Op gamescom hadden we de kans om aan de slag te gaan met de adventure- en exploration-game Everdeep Aurora. Het is een indiegame die zich afspeelt in een ondergrondse wereld. We hebben het spel een half uurtje mogen proberen. Lees hier hoe we dat hebben ervaren.
Ontdek een ondergrondse wereld
Everdeep Aurora speelt zich af in een ondergrondse wereld waar mensen naartoe zijn verhuisd, omdat ze te maken kregen met meteorenregen. In de game speel jij met Shell een kat die wakker wordt en haar moeder kwijt is. Je vindt een briefje waarop staat dat ze op haar wacht op de ‘gebruikelijke plek’. Vervolgens is het aan jou de taak om te zoeken waar dit is. Kort hierna geeft een kikker je een boormachine om de ondergrondse wereld mee te betreden.
Boren
De acties die je voornamelijk uitvoert in Everdeep Aurora zijn springen en boren. Dit boren kan in vier verschillende richtingen en wanneer je een blok hebt uitgeboord, dan kun je er doorheen lopen of vallen. Het boren werkt best lekker. Het slopen van al die rotsblokken geeft een voldoening gevend gevoel. Je moet alleen goed opletten dat je jezelf niet per ongeluk opsluit of dat je jezelf in een hoek boort waar je moeilijk naar het andere platform kunt komen.
Het is ook zo dat je boormachine leeg kan raken, wanneer je niet genoeg kristallen verzamelt. Dit kwam tijdens mijn speelsessie echter nooit voor, omdat de hele wereld vol zit met kristallen. Wie weet verandert dit nog voor de uiteindelijke game. Hoewel het boren zelf goed aanvoelt, vond ik het op den duur wel een beetje eentonig worden. Dit komt ook doordat er in het stuk van de demo verder geen vijanden of obstakels zaten. De wereld bestond daar grotendeels uit blokken. In de trailers en de afbeeldingen online zie je ook andere omgevingen waarin de game meer variatie lijkt te hebben. Het is te hopen dat dit in het uiteindelijke spel ook zo blijkt te zijn.
Verdwaald raken
In de game baan je je eigenlijk constant een weg door de ondergrondse wereld. Terwijl je dit doet, kom je in aanraking met verschillende bewoners. Wanneer je met hen praat, krijg je aanwijzingen die je nodig hebt om de juiste route te vinden, evenals verschillende items en opdrachten. Omdat deze opdrachten sterk uiteenlopen en je niet kunt teruglezen welk item je waar naartoe moet brengen, raak je als speler al snel het overzicht kwijt. Hierdoor is het vrij onduidelijk waar je precies heen moet.
Je boort door een 16-bit wereld waarin alles op elkaar lijkt, hopend dat je de goede richting opgaat. In het beeld staat nergens een objective marker, wat het best lastig speelbaar maakte op de rumoerige beursvloer van gamescom. Door alle herrie om je heen mis je al snel dingen. Er is wel een minimap aan de rechterkant van het scherm, maar daarop kun je alleen zien welke paden je hebt uitgeboord en waar herkenbare plekken zijn. Een quest marker of log waarmee je hoofdzaken van bijzaken kunt onderscheiden, zou erg handig zijn geweest. Nu is het een kwestie van veel screenshots maken of dingen opschrijven, wat de speelervaring niet ten goede komt.
Geheime deuren
Zo nu en dan kreeg ik ook te maken met deuren die leidden tot verborgen kamers. Deze kamers waren in mijn optiek het hoogtepunt van mijn speelsessie. Hier veranderde het van een rustige exploration-game in een volwaardige platformer. Het ging daar minder zoeken en meer om zo snel mogelijk van A naar B komen. In tegenstelling tot de normale wereld waren hier wel allerlei obstakels, die je moest overwinnen. Deze kamers zitten her en der verspreid over de game om wat afwisseling en actievolle gameplay te bieden.
Stilistische retro-stijl
De game heeft een opvallende 16-bit artstijl en is sterk geïnspireerd op klassieke SNES-games. In elke wereld staat binnen die stijl één specifieke kleur centraal. In de wereld die ik speelde, was dat oranje, maar in de trailers kwamen ook blauw, groen en paars voorbij. Ik vond de stijl erg mooi. De game heeft echt een retro-vibe, en de diepe tinten oranje in contrast met opvallende lichtbronnen en schaduwen zorgen voor een dromerig effect. Wat ook opvalt, is dat het scherm waarin je de game speelt een 4:3-verhouding heeft. Alle elementen die normaal gesproken in het scherm zouden staan, zoals de tank van je boormachine, de items in je bezit en de map, staan daaromheen aan de zijkanten. Dit zorgt ervoor dat je als speler nog meer gefocust bent op het kleine stukje scherm waarin je speelt.
Stijlvolle game met weinig overzicht
Everdeep Aurora was een game die voor mij vooral hoge ogen gooide met zijn artstijl. De game is heel stijlvol vormgegeven en de soundtrack draagt bij een mysterieuze sfeer. Ik ervaarde alleen wel dat de navigatie in de game nog wat te wensen overliet. Door de verschillende uiteenlopende dingen die NPC’s zeggen en de opdrachten die ze je geven raak je al vrij snel het overzicht kwijt. Dit vond ik als speler op den duur een beetje frustrerend worden. Everdeep Aurora komt dan ook gelukkig in 2025 pas uit. Een exacte datum hebben we nog niet. Hopelijk hebben ze tegen die tijd een beter navigatiesysteem toegevoegd.
