Toen ik hoorde dat deze game musical met Griekse mythologie combineerde, was ik verkocht. Aan de andere kant was ik ook wat sceptisch. Zou de muziek echt goed zijn? En weet het verhaal wel voldoende diepgang te bieden? Inmiddels kan ik melden dat het concept zeker geslaagd is. Maar of het ook een aanrader is, dat lees je in deze review.
Een muzikaal toneelstukje
Stray Gods vertelt het verhaal van de doodgewone vrouw Grace. Ze weet niet zo goed wat ze wil in het leven en lijkt een beetje de weg kwijt. Het bandje waarin ze zit houdt audities. Nadat iedereen behalve zij is vertrokken, trekt ze haar strot open. Ze begint de sterren van de hemel te zingen en een wildvreemde doet uiteindelijk met haar mee. Vervolgens scheiden hun wegen en keert Grace huiswaarts.
Alles lijkt oké, tot opeens die wildvreemde vrouw voor haar deur staat en dood neervalt. Haar Eidolon transfereert naar het lichaam van Grace, waardoor ze een god wordt. Al snel staat Hermes in de kamer en word je naar Chorus, het hoofd van de goden, gebracht. Omdat er bloed aan jouw handen kleeft, denken ze dat jij die vrouw hebt vermoord. Na wat gezang krijg je een week de tijd om de moordenaar op te sporen.
RPG
In het begin van het verhaal moet je tussen drie rollen kiezen: charming, kickass of clever. Afhankelijk van wat je kiest krijg je specifieke antwoorden die je kan kiezen. Je moet namelijk zeer regelmatig een antwoordoptie kiezen terwijl je praat met de goden. Daarmee beïnvloed je het gesprek en bouw je juist wel of geen band op met diegene. Dit is tevens het enige van RPG wat je kan vinden in de hele game. RPG kan je het dus amper noemen; het is eerder een interactieve visual novel waarin je jouw eigen verhaal kiest.
Naast deze rollen kan je zelf daten met vier personages. Daarvoor moet je natuurlijk wel de juiste antwoorden kiezen. In mijn eerste playthrough behaalde ik het einde zonder met iemand te eindigen. Dat is dus ook nog mogelijk. Al met al zorgen al die keuzes er wel voor dat je de game nog vaak zal willen spelen. Met een speelduur van 5 tot 6 uur is het ook nog eens zeer toegankelijk om het vaker te spelen.
Zingen alsof je leven ervan afhangt
Grace blijkt de laatste Muse te zijn geworden. Dat betekent dat ze met haar gezang andere mensen kan laten zingen, zodat ze hun emoties prijsgeven. Gedurende de game moet ze natuurlijk informatie verzamelen. Want ja, hoe vind je anders de moordenaar. Het nadeel is dat al die goden zo enorm gesloten zijn. Door met ze te zingen zal je ze moeten overtuigen om zich open te stellen.
De muziek is verbazingwekkend goed. Ja, er zitten wel wat minder pakkende nummers tussen, maar de meeste weten je wel te raken. Vooral het eerste nummer zorgde voor kippenvel. Prachtig hoe kwetsbaar dat gezongen wordt. Een andere uitblinker vond ik het duet tussen de Minotaur en Hecate. Hoe die Minotaur weet te spelen dat hij niet mooi kan zingen, maar toch bijzonder grappig het weet te spelen en nog zuiver blijft. Ik heb ervan genoten.
De nummers staan qua tekst niet vast. Tijdens het zingen krijg je geregeld de keuze tussen welke aanpak je kiest. Deze komen overeen met de drie rollen waaruit je in het begin moest kiezen. Het is niet dat je beperkt wordt tot slechts de rol die je hebt gekozen. In de nummers kan je uit ze allemaal kiezen. Je moet de kleuren dan vooral zien als hoe Grace gaat reageren. Bij volgende playthrough’s merk je hoe enorm het nummer kan verschillen als je andere keuzes maakt. Geen nummer zal hetzelfde zijn en je merkt het niet eens aan het nummer. De kwaliteit blijft goed en dat is knap.
De goden
Elk van de goden heeft zo zijn eigen verhaal. Er zit veel meer diepgang in de personages dan wat je op het eerste gezicht vermoedt. Bijvoorbeeld Persephone, zij is heel afstandelijk. Waarom dat zo is leer je pas, nadat je met meerdere mensen over haar hebt gepraat en vervolgens met haar gaat zingen. Je ontdekt dat haar geschiedenis niet zo leuk is geweest en ze een enorme wrok koestert. Ik ging me uiteindelijk verbonden voelen met alle personages. Het hielp ook dat ze allemaal ingesproken waren. Het voelde daardoor meer alsof je echt met ze aan het praten was, dan slechts een verhaal aan het lezen was.
Niet alles is zo best
Het volume daarentegen was bagger. Op het ene moment hoor je diegene amper praten en het volgende moment worden je trommelvliezen eruit geblazen. Hier mag de ontwikkelaar zeker wat aan gaan doen. Nu zat ik tijdens het spelen steeds het geluid harder en zachter te zetten. Ook durfde ik niet een koptelefoon te gebruiken uit angst om mijn oren te beschadigen.
Tevens crasht het spel regelmatig. In vijf uur tijd sloot de game tweemaal af vanwege een onbekende fout. Gelukkig was ik geen voortgang kwijt, maar dat is wel mogelijk. De ontwikkelaar is er namelijk al van op de hoogte dat je savefile gewist kan worden. Dus dat je misschien een paar uur speelt en dat je dan weer vanaf nul moet beginnen. Dit zijn beste erge fouten die zo snel mogelijk opgelost dienen te worden. Ik ga om die reden de game ook niet heel hoog kunnen scoren, terwijl als de fouten opgelost zijn de game een veel hoger cijfer verdient.
En daar houdt de ellende nog niet op. Bij vlagen wordt het beeld enorm wazig. De personages zijn dan net wat vlakken, maar details zie je niet meer. Ergens past het wel in de artstijl, die ik enorm kan waarderen, maar het hoort natuurlijk niet. De Switch-versie is op dit moment wel speelbaar, maar je moet geluk hebben dat je niet tegen die savefile-bug aanloopt. Zelf heb ik hem twee keer uit kunnen spelen en alleen last gehad van crashes zonder de savefile-bug.
Conclusie
Stray Gods: The Roleplaying Musical is een fantastische game. Het verhaal en vooral de muziek pakken je meteen. Het is jammer dat de game op dit moment geplaagd wordt door crashes, savefile die gewist is, problemen met het volume en wazigheid van het beeld. Wanneer die problemen opgelost zijn door de ontwikkelaar kan je er een paar punten bij de score optellen, maar voor nu kan het helaas niet zo hoog eindigen. Al met al is Stray Gods na een update de perfecte game voor muziek- en visual novel-liefhebbers, maar voor nu zou ik een update afwachten.
+ Pakkend verhaal
+ Muziek weet je te raken
+ Ontzettend veel keuzes
+ Personages hebben veel diepgang
+ Volledig ingesproken
– Bugs en crashes zijn aan de orde van de dag
– Savefile kan gewist worden
– Weinig RPG
– Het beeld wordt regelmatig wazig
– Het volume komt zeer wisselend door
DN-score: 6,9
