal.

Mooie artstijl

Wat me onmiddellijk opviel, was de artstijl. De personages zijn 2D en hebben een typische manga-/anime-stijl. De robots daarentegen ogen veel realistischer. Verrassend genoeg past het goed bij elkaar en was het zelfs dat ik eerder vanwege de toffe stijl dan het verhaal verder wilde spelen. Veel aan te merken heb ik op de Switch-versie niet. Het voornaamste wat me uit de ervaring haalde waren de vele laadschermen. Niet dat de laadschermen enorm lang duurde, maar ze kwamen wel veelvuldig voor.

Als laatste wil ik het nog hebben over de geschiedenis van deze game met zijn restanten. MEGATON MUSASHI W: WIRED is de derde iteratie van de serie. De eerste was een betaalde game, maar werd vervolgens opnieuw uitgebracht als free-to-play-game. In WIRED zitten nog wat restanten van de free-to-play-versie. Zo heb je te maken met dagelijkse inlogbonussen, battle pass en is er een enorme lading betaalde (cosmetische) DLC. Het zijn absoluut geen dingen die je tijdens het spelen in de weg zitten, want alle voorwerpen die je krijgt via die constructie zijn puur bonus. Je kan ze ook gewoon in de game vinden en ik zie ze daarom echt als extraatje.

Conclusie

Als Gundam-fan en in het algemeen fan van mechagames, ben ik ontzettend tevreden met MEGATON MUSASHI W: WIRED. Het is beter dan ik had verwacht. Hoewel het verhaal cliché is en de game nog free-to-play-elementen bevat, is de game ontzettend vermakelijk. Het vechten, de customisation, het is voor de liefhebbers echt een hele prettige game.