[Review] Shanghai Summer – Een onvergetelijke trip?

Iedereen kan zich wel die ene zomer herinneren met al die mooie herinneringen die toen zijn gemaakt. In Shanghai Summer blijken er echter herinneringen te zijn die niet allemaal lijken te kloppen. Of beter gezegd onze hoofdpersoon Baichuan mist bepaalde herinneringen. Tijdens zijn reis probeert hij te ontdekken wat hij is vergeten en hoe alles in elkaar zit. Of het een onvergetelijke zomer is of eentje om zo snel mogelijk te vergeten? Dat lees je in onze review.

Een trip om nooit meer te vergeten

Beeld je haast sprookjesachtige straten van Shanghai in het jaar 2003 in. Het is net zomer en Baichuan merkt dat er iets niet klopt. Iets met de wereld om hem heen. Er is namelijk een pratende kat – die trouwens verdacht veel op de kat uit Ghost Trick lijkt, maar dat terzijde – en die vertelt hem dat de wereld waarin hij leeft niet de realiteit is. Baichuan is namelijk iets vergeten. Iets wat met zijn ex Qiuyu te maken heeft, maar ja wat is het? In twaalf dagen moet hij zich door dromen heen baden om hints te vinden naar datgene wat hem naar de realiteit kan brengen.

Het verhaal voelt als een onsamenhangende droom. Dat klinkt niet positief, maar het past wel bij de staat waarin Baichuan verkeert. Hij is verward, hij weet niet altijd wat echt is en voelt zich af en toe verloren. Door hem door alles heen te leiden kan je hem helpen orde te scheppen in alle chaos. Beetje bij beetje leert hij elementen van zijn verloren herinnering kennen. Om tot het einde te komen voelt nog als een groot mijnenveld. Er zijn vele “slechte” eindes. Nou ja, slecht? Het is maar net hoe je ernaar kijkt. Bijna allemaal leidt het ertoe dat Baichuan in de droomwereld blijft. En toch geven een aantal daarvan zeer veel voldoening. Het voelt als zijn goede einde.

Makkelijk om door de tijdlijn te springen

Wat ik nog best grappig vind, is hoe die kat je na een slecht einde gelijk weer de game in gooit met de mededeling dat dit niet het gewenste einde is. Je moet dan zelf op het flowchart aangeven waar je weer het verhaal wilt starten. Eigenlijk wijst zich dat wel van zelf, maar het geeft net dat beetje extra charme aan de game. Na het uitspelen ben ik later zelfs nog teruggekeerd om alle missende slechte eindes te behalen. Met gebruik van het flowchart is dat een fluitje van een cent. Nergens is het onduidelijk hoe je een slecht einde kan behalen. Het is altijd een kwestie van net de andere optie kiezen bij de keuze in dat hoofdstuk.

Het echte einde voelt als afsluiting van de reis die je hebt gemaakt. Want een reis, dat is het zeker geweest. Pas dan weet je hoe alles in elkaar zit, tenzij je het al eerder hebt geraden door de hints die werden gegeven. Persoonlijk vond ik de reis top, maar het was wel kort. Ik deed er net drie uur over om de game uit te spelen en hooguit een kwartiertje voor de rest van de slechte eindes. Het is dus echt een spel om op een avondje te starten en gelijk uit te spelen. Ik denk eerlijk gezegd dat dat ook de methode is waarop het verhaal de meeste impact maakt.

Lopen door de straten

De gameplay van Shanghai Summer is vrij simpel. Het is een sidescroller met visual novel-elementen. Dat houdt in dat je steeds heen en weer moet lopen en met personen of voorwerpen een interactie aangaan. Dat laatste zorgt ervoor dat het verhaal steeds weer een stukje verder gaat. Met het oranje pijltje wordt aangegeven welke dingen voor voortgang in het verhaal zorgen. De witte pijltjes daarentegen geven aan dat het optionele interacties zijn. Daarnaast kan je er ook nog voor kiezen om witte bolletjes te verzamelen, wat verzamelkaarten met een octopus erop blijken te zijn. Al met al wordt op onderzoek uitgaan beloond.

Hoewel het lopen zelf goed werkt, had ik soms wat rare dingen met het rennen. Regelmatig leek het alsof hij tijdens het rennen weer vertraagde, of hij wilde niet eens gaan rennen tot ik de knop opnieuw indrukte. Daarbij was het af en toe onhandig om de juiste persoon aan te spreken als ze naast elkaar stonden. Daarvoor kan je dan de richtingsknoppen gebruiken, maar het was niet foutloos. Ook in het dagboek waarin vele aspecten van je reis worden bijgehouden waren er wat gekke dingen met de besturing. Niets wat echt hinderlijk werd, maar het was er wel.

Net een sprookje

Visueel is de game een plaatje. Het sprookjesachtige, vooral als de zon bijna ondergaat, vond ik er prachtig uitzien. De game heeft een soort anime-stijltje en deed ook aan 13 Sentinels: Aegis Rim denken. De muziek ondersteunde het visuele met rustgevende muziek. Het was niet memorabel, maar wel wat je nodig hebt tijdens deze game.

Helaas werd het visueel wat teniet gedaan door kleine problemen met de tekst. De vertaling was namelijk niet altijd je van het. Ik ben missende letters tegengekomen, dubbele woorden, hij in plaats van zij en andersom. Al met al had dat nog wat beter gekund. Het was daarentegen niet onleesbaar. Alles kon ik de eerste keer lezen gelijk begrijpen, waardoor ik vind dat het vooral slordigheidsfouten zijn die je beleving niet belemmeren.

Ook stond bijna de gehele tijd per ongeluk de Skip Dialogues-optie aan, zoals je kan zien op de screenshots. Echter heeft dat nooit wat gedaan. Toen ik mijn fout ontdekte, heb ik hem uitgezet en ben daarna gaan testen. Bij aanzetten werkt het negen van de tien keer niet. In het uitzonderlijke geval dat hij hem wel pakt, dan wordt zoals je verwacht van die optie alle tekst op hoge snelheid geskipt. Een gekke bug.

Conclusie

Ondanks de minpunten die Shanghai Summer heeft, kijk ik er met een heel goed gevoel op terug. Het verhaal en hoe alles eruitziet overschaduwen de mindere elementen. Voor slechts €14,49 krijg je een mooi avontuur die je op een avondje uit kan spelen. Al met al een aanrader zolang je, net als ik, door de minpunten heen kan kijken.

DN-score: 7,0