De Ace Attorney-franchise bestaat inmiddels alweer even. Als je de originele games wilt verzamelen moet je heel wat jaren terug: zelfs als we de GBA-games niet meerekenen, komt het eerste deel alweer uit 2006. Gelukkig heeft Capcom bedacht dat de games ook goed tot hun recht komen op de Switch, en heeft het deze opnieuw uitgebracht in een aantal trilogieën. Zo hebben we de Phoenix Wright-trilogie, met de eerste drie games, en de Apollo Justice-trilogie, die de andere drie games voor zijn rekening neemt. Ook is er The Great Ace Attorney Chronicles, bestaande uit twee games, die zich in het verleden afspelen. De Apollo Justice-trilogie kwam begin dit jaar naar de Switch, waardoor we nog maar twee Ace Attorney-games op de Switch misten, spin-offs daargelaten. Deze twee zijn enigszins vreemde eenden in de bijt, waarvan de tweede zelfs nooit in Europa is verschenen.
Op avontuur met Miles Edgeworth
Ik heb het hier over de Ace Attorney Investigations-games. In plaats van Phoenix of Apollo volg je hier de stoïsche en intelligente aanklager Edgeworth, dezelfde aanklager die al jaren naast (en vaak tegen) Phoenix werkt. De twee games vallen toevallig tussen de twee trilogieën in, dus wanneer Edgeworth al aan zelfreflectie heeft gedaan. Je hebt hier dus te maken met de Edgeworth die de waarheid wil vinden, in plaats van de getraumatiseerde eikel uit deel één die koste wat het kost wilde winnen. Je volgt hem door een aantal zaken die van kwaad tot erger gaan waarbij je, naast bekende personages, aan een boel nieuwe wordt geïntroduceerd. Of iedereen de waarheid spreekt is nog maar de vraag, waardoor je alles op alles moet zetten om deze boven water te krijgen.
Oude trucjes in een nieuw jasje
Gameplay gezien zijn de Ace Attorney-games altijd een mix van point-and-click en visual novel geweest, en dat is hier niet veel anders. In zowel één als twee zul je Edgeworth door vijf zaken leiden die allemaal hun eigen verhaal hebben, maar wel onderdeel zijn van een groter geheel. De gameplay zelf bestaat uit twee delen: een onderzoekend deel en een deel waarin je getuigen ondervraagt. Toch zijn er wel wat verschillen met andere Ace Attorney-games. Zo loop je hier tijdens de onderzoekende fase zelf rond door een miniatuurversie van Edgeworth te besturen. Het is niet alsof het veel toevoegt (uiteindelijk loop je nu naar iets toe en druk je op X in plaats van dat je het aanwijst), maar het geeft je wel net even het gevoel dat je zelf op onderzoek bent.
Ook zul je de rechtszaal nauwelijks zien: Edgeworth is hier niet als aanklager. Hij is eerder een soort detective, die met wat hij ziet en redeneert de waarheid boven water probeert te halen. Dit brengt met zich mee dat je je onderzoeken en ondervragingen veelal op de plaats delict zelf doet, wat een stuk dynamischer is dan telkens wisselen tussen buitenwereld en rechtszaal. De game wisselt nog steeds tussen de twee fases. Omdat je vaak mensen nog in de buurt van het lijk aan het ondervragen bent, voelt het meer alsof het bij elkaar hoort.
Verschillen in personages en speelstijl
Verder is het grappig om te zien hoe verschillend Edgeworth als personage is en hoe dat wordt meegenomen in de speelstijl. Zo viel het me op dat Edgeworth veel vaker dingen voor elkaar krijgt: mensen zijn simpelweg niet zo argwanend tegenover hem. Phoenix moet als verdediger omgaan met het hele “schuldig tot de onschuld bewezen is” (de wet werkt vreemd in Ace Attorney-land), terwijl Edgeworth vanaf het begin de politie al aan zijn kant heeft staan. Detective Dick Gumshoe helpt hem ook veel, waardoor het over het algemeen makkelijker is om testresultaten op te vragen of de juiste informatie te krijgen.
Maar dat wil niet zeggen dat hij het makkelijk heeft! Edgeworth zijn verleden achtervolgt hem nog steeds, en verschillende keren gooit de game aardig filosofische vragen naar hem toe. Wat is de wet, wat betekent dit voor een aanklager en wat voor nut heeft het als deze de verkeerde mensen beschermt? En belangrijker, hoe kan hij dit pad bewandelen zonder zijn eigen normen en waarden te verraden? Daarnaast belandt hij vaak op de verkeerde plek op de verkeerde tijd. Alleen in de eerste game al moet hij meerdere keren zijn eigen onschuld bewijzen, raakt hij meer dan eens buiten westen en houdt iemand hem onder schot. Maakt het wel spannend, dat wel.
