[REVIEW] Wolfenstein Youngblood

Een nieuw Wolfenstein-avontuur om weer volop op de Nazi’s te knallen.

Vorig jaar konden we op de Switch al aan de slag met Wolfenstein II The New Colossus. Het spel verscheen eerder al op andere platformen en later op de hybride console van Nintendo. Het nieuwste deel genaamd Wolfenstein Youngblood komt dit keer gelijk met de andere versies naar de Nintendo Switch. Pakt de versie op Nintendo’s hybride console opnieuw goed uit?

Zussen nemen het over

In het vorige deel kropen we in de huid van B.J blaskowitcz om het op te nemen tegen de nazi’s die de oorlog hadden gewonnen. Deze oude vertrouwde held is in het nieuwste deel verdwenen en daarom stappen we in de schoenen van een van zijn dochters die de rol op zich nemen om ook Europa te bevrijden van de nazi’s. De game speelt zich negentien jaar na de gebeurtenissen in Wolfenstein II: The New Colossus af wanneer B J spoorloos is verdwenen tijdens een missie in Parijs. In het ‘nieuwe Parijs’ in 1980, waar de nazi’s het nu voor het zeggen hebben, ga jij op missie.

Een indrukwekkend begin

Eén ding is zeker: deze nieuwe Wolfenstein-titel weet je bij de start meteen te pakken wanneer je begint aan jou missies door de verwoeste straten in Parijs. Omgevingen ogen zeer gedetailleerd en het spel straalt een sfeer uit welke je meteen in de game trekt. Omgevingen zitten vol detail, ogen zeer realistisch en het spel loopt lekker soepel. De geluidseffecten in combinatie met de schreeuwende nazi’s maken het plaatje compleet. We kunnen dan ook direct verklappen dat het spel op audiovisueel gebied ook dit keer weer zeer goed uitpakt op de Nintendo Switch. Nee, het haalt het niet bij de andere versies maar dat kunnen we de ontwikkelaar niet kwalijk nemen gezien de hardware van de console.

Alles draait om samenspelen

Het nieuwste deel in de Wolfenstein-serie pakt het op gameplay-gebied flink anders aan dan zijn voorgangers. Wolfenstein youngblood is namelijk een echte co-op titel waarbij het de bedoeling is het hele spel samen te spelen. Je kruipt in de huid van een van de dochters van Blaskovichz waarbij de rol van de zus wordt aangenomen door of een echt speler of door de computer.

Speel je met iemand anders dan kan dat met een willekeurig iemand maar ook met een vriend. Dit werkt over het algemeen erg soepel al kan het gedrag van andere spelers soms wel frustrerend zijn. Hou er dus rekening mee dat de gameplay, vooral gericht op online co-op, wel jouw ding moet zijn.

Gelukkig werkt het echter ook redelijk goed wanneer je samen met je computergestuurde zus samenspeelt. Natuurlijk is de intelligentie hierin minimaal wanneer je dit vergelijkt als je met een vriend samen speelt, de computer zal tijdens het spelen echter nooit zorgen dat het alarm afgaat. En juist dat is heel belangrijk in het spel. Omdat de wereld waarin je speelt vol zit met zeer sterke tegenstanders, zul je veel stealthy moeten spelen om zo beetje bij beetje jezelf te levelen om sterker te worden. Het zal dan ook bijna niet gebeuren dat de computer hierin dwars gaat liggen. Over het algemeen doet zij gewoon haar ding en zul je je niet te veel ergeren aan de AI.

Grinden, grinden en nog eens grinden

Zoals net al aangegeven is een belangrijk onderdeel van het spel om jezelf en jouw wapens sterker te maken. Ja personage krijg steeds een hoger level naar mate je meer vijanden verslaat terwijl je wapens juist kunt upgraden met geld dat te vinden is in de straten van Parijs. Omdat je zeker in het begin lang niet sterk genoeg bent om het tegen alle tegenstanders op te nemen, zul je dan ook veel ongezien moeten blijven en zwakkere vijanden onopvallend moeten killen. Ondanks dat het hele systeem best wel prima werkt, brengt dat ook enkele minpuntjes met zich mee. Lekker als een gek in het wilde weg op nazi’s schieten zit er niet meer in. Zeker niet omdat je dit keer ook rekening moet houden welke vijanden je met welk wapen aanpakt. Het systeem kan de gameplay daardoor soms wel wat vertragen en het is aan jou of je dit hinderlijk vind. Veel grinden is noodzakelijk om verder te komen.

Ook moet je er goed rekening mee houden dat wanneer je samen speelt, jouw maatje niet heel veel sterker is. Vijanden zijn dit dan ook waardoor je dan vrijwel kansloos bent. En heb je een straat dan eindelijk vrij van vijanden, ze zijn gewoon weer terug als je het gebied in en uitgaat. Irritant of juist makkelijk XP scoren? Van beide eigenlijk een beetje.

Genoeg te doen

Qua content is er gelukkig zat te doen. Parijs is opgedeeld in een aantal districten vol met missies en sidequests. De laatstgenoemde hoef je niet per sé allemaal te doen maar zijn belangrijk om sterk genoeg te worden zodat je uiteindelijk naar de eindbaas kan. Baasgevechten zijn flink pittig waardoor je uiteindelijk toch wel even bezig bent met levelen en sidequests voltooien. Het feit dat je nu een groot gebied hebt om te verkennen en om vanuit daar verschillende missies is te doen, zorgt wel dat het sterke verhaal wat in vorige delen levels aan elkaar knoopte, nu minder is. Wel geeft dit een stuk meer gevoel van vrijheid. Tot slot zien we veel herkenbare dingen uit bijvoorbeeld Dishonored en Deus EX, waar duidelijk inspiratie uit is gehaald.

Conclusie

Wolfenstein Youngblood is al met al een zeer aardige game geworden. Nog steeds blijkt maar weer hoe krachtig de Switch is want ook dit keer weer deze versie zich prima staande te houden tegenover de concurrentie. Op het gebied van gameplay moeten de veranderingen wel jouw ding zijn. De titel is zeer gericht op co-op en de ‘verfrissende’ elementen waaronder het grinden en stealthy spelen, kunnen de vaart uit het spel halen zoals we die wel kennen uit voorgaande delen. Sta je daar juist voor open en is het typische Wolfenstein-sfeertje helemaal jouw ding? Dan ga je zeker plezier beleven aan deze game!

Eindcijfer: 7,6