Begin september vorig jaar verscheen The Artful Escape voor de Xbox en pc. Echter was er op dat moment nog geen sprake van dat het spel ook naar Nintendo’s hybride console zou komen. Gelukkig werd het spel begin deze maand aangekondigd en kunnen Switch-bezitters sinds 25 januari aan de slag met deze titel. Intussen heb ik de game van ontwikkelaar Beethoven & Dinosaur en uitgever Annapurna Interactive volledig kunnen uitproberen. In deze review lees je dan ook of The Artful Escape het waard is om een kans te geven.
Wie wil ik zijn?
De hele wereld bestaat uit enorm veel mensen, die allemaal een andere muzieksmaak hebben. Zo houdt de ene persoon van jazz of klassiek en de andere juist van pop, maar wat nou als iedereen uit jouw dorp van één soort genre houdt? Op het eerste oog lijkt dit niet bijzonder, totdat je hoort dat het precies het genre is dat jouw overleden oom Johnson Vendetti vroeger maakte. De hele stad Calypso verwacht nu van jou dat jij ook folk-muzikant wordt, maar jouw muzieksmaak is eigenlijk helemaal anders. Dit dilemma is precies waar het hoofdpersonage Francis Vendetti in het avontuur van The Artful Escape mee worstelt. Dit is dan ook meteen aan het begin van het spel te merken.
De game begint namelijk bovenop een berg. Hier ben je lekker op je gitaar aan het spelen, totdat je wordt onderbroken door Violetta. Zonder dat je ook nog maar iets van haar weet, confronteert ze jou. Ze zegt dat jouw uiterlijk niet goed past bij de muziek die je maakt. In dit eerste gesprek komt meteen goed naar boven hoe onzeker Francis is. Dit komt mede doordat de volgende dag het jubileum van het album Pines van Johnson Vendetti gevierd wordt, waar Francis moet optreden tijdens de afterparty. Toch krijg je in plaats van de onaardige zin van Violetta aan het begin ook nog wat wijze woorden van haar. Misschien moet je eens nadenken om een ander persoon te worden, maar wat bedoelt ze daar mee? En dat is precies wat je in The Artful Escape gaat ontdekken.
Ga lekker zitten en geniet van de rustige gameplay
Hoewel het avontuur in Calypso begint, speelt het merendeel van het verhaal zich af in de buitenkant van de realiteit. Deze magische plek wordt ook het Kosmische Buitengewone genoemd. In tegenstelling tot vele andere spellen die te spelen zijn op Nintendo’s hybride console bevat The Artful Escape weinig actie. Hierdoor lijkt het bijna alsof je naar een interactieve film aan het kijken bent. Je hebt namelijk de controle over jouw gloeiende elektrische gitaar, mag op sommige momenten kiezen wat je Francis tegen de personages laat zeggen en loop je naar links of rechts of klik je een paar knoppen in. Hoewel ik in het algemeen door de muziek en het uiterlijk, waarover straks meer, al in het spel gezogen werd, zorgde het kiezen uit verschillende dialogen ervoor dat ik echt in de huid van het hoofdpersonage kroop. Bovendien is het verhaal erg interessant om te volgen waardoor het vijf uur durende spel zo voorbij vliegt.
Tuurlijk is het heerlijk om zo nu en dan ook bij een game even lekker rustig te kunnen zitten en te genieten. Alleen vind ik het toch jammer dat er helemaal niks te verzamelen is en geen achievements zijn. Wat mij betreft had dit The Artful Escape namelijk nog nét ietsjes beter gemaakt. Hoe dan ook speel je deze game echt voor de ervaring en geloof me, die zul je niet snel vergeten!
Koptelefoon op, volume op 11 en genieten maar!
Als er ook maar iets is in deze review wat ik absoluut niet wil vergeten te vertellen, is hoe fantastisch het geluid is. Volgens mij weten de makers van dit spel dat trouwens ook. In de instellingen heb je namelijk de mogelijkheid om het volume van de muziek, effecten en stemmen van tien naar elf te schuiven. Eigenlijk is dit wel overbodig aangezien zowel koptelefoons, speakers en geluidsinstallaties tegenwoordig op standje gehoorbeschadiging kunnen staan. Het detail daarentegen is natuurlijk leuk. En nu we het toch over details hebben: zelfs op het gebied qua audio zit The Artful Escape er bomvol mee. Of je nou door de stad loopt waar muziek van je oom in de verte door speakers te horen is, in het theater bent waar je wezens op de achtergrond hoort communiceren of het wachtdeuntje dat je in de lift hoort, is overal wel iets te horen.
Bovendien klinkt de muziek in het algemeen op vele momenten gewoon magisch en als je dan ook nog eens je elektrische gitaar shredt, worden de twee elementen automatisch gesynchroniseerd met elkaar. Dit kan als je van dit soort muziek houdt op sommige momenten gewoon voor kippenvel zorgen. Wat als laatste absoluut niet mag ontbreken, is een complimentje naar de stemacteurs. Op twee wezens in het hele spel na zijn alle personages namelijk vol passie ingesproken wat écht naar voren komt.
Een genot voor je ogen, zelfs zonder bril
Omdat je als speler niet extreem veel hoeft te doen, is het ook wel fijn als het spel er mooi uitziet en dat doet het gelukkig. Er is namelijk gekozen voor een stijl die wat mij betreft erg goed bij dit type game past. De wereld is vol liefde in elkaar gezet wat te merken is door het prachtige kleurgebruik en de vele details in de scènes. Tevens krijg je als je de titel op pauze zet een LP hoes te zien met daarop uiteraard de instellingen en ook nog eens een verhaal over Johnson Vendetti. Ook zijn de unieke wezens schitterend ontworpen en is de belichting vaak supermooi. Toch zal ik natuurlijk ook eerlijk blijven en zeggen dat sommige textures af en toe even kort moeten laden. Daarnaast komt er zeer zelden een kleine hapering voor en de schaduw oogt hier en daar wat korrelig. Gelukkig zorgt dat er niet voor dat je uit de geweldige ervaring wordt gehaald. Het is echter wel iets waar de Switch-versie last van heeft.
Conclusie
Zoals je in deze review hebt kunnen lezen, ben ik erg positief over The Artful Escape. Hoewel de rustige gameplay niet voor iedereen is weggelegd, vond ik het juist heerlijk. Het verhaal zit erg goed in elkaar, is leuk om te volgen en de stemmen zijn ook nog eens vol passie ingesproken. Bovendien ziet het spel er ook nog eens prachtig uit waardoor de prijs van €17,49 het wat mij betreft vanwege de algehele ervaring meer dan waard is. Je moet er alleen rekening mee houden dat het spel na vijf uur echt wel uitgespeeld is, wat toch wel jammer is. Hoe dan ook is het een avontuur dat je niet snel zal vergeten.
DN-score: 8,6
+ Interessant verhaal
+ De wereld, personages en wezens zijn goed ontworpen
+ Heerlijke muziek om naar te luisteren
– Niks te verzamelen