De nieuwe onderzoekmethodes
Verder heeft Miles ook zijn eigen unieke onderzoekmethodes gekregen. Hij krijgt er zelfs meerdere: ‘Little Thief’, ‘Logic’ en ‘Deduction’ in deel één en ‘Mind Chess’ in deel twee. Dat klinkt spannend, maar zijn eigenlijk simpele manieren om de onderzoeken interessant te houden. Zo is Mind Chess vooral een variatie op de Magatama van Phoenix Wright (waarbij je in een kleine cross-examination argumenten moet kiezen die je dieper bij geheimen brengt), in dit geval weergegeven door schaakstukken. Met deducties vind je het verschil tussen een specifiek punt en het bewijs dat je hebt, terwijl je met Logic vraagstukken die Edgeworth even heeft ‘geparkeerd’ met elkaar combineert om daarmee tot nieuwe inzichten te komen. Het interessants is eigenlijk nog Little Thief, die je van nieuw personage Kay Farady krijgt. Hiermee kun je een crime-scene virtueel namaken en erin rondlopen op zoek naar eigenaardigheden.
Af en toe onduidelijk wat de game wil
En alhoewel dit allemaal leuk gedaan is blijft een knelpunt van deze games dat het geen puzzelgame is. Er zijn geen meerdere antwoorden op een vraag, Ace Attorney Investigations wil dat je één bepaald ding doet voordat je door kunt naar een nieuwe. Het is de truc om uit te vinden wat dit is, maar deze zijn niet altijd even logisch. Er zullen zat zijn die je vanaf het eerste moment al ziet, maar soms vereist de game ook zulke mentale gymnastiek dat je erop vast loopt. Wees dan gerust dat het niet perse aan jou ligt: dat is gewoon hoe de game is. Ook lijken er een aantal fouten te zijn gemaakt tijdens de vertalingen, waardoor de volgorde van zaken soms door elkaar lopen. Hierdoor wordt er via de tekst al iets afgesloten terwijl de game nog wil dat je er naar kijkt.
Fantastisch verhaal en personages
Gelukkig is dit allemaal minimaal. De game wordt namelijk gedragen door zijn verhaal. Net zoals de andere Ace Attorney-games zijn de meeste personages ontzettend goed geschreven, met volop humor. Ik blijf het hilarisch vinden dat de elegante Edgeworth stiekem de grootste fan is van een kinderprogramma, en dit nog altijd voor de nodige komedie zorgt als het ter sprake komt. Ook de dynamiek tussen hem en zijn ‘assistenten’ is ontzettend goed gedaan. Vooral nieuw personage Kay is de perfecte tegenpool van Edgeworth, met haar ondeugende gedrag en gevatte opmerkingen.
Over het algemeen zitten de games gewoon enorm goed in elkaar. Niet alle zaken zijn even goed, maar ze zijn zeker goed genoeg om flink je aandacht erbij te houden. Vooral deel twee, Prostecutor’s Gambit, verbeterd alles ten opzichte van één. Ik wil niet te veel verklappen, maar game twee, zaak drie is razendsnel naar boven gesprongen in mijn lijstje van ‘beste Ace Attorney-zaak ooit.’ Wat een plot twisten!
Welke extra’s en verbeteringen bevat de collectie?
Daarnaast bevat deze collectie nog een aantal leuke extra’s en verbeteringen. Zo zijn de graphics geüpdatet naar dezelfde soort HD-versies die ook de Ace Attorney Trilogy gebruikte, en heeft ook de muziek een make-over gekregen. Fans van het origineel kunnen op bepaalde punten echter ervoor kiezen om dit te negeren: je kunt gewoon de oude muziek gebruiken en ook de modellen tijdens het rondlopen kun je terugzetten naar de pixelversies die de DS-versie gebruikte.
Verder zijn er een aantal quality-of-life-veranderingen toegevoegd, zoals de mogelijkheid om te zien waar in de cross-examination je bent, een vinkje bij dingen die je al onderzocht hebt en twee auto-play modi. Eentje speelt alleen de dialogen automatisch voor je af, de tweede lost zelfs de meeste puzzels voor je op. Ik heb het verder niet gebruikt, maar het klinkt ideaal voor als je gewoon zin hebt in een goede visual novel. Daarnaast zijn er een heleboel achievements toegevoegd, een museum met artwork, ontwikkelingsdocumenten en een muziekspeler. Hierin kun je niet alleen naar de muziek uit beide games luisteren maar ook naar speciale orkestrale arrangementen die de afgelopen jaren zijn verschenen.
Is deze collectie de moeite waard?
De Ace Attorney Investigations Collection is een fantastische collectie die twee missende Ace Attorney-games naar de Switch brengt. Net als andere games uit de franchise zijn dit wederom enorm leuke games, waarbij de verhalen en personages ontzettend goed gedaan zijn. Natuurlijk zijn niet alle zaken even goed, maar de meeste zijn goed genoeg om flink je aandacht erbij te houden. Dat Edgeworth één van de populairste personages uit de franchise is helpt zeker mee, en zijn personage krijgt door de collectie nog meer persoonlijkheid. Daarnaast heeft de game goede quality-of-life-veranderingen gekregen om klaar te zijn voor dit nieuwe tijdperk. Dat de collectie een game bevat die niet eerder in het Engels is verschenen (fanvertalingen daargelaten) zorgt er ook voor dat deze collectie zeker de moeite waard is. Een must-have voor fans van de series, maar ook zeker leuk voor nieuwkomers.
