De eerste grote otome-release van het jaar is sinds 27 februari 2024 uit op de Nintendo Switch. Sympathy Kiss draait, zoals het otome-genre al zegt, om romantiek en is als een interactief leesboek. Waar je bij de meeste otoges te maken hebt met spannende verhalen komt Sympathy Kiss aan met het normale leven en dan in het specifiek romantiek op de werkvloer. Of het weet te boeien en een aanrader is, dat lees je in onze review.
Wil je meer te weten komen over otome, lees dan onze special. Daarin leggen we uit wat het genre inhoudt en lichten we bekende termen toe.
Self-insert
Sympathy Kiss heeft een MC zonder ogen. Ze is een zogeheten self-insert, waarbij het de bedoeling is dat jij je kan verplaatsen in de hoofdpersoon. Zo moet je zelf bedenken hoe ze eruitziet en ook wat ze zegt. Dat laatste klinkt misschien raar, maar deze MC praat geheel niet in de game. Het enige wat je van haar leest zijn haar gedachtes. Uit die gedachtes merk je duidelijk een sterke persoonlijkheid. Ze weet wat ze wil en dat laat ze wel blijken. Daardoor is het niet een totaal blanco canvas, wat voor mij wel prettig was. Hierdoor was het geen al te grote omschakeling voor mij ten opzichte van andere otoges die ik heb gelezen.
Of deze MC je bevalt, hangt er vooral van af of je kan wennen aan het niet praten. Andere personages reageren dan wel op wat ze zegt, of juist niet zegt, maar dat moet je er zelf bij bedenken. Hoewel je er in het begin wel raar van op kijkt, wen je er best snel aan. Na het eerste uur is het me niet eens meer opgevallen. De schrijfstijl hielp een handje, want dat is zo heerlijk vlot en luchtig geschreven dat je niet eens merkt dat ze niet praat. Dus ook als je normaal gesproken geen fan bent van self-inserts, dan zou ik deze game toch een kans geven.
Estarci
Nu genoeg gepraat over de MC, tijd voor het verhaal. Het speelt zich allemaal af op de werkvloer. Of nou ja, het grootste gedeelte dan. Onze MC met de naam Akari Amasawa, aanpasbaar naar wat je maar wil, werkt voor het bedrijf Estario. Het gaat allemaal wel, maar ze is ook weer niet helemaal lyrisch over haar baan. Na een voortgangsgesprek krijgt ze de optie om over te stappen naar het team achter de app Estarci. Deze app was een groot succes van Estario, maar zoals met zoveel dingen is het lichtelijk vergeten door de mensen. Het is aan haar en de rest van het team om Estarci weer tot een succes te maken. Of dat lukt en of ze de liefde vindt? Ja, dat moet je zelf maar ervaren in Sympathy Kiss.
De common route schetst de situatie en is binnen enkele uren al klaar. Daarna begin je met een van de zeven(!) character routes. Afhankelijk van de keuzes die je maakt krijg je een bepaalde route. Twee daarvan betreffen geheime mannen en daar ga ik het verder niet over hebben. Zelfs met een enorme lading aan mannen tik je net de 40 uur aan om de game uit te spelen. De routes zijn dus vrij kort en speel je op een avondje wel uit. Normaal gesproken verwacht je dan weinig ontwikkeling in de personages en een niet zo spannende verhaallijn, dat was toch wat anders in deze game.
Hoewel alles dus kort is, weten de makers vrij veel in die korte tijd te proppen. En dan ook nog eens op een manier dat het niet geforceerd of gehaast aanvoelt. Echter is niet elke route is even goed qua verhaal, maar daar valt mee te leven. Juist omdat we te maken hebben met een wat luchtigere otoge, is het niet altijd erg dat routes weinig om handen hebben.
Beter dan verwacht
Ik moet toegeven dat ik de game veel leuker vond dan dat ik hem eigenlijk leuk mag vinden. Want ja, zo bijzonder is de game ook weer niet. Het luchtige daarentegen deed me zo ontzettend goed na het spelen van Clannad. Afgelopen maand heb ik namelijk Clannad en de vervolgen gespeeld, wat een enorme tranentrekker is. Deze luchtigheid is dan wel iets wat je nodig hebt om van al dat drama bij te komen. Je zou Sympathy Kiss daarom als een game moeten zien die ideaal is tussen twee tragische otoges in.
Zelfs als je kijkt naar de eindes, per route drie stuks, zie je alleen vrolijkheid. Er is gewoon geen slecht einde. Daarom maakt het ook totaal niet uit welke keuzes je maakt, omdat het toch altijd goedkomt. Persoonlijk vond ik dat wel fijn, want je hoeft ook weer niet altijd een heel spannend verhaal te hebben met keuzes die er echt toe doen. Het moet wel heel gek zijn als je verdrietig wordt van deze game. Zelfs de visuele stijl is ontzettend vrolijk. De thema’s die af en toe voorkomen in de routes kunnen wel wat heftiger zijn. Denk bijvoorbeeld aan chantage. Daarnaast worden seksuele handelingen wel geïmpliceerd, maar niet daadwerkelijk getoond. Op sommige momenten kan je hem best spicy noemen.
Qua vertaling heb ik weinig op Sympathy Kiss aan te merken. Het leest lekker weg en ik ben niet heel veel tikfouten tegengekomen. Altijd een pluspunt bij dit soort games. Bovendien is de voice-acting top en heerlijk om naar te luisteren.
Conclusie
Sympathy Kiss zal een “hit or miss” zijn voor veel mensen. In mijn geval was het een grote hit, zoals je zo aan het cijfer kan zien. Wanneer je tegen een self-insert MC en luchtige routes kan, dan is dit de game voor jou. Qua verhaal, lokalisatie en visueel zit het allemaal top in elkaar. De minpunten zijn voornamelijk persoonlijke dingen waar je wel of niet van houdt. Dat is ook waarom het om een “hate it or love it”-situatie gaat. Voor €49,99 kan ik de game aanraden aan ieder die de minpunten niet bezwaarlijk vindt.
+ Heerlijk vrolijk
+ Visueel een plaatje
+ Lokalisatie is goed uitgevoerd
+ De routes zijn kort en er is geen zwaar verhaal, maar…
– …het kan daardoor ook net te luchtig voelen voor mensen
– MC heeft geen ogen en zal dus niet bij iedereen in de smaak vallen
.
DN-score: 8,2
