Metroid Prime 4: Beyond is eindelijk verschenen op de Switch en Switch 2. Wij hebben de game volledig doorgespeeld en kunnen dan nu ook ons eindoordeel van de game geven. Al met al is het een geweldige game die wel een paar bijzondere keuzes maakt.
Hoe je ook speelt: Viewros is prachtig
De game begint met de gameplay die je mogelijk al vaker hebt gezien, de demo van verschillende events. Samus komt aan bij een research center van de Federation en nadat je daar de gameplay doorloopt, kom je aan op Viewros, waar het echte verhaal begint. Om terug naar huis te komen, moet je vijf Master Teleporter Keys verzamelen in de verre uithoeken van de wereld. Ieder gebied waar je langs komt, is prachtig en sfeervol vormgegeven met goede ondersteunende muziek. Of je nu in Quality Mode of Performance Mode op handheld of tv het is een uitstekende wereld. De enige plek die hier een uitzondering op is, kom ik later op terug. Niet alleen het design van de wereld zelf en de muziek dragen bij aan de ervaring, ook de redelijke diversiteit aan vijanden werkt goed. Met op verschillende plekken unieke vijanden en een paar overkoepelende, iets wat ook verhaaltechnisch goed wordt uitgelegd.
Eigenlijk heeft de hele game de karakteristieke Metroid-feel die zeker laat zien dat Retro nog niet verleerd is hoe Prime-games horen te zijn. De combat is goed en werkt met verschillende besturingsmogelijkheden even goed. Mijn voorkeur lag bij de gyro-optie of de muisbesturing. Hoewel de standaardinstellingen voor de muis wat traag zijn, heb je gelukkig genoeg opties om de gevoeligheid te verbeteren. Maar ook gewoon door middel van knoppen is het spel uitstekend te spelen.
Waar de game ook een goede balans heeft, is het onderdeel van krachten. Je krijgt redelijk regelmatig een nieuwe kracht en dat werkt ook erg goed. Hierdoor heb je constant een gevoel van progressie. Maar het belangrijkste hier vind ik een balans tussen de klassieke krachten als Morph Ball, Charge Beam, etc. en de nieuwe Psychic Powers. Deze laatstgenoemden zitten sterk in elkaar. Ook al zijn ze niet per se uniek in games, ze voelen toch fris aan qua gebruik.
Nep vrijheid
Wat een beetje jammer is, is het neppe gevoel van vrije keuze waar je heen wilt. De game laat je, zodra je de motor Vi-O-La hebt, eigenlijk helemaal vrij in de wereld om zelf te kiezen welke kant je op wilt. Helaas is die keuze er dus eigenlijk niet. Zo ging ik in mijn playthrough eerst naar het ijsgebied, Ice Belt, maar daar liep ik al zeer snel tegen een bevroren deur aan. Dus ik moest eerst naar Flare Pool. Hierdoor voelt het soms wel een beetje alsof je voor jan lul ergens heen rijdt, maar heel storend is het niet.
Hoewel de flow van de game wat opgehouden wordt op het einde, zijn de gebieden erg sterk qua verhaalvertelling en al helemaal het eindgevecht is een uitstekende ervaring. Ik hoop daarom ook dat dit niet de laatste keer is dat we een spel in deze serie games gaan zien.
Samus is niet alleen, maar het is niet storend
De verhaallijn is wat anders dan bij andere Metroid-games. Niet alleen is het een gloednieuwe verhaallijn, dus als je de vorige games niet hebt gespeeld is het geen probleem. Waar Metroid bekendstaat om Samus die alleen ten strijde trekt op onbekende planeten, is dat hier toch wat anders. Net als in latere Prime-games heb je hier namelijk mensen van de Galactic Federation. Deze vijf personages die je onderweg ontmoet, zijn net als jij gestrand op Viewros en zoeken een manier om thuis te komen.
Nu was er met de previews al veel te doen om Myles Mackenzie. Het leek in mijn preview al alsof hij niet een extreem grote rol ging spelen en dat klopt. Na het eerste gebied hoor je hem heel af en toe wat zeggen over de radio. Daarnaast heb je nog drie andere personen en een robot die je tegenkomt. En heel eerlijk vind ik ze totaal geen issue. Ze zijn goed geschreven en leuk door diverse persoonlijkheden. Daarnaast zijn ze ook nog eens menselijk. Zo heeft Tokabi een persoonlijk verhaal te vertellen, is Armstrong een beetje een fangirl, maar nooit tot op een niveau dat het irritatie wekt.
Ze blijven ook niet constant bij je in de buurt, dus je speelt nog steeds het grootste gedeelte van het spel alleen zonder gepraat in je oor te hebben. Je hoeft dus niet bang te zijn dat de Metroid-sfeer verpest wordt. Nu ben ik sowieso van mening dat geen interactie hebben in de wereld sowieso niet meer van deze tijd is. Andere soortgelijke games hebben namelijk ook allemaal een levendigere wereld in recente jaren.
Wie dacht dat de woestijn een goed idee was
Een groot onderdeel bij Metroid Prime 4 is de Sol Valley-woestijn. Het is een groot open gebied dat de vijf verschillende hoofdgebieden met elkaar verbindt. En eerlijk gezegd is dit gebied mijn enige echte minpunt aan het spel. Hoewel het in het begin erg leuk kan zijn om wat rond te racen, is het al snel eentonig. Niet alleen is de woestijn nagenoeg leeg met echt amper wat te doen, het is er akelig stil. Pas met een tweede playthrough of door middel van een amiibo kun je muziek toevoegen aan het spel.
Door het spel heen is het echt geen verkeerde ervaring, want je racet een beetje van het ene gebied naar het volgende gebied. In de endgame wordt het echter tergend. Je hebt namelijk veel ‘Green Crystals’ verspreid over Sol Valley. Deze kristallen moet je kapotmaken om ze te verzamelen. Dit verzamelen is verplicht; zo moet je de meeste van deze voorwerpen vinden en inleveren om een item voor de verhaallijn te ontvangen. Daarnaast moet je ook nog eens door de woestijn heen om te zoeken naar verschillende voorwerpen voor de laatste missie.
Er zijn een paar soort van shrines te ontdekken voor extra kracht, maar dat zijn er bar weinig. Doordat het zo leeg is, is het echt een onderdeel wat de flow uit je spel haalt en dat is eeuwig zonde.
Een uitstekende game
Hoewel ik qua Metroid alleen maar Dread en de eerste Prime heb gespeeld en dus weinig kan zeggen over “of het een echte Metroid is”, voelt het voor mij erg aan van wel. De game werkt uitstekend op ieder vlak en op iedere manier van besturing. Of je nu in handheld of op tv speelt en in quality mode of performance mode. De Federation troopers zijn echt niet een probleem en voegen wat menselijkheid aan het spel toe.
Helaas is de woestijn te leeg en saai om het perfect te maken en haalt het zeker de flow uit het spel op het einde. Laten we hopen dat Prime 5 niet zo’n gebied heeft of er meer in te doen heeft.
