[Review] Pupperazzi – Puptastisch of toch niet zo?

Ieder baasje zal het wel herkennen. Honden, katten, konijnen of welk dier dan ook, ze doen vaak iets wat op de foto gezet moet worden. Ze zijn namelijk enorm fotogeniek en trekken de gekste bekken. Of denk aan de dierentuin. Die giraf die met zijn lange tong zo een blaadje aan een tak probeert te pakken, dat is toch te schattig voor woorden? In Pupperazzi ga jij aan de slag om foto’s te maken van talloze fotogenieke honden. Je zou denken dat dat hemels is als je van fotograferen houdt, maar is dat ook echt zo of blijven de mooie plaatjes wat achter? Je leest het in onze review.

Camera in de aanslag

Pupperazzi bevat slechts een handjevol omgevingen om te verkennen. Heel groot zijn ze ook niet. Dus je weet al snel waar je wat kan vinden, variërend van bepaalde honden tot voorwerpen tot automaten waar je nieuwe onderdelen kan kopen voor je camera. Helaas is dat deel van een minpunt. Omdat je opdrachten krijgt voor het maken van foto’s, verwacht je dat je wel moet nadenken over wat er precies op de foto moet staan. Een cryptische omschrijving of juist een vage hint, waardoor je goed moet zoeken. Echter was het naar mijn mening altijd gelijk duidelijk wat er op de foto moest staan. En als je dan al het gebied goed had verkend, dan kon je onmiddellijk naar de juiste locatie lopen. Wel moet ik erbij zeggen dat locaties gereset worden als je ze verlaat. Bij een volgend bezoek is het altijd weer even zoeken welke honden er zijn en waar ze zitten. Dat is dan wat meer zoekwerk, maar je bouwt daardoor geen band op met de honden.

Het verhaal in Pupperazzi is zo goed als niet bestaand. Ja, je krijgt opdrachten en ja, je moet volgers zien te winnen, maar verder? Het is vooral een spel waarin je moet genieten van de honden en de geinige scènes die je op de foto zet. Zo kan je bijvoorbeeld de honden aaien waardoor ze achter je aan blijven lopen. Of je gooit met een discus waar ze dan achteraan rennen. Of wat dacht je van honden aankleden met een hoedje en schoenen. Charme heeft de game zeker, want er is een hoop leuks en schattigs te zien. Het had alleen nog beter geweest als er iets van een verhaal was of op zijn minst een mogelijkheid om met bepaalde honden een soort band op te bouwen die ze niet onmiddellijk vergeten na het verlaten van een gebied.

Upgrades

Ik noemde het al eerder: je moet volgers verdienen op sociale media. Door opdrachten te voltooien en gemaakte foto’s te posten op de fictieve sociale media in de game krijg je volgers. Een doel van het spel is om zo veel mogelijk volgers te krijgen zodat je dan nieuwe camerafuncties vrijspeelt. Zo kan je onder andere een selfiecamera vrijspelen of een andere oriëntatie van de foto. Maar dat is niet het enige om vrij te spelen.

Je verdient met de opdrachten hondenbrokjes, de in-game betaalmiddel, en je kan ze vinden in de omgevingen. Af en toe zaten de hondenbrokjes op plekken waarvan ik me echt afvroeg hoe ik erbij kon komen. Pas later ontdekte ik dat je kan springen en zelfs een dubbele sprong kan doen. Of ik heb ergens finaal de uitleg gemist of het is gewoon niet duidelijk aangegeven in het spel. Wel vond ik het lastig om sprongen in te schatten vanwege het first-person perspectief. Gelukkig is dat niet iets wat je vaak moet doen en is het daarom geen groot probleem. Met alle bemachtigde hondenbrokken kan je bij automaten speeltjes of cameralenzen of fotopapier kopen. Vooral die laatste twee categorieën trokken mijn aandacht. Het gaf een nieuwe laag in de vrij simpele game, omdat je nu meer invloed had op de foto’s qua uitstraling. Voor mij zit daar uiteindelijk het plezier van de game. Foto’s maken van honden of gebieden hoe jij het wil en niet per se omdat het een opdracht is.

Compositie

Omdat de game een first-person perspectief heeft, zie je jezelf niet. Alleen je schaduw en een vage arm bij het aaien van honden geven nog het idee dat je een menselijk wezen bent. Ergens vind ik dit wel passend bij een fotografiegame, want ik had daardoor constant het gevoel door mijn camera te kijken en zo rond te lopen. Je zou denken dat het dan simpel is om een mooie compositie te krijgen, maar dat valt vies tegen. Mijn volgers waren regelmatig niet te spreken over hoe een hond op de foto stond en nog maar te zwijgen over opdrachten. Ze kunnen dan wel zeggen dat een hond op een scooter op de foto moet, maar die wordt niet altijd herkend al zodanig. Ik heb af en toe meerdere foto’s van dezelfde scene moeten maken tot er eentje tussen zat die het systeem goed vond. Ik heb dus het vermoeden dat er soms iets misgaat in de herkenning van een object op de foto.

De artstijl is vrij simplistisch, maar doeltreffend. Ondanks de simpele vormen kan je de verschillende hondenrassen goed herkennen. Omdat de opdrachten vrij simpel zijn, komt de game uiteindelijk neer op wat je er zelf van maakt met jouw fantasie. Ga je bijvoorbeeld alle hondenrassen zoeken of de locaties op verschillende tijdstippen bezoeken. Je kan er absoluut van genieten, want in de basis is het een leuke fotografiegame.

Conclusie

Pupperazzi is in de basis een vermakelijke game, maar het is meer wat je er zelf van maakt dan dat de game jou een bepaald pad geeft. De opdrachten zijn vrij simpel en zorgen voor weinig uitdaging. Desondanks heeft de game een bepaalde charme en geeft het de speler wel de ontspanning die je mag verwachten bij een fotografiegame. Al met al een korte maar vermakelijke game tussendoor. Echter is de hoeveelheid content aan de lage kant voor €19,99.

DN-score: 7,0