Gamescom is de plek om een deel twee te spelen van een gameserie waar je nog nooit van gehoord hebt. Dit was ook het geval bij Tails of Iron 2: Whiskers of Winter. Het voelde gelukkig niet alsof ik deel één had moeten spelen.
De rat staat centraal
De ontwikkelaar vertelde mij wel even in een samengevatte zin dat de game andere vijanden had dan in het eerste deel. Dit keer krijgen we te maken met bloeddorstige vampiervleermuizen in plaats van kikkers. Onze nieuwe held is Arlo, een jonge rat die een mysterieus verband lijkt te hebben met de koninklijke bloedlijn, maar voorlopig traint om de nieuwe ‘Warden of the North’ te worden. Lang werd er namelijk gedacht dat de vijanden in een eerdere strijd volledig waren vernietigd, maar niets is minder waar. Het is aan ons de taak om de wereld opnieuw te beschermen tegen deze vampiervleermuizen.
Na dit verhaal, wat door een ontzettend mooie stem werd verteld, kon ik zelf aan de slag. Jammer genoeg ging er veel tijd verloren aan mijn zoektocht naar de juiste weg. Hierdoor heb ik eigenlijk maar een klein gedeelte van Tails of Iron 2 gezien. Er ging veel tijd op aan het helpen van de mensen uit het dorp en aan een puzzel wat verderop in de game. Bij de verschillende winkels kwamen ook allerlei vaardigheden voorbij. Zo kon je veel doen met allerlei materialen om op die manier, upgrades te verdienen. Daar was in de demo echter te weinig tijd voor en het zag er allemaal net iets te ingewikkeld uit om in 15 minuten te doorgronden. De ontwikkelaar gaf gelukkig een tip, zodat ik mijn weg kon vervolgen.
De weg naar de baas
De wereld van Tails of Iron 2: Whiskers of Winter ziet er trouwens echt ontzettend mooi uit. Hoewel het een 2D-game is, zien de omgevingen er zo levendig uit. Het is bijna alsof je toch in een soort 3D-wereld loopt. Petje af in dit geval voor Odd Bug Studio. Het is alleen soms wel zo dat de artstijl ervoor zorgde dat ik dingen over het hoofd zag. De menu’s zijn bijvoorbeeld erg klein en vol. Vandaar dat het upgraden van wapens en vaardigheden niet voor mij weggelegd was. In ieder geval niet tijdens de demo. Nog een ander voorbeeld was het stukje puzzelen bij een brug. Al was het eigenlijk niet echt een puzzel, ik had gewoon niet gezien dat Arlo een grijphaak tot zijn beschikking had. De ontwikkelaar was ook net even weggelopen, dus ik heb heel lang vastgezeten onder een ingestorte brug. Heel erg zonde van de tijd.
Het was uiteindelijk wel gelukt om bij een grotere vijand aan te komen. Tijdens de weg ernaartoe werd ik geregeld lastiggevallen door kleinere vijanden. Dat was zeker niet erg, want het combatsysteem was best pittig. Het pareren lukte bijvoorbeeld echt niet goed. Daarbij waren de klappen van vijanden meedogenloos. Er ging veel leven af. De soort van eindbaas was daarom erg lastig. Ik noem het bewust ‘soort van eindbaas’, want de ontwikkelaar liet mij de demo nog kort wat beelden zien van bazen verderop in de game. Mijn stekelvarken als eindbaas was een schijntje van wat mij nog te wachten stond. Het mocht niet baten, want de tijd zat erop.
Veel meer mogelijk
Toen de demo van Tails of Iron 2: Whiskers of Winter voorbij was, ging ik met een wat ongemakkelijk gevoel weg. Het ging allemaal zo snel en door een stomme fout bij die brug heb ik veel tijd verspild. Desalniettemin is de game echt de moeite waard, al is het alleen maar om de stem van de verteller en de ongelooflijk mooie artstijl. Ik doe de game zeker tekort als het gaat om de combat en om alle mogelijkheden die er zijn om wapens en vaardigheden te upgraden. Daar kon zoveel meer, alleen was de demo daar gewoon niet lang genoeg voor. De ontwikkelaar was zich daar ook van bewust. Misschien dat daar toch het gebrek aan kennis lag over het eerste deel. Ik ben in ieder geval erg enthousiast en ga de game zeker een kans geven. Het duurt alleen nog even voordat Tails of Iron 2: Whiskers of Winter naar de Nintendo Switch. De release staat nu gepland op februari 2025. Luister nog even naar die mooie stem in deze trailer op YouTube.
Wil je zien wat we nog meer op gamescom 2024 hebben gespeeld? Klik dan hier.
